Uiteraard wenst jullie favoriete blogger jullie een waanzinnig te gek en mooi 2017 toe!
Eigenlijk ben ik niet zo van al dat gelukwensen. Die eerste dag dat je weer op kantoor bent en iedereen ineens een hand van je wil of -nog erger- je geheel tegen je zin in voorziet van twee of drie smakeloze kussen op je wangen, waarbij je nog op moet passen dat je beide aan de goede kant begint. Voor je het weet hangen de lippen van de ander op die van jou. Nee, dat is allemaal niet aan mij besteed, maar kennelijk hoort het erbij.
Het was even vakantie, even helemaal niets hoeven doen, gewoon helemaal niets. Nou, dat werkte prima! Onze rots in de branding is twee weken ziek geweest, eerst een blaasontsteking en daarna heel ordinair de griep! Een hoestende blonde prinses en naar wat deze week bleek, een eigenwijze puberdochter met een heuse voorhoofdholteontsteking. Rust hadden we dus wel, we konden immers niets beginnen. Zelf heb ik tot nu toe de dans weten te ontspringen, hoe lang nog vraag ik me af?!
Tijd gehad dus om veel te lezen. Ik ben een challenge met mezelf aangegaan. Veertig boeken lezen in dit jaar. De eerste drie zitten er al bijna op. Een goede autobiografie van Phil Collins beluisterd, een of andere vage thriller en momenteel een boek getiteld ‘Gegijzeld door IS’. Het waargebeurde verhaal van een Deense jonge fotograaf die dertien maanden gevangen heeft gezeten in Syrië. Een zeer indrukwekkend en huiveringwekkend boek.
Ook hebben we ondanks de ziektes vrijwel dagelijks twee erg leuke nieuwe spelletjes gedaan: Fauna en Terra. Vragen beantwoorden over vaak onbekende dieren (waar komen ze voor, hoe zwaar zijn ze, etc.) en aardrijkskundige/geschiedkundige vragen beantwoorden over van alles en nog wat (waar speelt of speelde het zich af, in welke tijd, etc.). Voor een blinde blogger ook prima mee te doen.
In dit jaar ook weer wekelijkse blogs van mij. Soms gaan ze over niets, geef ik een kijkje in mijn leven. Soms ineens wil ik iets kwijt over wat er in de wereld gebeurt of wil ik gewoon even gal spuwen. Je kunt het allemaal weer verwachten in dit jaar.
Soms zijn berichtjes die ik lees heel klein, maar wel heel waardevol. Zoals de paus, hij rijdt gewoon in zijn Ford Focus door Rome heen zonder extra beveiliging. Ik ben geen aanhanger van de paus, maar vind het toch mooi. Het is maar klein, maar daarmee wel heel veelbetekenend. Niet bang zijn, maar je wel bewust zijn van de risico’s. Datzelfde gold voor de Deense journalist die niet bang was, maar wel van het risico wist toen hij voor een paar dagen in Syrië was. Het kwam hem ook letterlijk duur te staan!!
Ik geloof in een betere wereld en wil dat uitstralen in mijn blogs …
