De serie over rechercheur De Cock (met C-O-C-K), oorspronkelijk geschreven door Appie Baantjer, heeft een record gevestigd: het is de langstlopende detectiveserie ter wereld! Een vermelding in het Guinness Book of Records waard.

Inmiddels is het 89e boek verschenen: De Cock en de eenzame dood. Sinds het overlijden van Appie Baantjer worden de boeken over De Cock geschreven door Peter Römer, zoon van de overleden actuer Piet Römer die in de televisieserie Baantjer de hoofdrol speelde.

Waar de eerste 5 Baantjer-boeken die Peter Römer schreef nog gebaseerd waren op de televisieserie, zijn de nieuwere boeken allemaal echt nieuw: originele verhalen in de stijl van Appie Baantjer. Heerlijk om te lezen!

De Cock en de eenzame dood is als paperback uitgegeven door uitgeverij De Fontein en bevat 158 pagina’s. Het boek is hier te bekijken / bestellen >>>>

De Cock en de eenzame dood: het verhaal
De Amsterdamse rechercheur De Cock wordt naar de Lindengracht geroepen. Hennie, de vrouw die tientallen jaren de aardappelkraam op de markt bestierde, is in haar bed gesmoord met een kussen. Hennie was geen vriendelijk mens, maar wel rijk: achter de aardappelhandel waaraan ze goed verdiende zaten flink wat investeringen, ook in huizen.

Naast een zakelijk conflict, zoals met Dennis, een ontevreden huurder met wie Hennie hooglopende ruzie had, denkt De Cock ook aan een motief in de familie. Want Hennie’s zoon Tonnie blijkt ook zo zijn redenen te hebben om niet rouwig te zijn om haar dood…

Het bericht “Baantjer” in het Guinness Book of Records! verscheen eerst op .

Recensie
Wat een prachtige film is Coco!! Het duurde veel te lang voordat wij deze film gingen bekijken en dat was jammer want we hebben ons zo vermaakt! De film is allereerst prachtig gemaakt. En daarnaast is het ook gewoon een mooi verhaal. Heel leuk hoe ze het fenomeen ‘dood’ en ‘hiernamaals’ hebben vormgegeven. Als iets bijzonders en troostvols maar daarnaast ook grappig. En ook in een vorm waarin het allemaal niet zo definitief is. En ook wel weer duidelijk zo fantasie dat je ook als kind begrijpt dat het niet echt zo kan zijn.

Miguel is neergezet als een levenslustig en blij kind dat je direct in je hart sluit. Dat hij zo graag muziek wil maken maar dat niet mag doen is natuurlijk schrijnend. En je krijgt al heel snel door dat hij erfelijk ‘belast’ is met die muzikaliteit en dat er allerlei familie geheimen zijn die, zo blijkt later, niet eens echt waar zijn. Miguel trekt zich er niets van aan en dat is zo mooi, dat het kind zijn eigen weg kiest. Het lukt het om over te steken naar het ‘Dodenrijk’ en daar ontdekt hij dat de man waarvan hij denkt dat hij zijn vader was, Ernesto de la Cruz, allereerst niet eens een aardige man was maar ook nog eens een bedrieger die zijn echte vader, Hector, heeft bedrogen die daardoor in een slecht daglicht kwam te staan bij zijn eigen familie.

Miguel heeft enerzijds de missie om de geheimen te ontrafelen maar ontdekt ook dat als mensen na hun dood niet in herinnering gehouden worden op aarde, langzaam verdwijnen uit het Dodenrijk en dan nooit meer terug kunnen keren om als geesten tussen hun nabestaanden te zijn. En dit is dus het geval met Hector. Het is aan Miguel om dat te voorkomen! En de prachtigste scene is natuurlijk als de laatste directe nabestaande van Hector, zijn inmiddels stokoude en dementerende dochter Coco, hem op tijd herinnert doordat Miguel zijn liedje van vroeger op tijd voor haar zingt en zo wordt voorkomen dat hij verdwijnt uit het Dodenrijk. De kracht van muziek op de herinneringen, prachtig!

Een film over leven en dood, op een prettige manier, en daarnaast de mooie kant aan talenten volgen en geheimen de wereld uit helpen. 

De DVD / BluRay van Coco bestel je hier >>>>

Zie ook:

Het bericht Coco [DVD-Bluray-recensie] verscheen eerst op .