Als je het licht niet kunt zien… Het is de titel van een wonderschoon boek over een blind meisje in de Tweede Wereldoorlog. Zelden zo ingespannen naar een boek geluisterd over de oorlog als met dit boek. Misschien raakt het me des te meer omdat het meisje leeft als blind geworden tienermeisje in die verschrikkelijke oorlog.

Het blijft toch een onderwerp dat dicht bij je ligt als je zelf ook nagenoeg blind bent. Over het boek wil ik verder niets vertellen, ga het alsjeblieft zelf lezen, het is een van de grootste parels van de afgelopen periode.

Ik prijs me gelukkig in een tijd te leven waarin technologie geen grenzen lijkt te kennen. Moest het meisje het nog doen met zeldzame boeken in braille, ik kan onderuit gelegen in de bank of zittend in de trein luisteren naar voorgelezen boeken via mijn iPhone of iPad, die ook nog eens spraaksoftware bevatten. Dat is voor de visueel gehandicapten onder ons een prima uitkomst.

Visueel gehandicapt zijn is niet leuk, het is simpelweg gewoon – mag ik even? – dikke shit! Ik mis veel, zie mijn prachtige dochters niet letterlijk opgroeien, kan niet samen met mijn echtgenote naar een goede film kijken en nooit eens even alleen op pad. In dat laatste geval heb ik naast mijn gezin natuurlijk Jackson, maar er zijn ook van die momenten dat je gewoon op de fiets zou willen stappen om kilometers ver in de omgeving te gaan fietsen.

Ook in werkkring is het niet altijd even leuk. Sterker nog, in mijn geval is het al jaren niet leuk. Natuurlijk, met een vaste aanstelling van inmiddels meer dan 21 jaar bij de overheid maak ik me geen zorgen, maar als je zoals ik een jaar of 5 geleden je werk niet meer kunt uitvoeren dan slik je wel even. Er is genoeg dat ik nog wel kan doen en de wil is er ook absoluut om dat voor mij goed te regelen, maar dan komt de volgende fase. Waar en hoe gaan we dat regelen? In die fase zit ik nog steeds, al doe ik wel verschillende klussen. Het komt goed, dat weet ik, maar wanneer?

Het is dus niet fijn om bijna blind te zijn. Maar ineens, sta je weer met beide voetjes op de grond. Wanneer je verhalen leest over visueel gehandicapten die nog veel schrijnender zijn, wanneer je leest hoe men de wanhoop nabij is of wanneer je, in soms heel kleine dingen als het lezen van een boek, je realiseert hoe goed je het eigenlijk hebt en wat je eigenlijk allemaal wel hebt.

Ik heb een fantastische echtgenote, twee lieve dochters, een hond die me overal naar toe brengt en zoveel meer! Ik ben gelukkig met af en toe een traan ……

Voor meer, persoonlijke, blogs van Frank, klik hier >>>>

Voor de recensie van het boek Als je het licht niet kunt zien, klik hier >>>>

Als je het licht niet kunt zien – Anthony Doerr
Roman, paperback / ebook, 544 pagina’s, The House of Books
Bestel dit boek (paperback) hier >>>>

Het bericht Als je het licht niet kunt zien [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Stel je voor, je bent visueel gehandicapt en kunt geen zaken meer van papier lezen of de ondertitels bij een goede film of serie. Is je leven dan beperkter of niet?

Omdat ik natuurlijk ervaringsdeskundige ben, is en wordt die vraag mij vaak gesteld. Iedere keer weer kan ik met 100 procent overtuiging zeggen dat in ieder geval mijn leven niet beperkter is. Sterker nog, ik ben van mening dat mijn leven misschien wel minder beperkt is dan het leven van mensen die wel goed kunnen zien.

Allereerst, de tegenwoordige technologie maakt dat ik op net zo’n wijze aan het dagelijks leven kan deelnemen als ieder ander. Meneer Steve Jobs heeft bij de ontwikkeling van de Apple-producten goed aan visueel gehandicapten gedacht. Ik ben een fervent aanhanger van Apple-apparatuur en met een iPhone en iPad ben ik goed vertegenwoordigd. Overigens geldt dit inmiddels voor mijn hele gezin. We zijn goede sponsoren zeg maar…..

Afijn, de iPhone en iPad zijn voorzien van spraaksoftware die er standaard in zit. Via het menu instellingen, algemeen en toegankelijkheid is de voice-over aan te zetten. Bijna alle apps worden vervolgens op een zelf gekozen tempo voorgelezen. Zelf hanteer ik een zeer hoog tempo, niet te volgen voor mensen die dit niet gewend zijn.

Alle nieuwsberichten, kranten, facebook, twitter, telefoonlijsten (contacten) en ga maar door, zijn daardoor voor mij toegankelijk. Sterker nog, omdat ik het toch niet zie, kan ik het scherm ook op donker zetten. Met een enkele klik op een app hoor ik waar ik ben, een dubbele klik open ik de app of de koppeling. Het scherm op zwart is handig voor in bus en trein, dit om potttenkijkers te voorkomen!

Ondertitels op tv worden me soms voorgelezen en anders maak ik een interpretatie van wat ik hoor. Hierdoor vallen mij soms zaken op die voor anderen nog niet zo zichtbaar waren. Zie hier een wellicht meer verrijkt leven dan ziende mensen …

Op mijn werk is er het programma Super Nova. Een spraakprogramma dat op mijn pc is geïnstalleerd. Minder geavanceerd dan de voice over in iPhone en iPad, maar het werkt wel. De stem die me daar voorleest is Claire, ik kan er ook niets aan doen. Het is een ingewikkeld, maar bruikbaar programma. Hierdoor ben ik in staat om veel taken te verrichten.

Toch ben ik daarin wel beperkt. Vraag me niet om een mooie lay-out of plaatjes in Excel te maken, dat gaat simpelweg niet. En alle stukken die ik oplever moeten nog wel taaltechnisch en spellingstechnisch worden gecontroleerd. Met spraak mis je wel eens iets en bij het naluisteren wil je dan ook nog wel eens iets missen. Het is dus een continue zoektocht naar een goed pakket aan taken op mijn werk. Dat gaat de ene keer beter dan de andere keer, maar we komen er altijd uit.

Over mij geen zorgen dus, ik neem net zo deel aan alles als ieder ander. Wel word ik regelmatig gevraagd thuis even een koptelefoontje in te doen, ze zijn die stemmen soms ineens helemaal zat …

Voor eerdere blogs van Trotse Vader Frank, klik hier >>>>

Het bericht Hoe doet hij dat? Persoonlijke blog over blind zijn & lezen verscheen eerst op .