Meestal is de eerste film in een serie erg goed, de tweede wat minder en de derde ‘mwah’… Maar bij Hotel Transsylvanië 3 is het alsof je naar een eerste film in een serie zit te kijken: wat een geweldig leuke film!

Wij hebben de Blu-Ray van Hotel Transsylvanië 3 sinds kort in huis en de film al 2 keer gezien. En dit weekend gaat hij weer afgespeeld worden. Zelf kijk ik met plezier mee en de kinderen vinden het een van de leukste films die we hebben.

Het verhaal heeft veel vaart en is spannend. Voor kinderen zit er erg veel grappigs in en ook wanneer je als volwassene meekijkt is hij erg leuk. Zelf geniet ik met name van alle kleine grapjes die door het verhaal heen gaan.

De manier waarop de personages vormgegeven zijn is fantastisch. Ook de bewegingen en de kleuren, het maakt het geheel van de film erg vrolijk.

Toch is het geen film voor erg kleine kinderen (leeftijdsadvies is 6 jaar en ouder) want hoewel de film nergens té spannend wordt, zitten er wel stukken in die voor jonge kinderen behoorlijk angstig kunnen zijn.

Hotel Transsylvanië 3 is te koop op DVD en op Blu-Ray. Een aanrader!

Hieronder het verslag van de feestelijke presentatie van de DVD:

https://trotsemoeders.nl/2018/12/mijn-tweeling-en-ik-op-een-monsterlijke-cruise-verslag/

Het bericht Hotel Transsylvanië 3 – Een Monsterlijk Leuke Vakantie nu op Blu-ray en DVD [recensie] verscheen eerst op .

Op een dag krijgt journalist Chris Kooi een brief, van zichzelf. Het is een brief die hij 30 jaar geleden verstuurde aan zijn grote vlam Cath, die plots uit zijn leven verdween. Later volgen nog twee brieven en dan een postkaart: Hotel Falstaff, Brussel, zondag, 22 uur.

Geïntrigeerd trekt Chris naar het centrum van de hoofdstad, waar uit vrees voor een terroristische aanslag een ‘lockdown’ aan de gang is. Deze afspraak in surreële omstandigheden brengt bij Chris verdwenen herinneringen naar boven. Wat hij ontdekt, heeft implicaties voor zijn eigen leven, maar ook voor de toekomst van het land.

Recensie
Laat ik beginnen met zeggen dat ik Lockdown een bijzonder goed geschreven thriller vind. Ik moest er even inkomen en had wat moeite met het steeds omschakelen van vroeger naar nu (eigenlijk vooral omdat ik al direct geïntrigeerd was door de ontwikkelingen in het leven van ‘de jonge Chris’) maar op een gegeven moment wilde ik beide verhaallijnen even graag volgen.

In het boek wordt een periode uit het leven van Chris Kooi verteld vanaf zijn puberjaren. Jaren in een dorp vlakbij Brussel, met de typische sfeer en omgangsvormen in zo’n dorp. En dan komt er een nieuw gezin wonen, met een trieste geschiedenis (een ontvoerd zoontje). Er zijn twee dochters (Caroline en Cath) en al snel draait het hele leven van Chris en zijn beste vriend Peter om Cath.

In het “nu” is Chris journalist en getrouwd met Caroline, de zus van Cath die dan al zo’n 30 jaar spoorloos verdwenen is. Chris slikt vrij veel tabletten in verband met ernstige hoofdpijnklachten na een zwaar ongeval 30 jaar geleden, inderdaad rond dezelfde tijd dat Cath verdween. Hij weet niets meer van het ongeluk en van wat er direct aan vooraf ging.

In het “nu” krijgt Chris brieven bezorgd die hij zelf vroeger aan Cath geschreven heeft. Ze triggeren zijn geheugen (en als lezer komt er ook steeds meer duidelijkheid door de afwisseling met het verleden).

Uiteindelijk komen verleden en heden samen en wordt er veel duidelijk. Erg heftig, vooral ook omdat het geheel zich afspeelt in periodes die in ons geheugen gegrift staan. “Vroeger”, de tijd dat ‘De Bende’ (De bende van Nijvel) actief was. Ik weet nog goed hoe ik, woonachtig in een dorp anderhalve kilometer van de Belgische grens, gechoqueerd was door de gewelddadigheid en de schijnbare willekeur van de talloze moorden. Ik volg dan ook met interesse de ontwikkelingen die er ook nu nog zijn in de zoektocht naar de daders en de meest recente berichten daar over, maken dat het verhaal gebaseerd lijkt op feitelijke gegevens.

Ook de periode in het ‘nu’, geplaatst net na de terroristische aanslag in Parijs en de zoektocht naar een van de daders, inclusief een ‘lockdown’ van de stad Brussel, komt behoorlijk geloofwaardig over, waardoor het verhaal nog meer binnenkomt dan anders gebeurd zou zijn. Absoluut een aanrader!

Lockdown – W.A. Dehairs
Paperback, 271 pagina’s, uitgeverij Lannoo
Bestel dit boek hier >>>>

Het bericht Lockdown verscheen eerst op .

Het is zondagochtend 9 uur. Vandaag mag ik uitslapen. Gisteren had ik “vroege dienst” (we wisselen het af omdat onze kinderen het uitslapen nog niet onder de knie hebben). Ik ben wakker, maar blijf nog even in bed liggen. Op mijn tablet kijk ik de diverse Sociale Media door en ja hoor…. trending topic op Twitter: Valentijnsdag…

SH*T denk ik (een beetje hardop, ik geef het toe). Valentijnsdag. Zo’n dag waar ik echt hélemaal niets mee heb. Maar ik ben niet de enige hier in huis en ik weet dat ik geen gezellige dag tegemoet ga wanneer ik moet opbiechten dat het me ontgaan is. Meestal komt er een reactie als “geeft niets hoor”, maar wordt het de hele dag voelbaar duidelijk dat er toch sprake is van een zekere mate van teleurstelling. SH*T!

Wat te doen, wat te doen…. ik word pas om half 10 beneden verwacht, maar ja, binnen een half uur nog iets leuks online shoppen gaat me niet lukken. Wat nu?

En dan hoor ik ‘haar’ stem in mijn hoofd: “het gaat niet om een cadeau of zo, het gaat er maar om dat je het niet vergeten bent, dat je weet dat ik het leuk vind wanneer je er aandacht aan geeft“.

Aandacht geven. Dat kan ik wel. Nu nog verzinnen hoe ik het in ga kleden, zodat het lijkt alsof het allemaal mooi voorbereid was.

Half 10, ik ga, tiptop aangekleed naar beneden en kus ieder gezinslid met de woorden “fijne Valentijnsdag!”. De tafel staat feestelijk aangekleed klaar met verse jus d’orange, warme broodjes en gekookte eieren. Gezellig!

Tijdens het ontbijt schraap ik mijn keel en begin ik aan mijn zojuist verzonnen speech. Ik heb het over waardering die niet uit te drukken is in bloemen of cadeaus. Ik heb het er over hoe fijn het is om op een dag als Valentijnsdag stil te staan bij de liefde die we voor elkaar hebben en als klap op de vuurpijl onthul ik dat we ter gelegenheid van Valentijnsdag ’s middags met het hele gezin naar de film gaan!

De kinderen beginnen enthousiast te klappen en te roepen welke films ze allemaal willen zien. Mijn vrouw kijkt me aan en zegt zacht: “je was het vergeten hè?”

 

Het bericht Oh help…. Valentijnsdag [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Paul van Hooff heeft aantal jaren geleden van zijn droom werkelijkheid gemaakt. Hij heeft zijn motor, een Moto Guzzi uit 1975 genaamd Guus, laten verschepen naar Alaska. Zijn doel was een trip te maken van de noordelijkste plaats in Alaska (Deadhorse) naar het zuidelijkste puntje van Argentinië (Ushaia). Met een beperkt budget is hij op pad gegaan. Onderweg overnachtte hij in een testje, of in goedkope hotels, hostals en pensionnetjes. Avontuur gegarandeerd!

En wat voor avonturen … In Man in het zadel beschrijft Paul van Hooff volgens mij maar een greep uit wat hij heeft meegemaakt: goud zoeken, ijzige kou in Alaska, moordende hitte in de woestijn van Mexico, corrupte politieagenten in Colombia, een nacht in een smerige politiecel, een korte maar vurige verhouding met een FARC-guerrillera en de plek vinden waar Che Guevara zich heeft overgegeven en waar hij is geëxecuteerd. Onderweg ontmoet hij heel veel mensen: motorliefhebbers, andere reizigers en echte locals, soms zelf oude bekenden. En natuurlijk, als je in je eentje met alleen een motor op reis bent, kom je ook jezelf diverse malen tegen.

Tijdens zijn reis heeft Paul van Hooff een blog bijgehouden en diverse artikelen gepubliceerd in (motor) tijdschriften. Zijn blog is nog steeds toegankelijk!

Man in het zadel leest als een trein. Van tijd tot tijd ben je bijna ademloos ondergedoken in het boek en wil je alleen maar de volgende bladzijde omslaan om te weten wat er nu weer gebeurt. Beschrijvingen van het landschap, observaties van personen en de gesprekken met iedereen, alles is even treffend beschreven.

Man in het zadel bestaat uit drie delen, Noord-Amerika, Midden-Amerika en Zuid-Amerika. Het meest interessante deel vond ik het laatste, Zuid-Amerika. Van mij had dat nog wel wat uitgebreider gemogen. De belevenissen van de auteur daar spreken het meest tot (mijn) verbeelding. Aan de andere kant is het korte eind misschien ook wel tekenend voor de teleurstelling van Paul bij zijn eindbestemming en de belangrijker dingen die hem daarvoor zijn overkomen.

Wat mij echt geraakt heeft aan het eind, is het (levens-)motto waarmee Paul van Hooff zijn boek afsluit: …’je mag dromen, zoveel als je wilt. Met dromen kom je ver. Heel ver.’ Ik geloof dat ik dat wel heel mooi vind om aan mijn kinderen over te dragen!

Ik heb niets met motoren, mijn man ook niet en eigenlijk ook niemand in mijn familie- en vriendenkringen, maar dat heeft mij er niet van weerhouden te genieten van Man in het zadel en tot laat in de nacht wakker te blijven om het boek uit te lezen. Het gaat ook niet over het vervoermiddel natuurlijk, maar om de reis!

Man in het zadel – Paul van Hooff
Autobiografisch, hardcover, 352 pagina’s, Uitgeverij Brandt
Bestel dit boek hier >>>>

Het bericht Man in het zadel verscheen eerst op .