Ons vakantiehuis bevindt zich dus op het landgoed van een Franse familie. Heel veel hectare grond met hun huis, ons vakantiehuis en nog een kleiner vakantiehuis verderop. Er lopen veel paarden rond, die meedoen aan races. Laatst heeft er eentje een wedstrijd in Parijs gewonnen.

Afijn, we zitten rustig een boekje te lezen (ik luisteren) en ineens horen we van rechts iets in galop aankomen. Klonk toch anders dan anders en dus keken we op. Vlak voor ons komt een paard in volle galop met een touw nog aan zich vast voorbij rennen. Eh, da’s niet goed dachten wij. Eerst Jackson naar binnen gedirigeerd, die keek ook al op.

Wat bleek? Het paard, een veulen, was losgekomen bij het begeleiden naar de stal. Ergens in het bos naast het landgoed is hij snel teruggevonden. Alle paarden waren in opstand en luid aan het hinniken toen het veulen terugkwam, begeleid door degene die dat ook had moeten doen naar de stal. Ik bedacht me nog even, je zou maar net komen aanrijden met je auto of met je hond op dat pad lopen … Is het geen terrorist, is het een paard!

Onze vakantie is heerlijk.
We doen niet veel, bezoeken het strand, een stadje of wandelen wat door een stadje. Met de Yahtzee competitie gaat het ook goed. We zitten ergens in de 1600 met onze punten. Wie er voorstaat, geen idee, dat verandert met de dag.

Via ons mobiele abonnementje proberen we de ontwikkelingen op de Olympische Spelen bij te houden. Wat deed Yuri van Gelder die nacht toch allemaal? Tja, het zal niet slim zijn geweest, maar om daar nu een sporter voor naar huis te sturen. Ik heb toch het gevoel dat de andere sporters toch een beetje van slag zijn geraakt.

Ik heb ook wel een mening over Daphne Schippers en haar niet geslaagde 100 meter. Dat kan gebeuren, helemaal niet erg. Maar, dan met vage verklaringen komen die vol geheimzinnigheid zitten, dat vind ik toch wel een beetje een zwaktebod. Als er echt iets was, sta je sterker door dan niet mee te doen of gewoon keihard te zeggen wat er aan de hand is.

Ook probeer ik PEC Zwolle te volgen, maar dat had ik beter niet kunnen doen. De eerste twee wedstrijden waren niet goed. Zaterdag ben ik er voor het eerst live bij op de #blindentribune. Ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan en vertel jullie er alles over in het volgende blog.

Voorlopig zitten wij nog even te genieten. Doen we nog een paar leuke dingen en proberen we het record Yahtzee spelen en lezen nog wat te breken. Voor mij is het nu nog een week en dan weer aan het werk. De rest van het gezin heeft nog een week langer …

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Op hol geslagen… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

En daar zit je dan, met je hond op een bankje in Lisieux, ergens in Normandië, middenin een winkelstraat. Je echtgenote en kinderen zijn vrouwendingen aan het doen en bevinden zich in een winkel vol lippenstiften, oogschaduws en meer van dat soort snuisterijen.

Even besefte ik me dat ik onwillekeurig met mijn slechte ogen naar de dichtstbijzijnde ingang van een winkel zocht. Want, er zou hier maar een psychische gek of terrorist (wat is het verschil?) de winkelstraat inkomen. Je doet het toch, ook al wil je het liever niet. Heb later toch maar even met mijn gezin overleg gehad, dat in zo’n situatie ze niet om mij moeten denken maar vooral zelf ook dekking moeten zoeken.

Tot zover de serieuze toon van dit blog …

Normandië, we komen er al tien jaar en al evenzoveel jaren op dezelfde plaats. Een fantastisch huis op het landgoed van lieve Franse mensen. Ze zijn beide over de zeventig, maar nog kwiek en enorm bij de tijd. Het voelt echt als thuiskomen, alsof het een beetje van ons is. Een huis dat ingericht is met allemaal spullen van de rommelmarkt, maar wel allemaal goed, schoon en degelijk. Het is een hobby van de eigenaresse. Thuis zou ik er niet aan moeten denken. Maar hier is het mooi, omdat het er bij hoort.

We doen tot nu toe zeer weinig. Waarom zouden we ook? De kinderen vermaken zich met lezen, knutselen en we doen veel spelletjes. Zo ben ik gestart met een heuse Yahtzee competitie. Iedere dag minstens twee potjes en dan aan het einde van de vakantie alles bij elkaar optellen. Natuurlijk zie ik niet wat ik gooi en dus vertellen mijn kinderen me dat. Nee, ze zijn eerlijk en neppen me niet. Zo kan ik toch spelletjes met ze doen.

Natuurlijk gaan we ook nog wel op pad. Het strand, mooie stadjes en naar een oorlogsmuseum. Jackson vermaakt zich ook prima, is veel op ontdekkingstocht al mag hij niet heel ver weg. De eigenaren hebben twee honden en Jackson had het met een aan de stok had vorig jaar, tien minuten voor we vertrokken. De strijdbijl lijkt begraven, maar we blijven voorzichtig.

Dan nog een dingetje. Moderne mensen als wij vinden het erg lastig om verstoken te blijven van nieuws en in mijn geval twitter, Facebook en het weer. Daarom allemaal een abonnementje om toch via de telefoon te kunnen meedraaien in de maatschappij, stel je voor dat je iets mist …

In het huisje is geen wifi of internet, niet verkrijgbaar op de rommelmarkt denk ik. Verder zijn er ongeveer vier Franse tv-zenders en dus staat dat ding niet aan. Er is geen verbinding in het huisje, maar als je buiten wat met je telefoon rondloopt, vang je signalen op. Daardoor kon ik de eerste wedstrijd van PEC Zwolle volgen en sta ik in contact met mijn voetbalvrienden. Tja, een beetje terug gaan in de tijd is prima maar niet op ieder vlak …

We hebben nog twee weken en dus volgende week weer een blog over onze belevenissen …

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Rust… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Vakantie is genieten met je gezin van elkaar en even helemaal tot rust komen. Het genieten van elkaar doen we zeker en ongetwijfeld komen we ook tot rust maar eenvoudig gaat dat niet.

In de laatste jaren hebben we veel meegemaakt. Ik zal jullie niet gaan vertellen wat zoal maar twee dingen zijn bekend. Gedurende bijna 5 jaren heeft mijn werkgever mij geen ‘normale’ taken kunnen bieden die passen bij mijn handicap. Al die jaren heb ik geweigerd me ziek te melden. Dit zou allerlei vervelende consequenties kunnen hebben waar ik niet eens over na wilde denken. Ik ben ‘fier’ overeind blijven staan met uiteraard mijn ups and downs.

Recent is er eindelijk licht gekomen aan het einde van deze donkere tunnel. Dat zou je toch blij moeten stemmen zou je denken? Ja, op zich wel maar het ‘fier’ overeind blijven staan blijkt een dermate grote inspanning te zijn geweest dat ik daar nu gezellig de tol voor betaal. Slapeloze nachten en een kop vol zorgen. Afijn, daarover maar eens goed in gesprek met werkgever in komende periode.

Tel daarbij op onze grote zorgen over de kleine blonde prinses met haar epilepsie in het afgelopen jaar en nog steeds en het tot rust komen in je vakantie krijgt ineens een heel andere dimensie. Ondanks mijn eigen dingen en ondanks de keelontsteking van mijn lieve echtgenote, onze rots in de branding, hebben we er toch geprobeerd iets van te maken.

Neem onze bezoekjes aan het strand in Normandië! Je zou denken, een Golden Retriever, vindt het water, de zee, fantastisch maar niets is minder waar. Om te gieren als je ziet hoe bang hij is voor de opkomende vloed. Geen pootje gaat de zee in, ben je gek geworden baas!

Of neem het wandelen in kleine stadjes met veel verleidingen voor een grote zwarte hondenneus! Werken voor mij, zijn blinde baasje, is daarmee wel een hele opgaaf geworden. Toch is het mooi om te zien hoe hij meegaat in de vakantiemodes! En wat zal hij moeten wennen als het echte werken weer begint.

De supermarkt zijn we na de eerste dag niet meer in geweest. Op die dag sloeg de paniek toe bij Jackson toen de slager ineens als een wilde begon in te slaan op een heel groot stuk vlees. Binnen 5 seconden had Jackson de uitgang van de supermarkt gevonden om er vervolgens nooit meer in te gaan! Ik zeg, een hond met karakter….

Het zit er op, de vakantie is voorbij. Het gaf misschien niet de rust die we zochten maar het was fijn voor de 10de keer te zijn bij zulke lieve Franse mensen. Een ding staat vast, volgend jaar komen we terug en dan wordt het allemaal beter!

Klik hier voor eerdere, persoonlijke, blogs van Frank >>>>

Het bericht Vakantie is….. [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Het is de 10e keer dat we nu op hetzelfde vakantieadres zijn en nu de tweede keer met hulphond Jackson! Deze jongeman vermaakt zich prima. Ga maar na, alleen maar weilanden om zich heen, geen afleiding en niet hoeven werken omdat hij lekker los kan lopen. Kortom, een mooi en opgeruimd hondenleven.

Maar goed, soms willen het blinde baasje en zijn gezin toch ook wel even op pad. Bijvoorbeeld naar het mooie pittoreske havenplaatsje Honfleur ! Deze keer ging dat erg goed en heeft mijn grote vriend me goed weten te geleiden. Wat wel opvalt is de invasie van vele truttige hondjes met zo mogelijk nog truttigere baasjes.

Die snerthondjes met hun snertbaasjes weigeren om er iets aan te doen als hun trouwe viervoetertje snuffelt aan mijn grote vriend die me op dat moment wil helpen maar een lekker sappig hapje van zo’n truttig hondje niet kan weerstaan. Begrijp me goed, op zich heb ik niets tegen zo’n hondje maar die baasjes hier in Frankrijk denken dat dergelijke hondjes dan ook meteen alles mogen en de koning of koningin van Honfleur zijn. Nou, dat is natuurlijk niet zo, dat is namelijk sir Jackson !

Zonder gekheid, het was mooi om te zien dat ondanks die hondjes Jackson mij heel goed wist te helpen. Een paar dagen later aan het strand dachten we hem even te kunnen laten rennen en ravotten. Helaas, het was enorm vloed en dus was die mogelijkheid er niet. We lieten hem even los maar al dat zeewater was niet aan hem besteed, ‘dat is toch eng baasje’!

Buiten deze twee uitjes doet Jackson niets dan luieren, eten en snoepen. Tja, ook hij heeft zijn vakantie verdiend!

Klik hier voor eerdere, persoonlijke, blogs van Frank >>>>

Het bericht Soms….. [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Afgelopen vrijdag was het dan zover! Om exact 9.10 uur zijn we vertrokken naar Normandië. Daar betrekken we al 9 jaar en nu voor de 10e keer een prachtig vakantiehuis op het landgoed van een lieve Franse familie. Normaal komen we op zaterdag aan maar deze keer wilden we graag op vrijdag reizen in verband met de drukte.

Omdat het gevaarlijk kan zijn als ik als blinde medemens achter het stuur kruip zijn we afhankelijk van onze rots in de branding, mijn lieve echtgenote. Vrijdag reizen is rustiger, zo waren we van mening, en dus dagje eerder weg.

Helaas konden we niet een dag eerder in ons vakantiehuis maar daar had de Franse familie wel een oplossing voor. We zouden in hun huis mogen slapen en we zouden worden voorzien van alles dat we nodig zouden hebben. Via de mail sputterden we nog wel wat tegen maar dat werd niet geaccepteerd. We zijn als familie voor hen en dus stonden ze erop dat we bij hen zouden slapen.

De reis ging inderdaad voorspoedig. Jackson (mijn blindengeleidehond) vond de ruimte wat beperkt. Sinds enkele weken rijden we in een nieuwe auto die inderdaad wat kleiner is maar meneer had genoeg ruimte en dus vonden wij het piepen in het begin lichtelijk overdreven.

Om exact 17.15 uur waren we over. De snelste tijd zou 15.55 uur zijn geweest dus met wat stops prima gedaan dus! Bij aankomst bleken ze 2 nieuwe – wat vervaarlijk uitziende – honden te hebben. Maar de meest boos uitziende bleek gek op mannen te zijn en dus was het allemaal al snel goed tussen ons, Jackson en de honden.

Nog een blije verrassing was dat het kleinere vakantiehuis vrij bleek te zijn en dat voor ons was ingericht voor de eerste nacht. Het welkom was warm. We hebben samen met de familie iets gedronken. De familie bestaat uit een man en vrouw van rond de 60 jaar met een uit huis wonende zoon. Ze wonen op een landgoed van 2 hectare en doen veel met renpaarden.

Na wat gedronken te hebben werden we uitgenodigd om paar uurtjes later bij hen te komen eten. Dat is uniek in Frankrijk. Nederlanders klagen vaak steen en been over de afstandelijke arrogante fransen maar deze ervaring hebben wij niet. Die avond zaten we zowel in de woonkamer als in hun eetkamer en hebben we genoten van een lekkere maaltijd met goede wijn.

Ik moest besluiten met een kopje echte espresso gemalen met bonen. Men weet dat ik altijd mijn eigen nespresso apparaat meeneem maar wilden me toch ook hun koffie laten proeven. Die was zo lekker – en dat was kennelijk zichtbaar – dat ik de volgende ochtend om 10 uur weer werd uitgenodigd om koffie te komen drinken.

Het was een mooi begin van onze vakantie, we kwamen echt weer thuis. Dat voelt goed. Ik ben niet zo’n vakantiebeest en ben eigenlijk liever in mijn eigen huis. Ga maar na, leuke dingen bezichtigen is er voor mij niet bij en ook voor Jackson is lopen in een vreemde omgeving spannend. Maar om dan zo thuis te komen…..

In de komende 2 weken wat vaker een blog over belevenissen in Normandië!

Klik hier voor eerdere, persoonlijke, blogs van Frank >>>>

Het bericht Thuis komen….. [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Noormannen
Normandië dankt zijn naam aan de Noormannen in de 10e eeuw na Christus. De Noormannen hadden in deze periode de macht over het gebied.

D-Day
Normandië is echter vooral bekend geworden tijdens de Tweede Wereldoorlog. De geallieerden landden op 6 juni 1944 op de stranden van Normandië en hebben op deze plek zware gevechten geleverd met de Duitsers. Niet voor niets is de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog voor veel mensen een reden om deze streek in Frankrijk te bezoeken tijdens hun vakantie.

De invasiestranden van Normandië
De invasiestranden van de streek zijn ingedeeld in 5 sectoren: Utah, Gold, Omaha, Juni en Sword. Ben jij geïnteresseerd in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, dan mag een bezoek aan de invasiestranden eigenlijk niet ontbreken.

Bayeux is de eerste grote stad die tijdens D-Day bevrijd werd.

Hier ligt eveneens Bayeux War Cemetery, de militaire begraafplaats waar duizenden soldaten van de strijd in Normandië begraven liggen.

Een plek van inspiratie voor beroemde schilders
Toch zijn het niet alleen de invasiestranden die Normandië tot een bijzondere streek maken. Zo is Normandië ook een belangrijke plek geweest voor grote schilders zoals Boudin en Monet. Deze hebben hier ongelofelijk veel inspiratie geput uit de prachtige natuur en historische steden. De haven van Honfleur is hier een voorbeeld van. Ook de krijtrotsen mogen zeker niet vergeten worden. Ze worden afgewisseld met kiezel- en zandstranden.

Deelgenoot worden van de geschiedenis in Normandië
Wil jij graag een unieke vakantie beleven in Normandië, boek dan een camping in Frankrijk en verzeker jezelf van een bijzondere ervaring. Door je vakantie hier door te brengen, word je een klein beetje deelgenoot van de indrukwekkende geschiedenis die hier heeft plaatsgevonden.

Neem je zoon of dochter eens mee naar deze plek en je weet zeker dat je met elkaar een onvergetelijke vakantie-ervaring zult beleven.

Het bericht De indrukwekkende geschiedenis van Normandië verscheen eerst op .