Een van de meest indrukwekkende Disney films is The Lion King (De leeuwenkoning). Volgens mij hebben vele Trotse Vaders stiekum een traan moeten wegpinken toen ze meekeken met hun kind(eren) naar het verhaal van welp Simba die voorbestemd is om zijn vader op te volgen maar door toedoen van zijn nare oom Scar een behoorlijke omweg maakt…

In juli 2019 komt een Live Action versie van The Lion King in de bioscoop. Ik ben erg benieuwd naar hoe ze deze klassieker, met zoveel verschillende dieren, vorm gaan geven, maar wanneer iemand er een betoverend geheel van kan maken, is het Disney wel!

Informatie en trailer
In de geheel nieuwe Disney Live Action film van regisseur Jon Favreau, reist “The Lion King” naar de Afrikaanse savanne waar een toekomstige koning is geboren. Simba adoreert zijn vader, koning Mufasa, en neemt zijn eigen koninklijke bestemming ter harte. Maar niet iedereen in het koninkrijk viert de komst van de nieuwe welp. Scar, Mufasa’s broer – en voormalig erfgenaam van de troon – heeft zijn eigen plannen. De strijd om Pride Rock wordt geteisterd door verraad, tragedie en drama, wat uiteindelijk resulteert in Simba’s verbanning. Met de hulp van een paar nieuwsgierige nieuwe vrienden zal Simba moeten uitzoeken hoe hij kan opgroeien en terugnemen wat hem rechtmatig toekomt.

De sterrencast bestaat uit Donald Glover als Simba, Beyoncé Knowles-Carter als Nala, Chiwetel Ejiofor als Scar, James Earl Jones als Mufasa, Billy Eichner als Timon en Seth Rogen als Pumbaa. Gebruikmakend van baanbrekende filmtechnieken om gekoesterde personages op een geheel nieuwe manier tot leven te brengen, brult “The Lion King” op 19 juli 2019 de theaters in.

“The Lion King” wordt geregisseerd door Favreau (“The Jungle Book”, “Iron Man” van de Marvel Studios) en geproduceerd door Favreau, Jeffrey Silver (“Beauty and the Beast”, “Edge of Tomorrow”) en Karen Gilchrist (“The Jungle Book”, “Chef “). Jeff Nathanson (“Catch Me If You Can”, “Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales”) schreef het scenario gebaseerd op het scenario van 1994 door Irene Mecchi, Jonathan Roberts en Linda Woolverton. Tom Peitzman (co-producent “Kong: Skull Island”, “Alice in Wonderland”) en Thomas Schumacher (“The Lion King”, “Beauty and the Beast”) zijn uitvoerende producenten en John Bartnicki (“The Jungle Book”, “Chef”) is coproducent.

Het bericht Disney Live Action film The Lion King [trailer] verscheen eerst op .

Eigenlijk had ik ook willen schrijven over het succes van onze zuiderburen. Want het is toch wel gaaf dat een landje zo dichtbij Nederland het zo goed doet op het EK in Frankrijk als je als polderlandje zelf niet mee kunt doen. Maar ja, op het moment van daarover willen schrijven zijn deze zuiderburen vakkundig uit het EK geknikkerd door het prachtige Wales. Wales? Jawel, ook onderdeel van Europa, of toch weer niet….

Eigenlijk dacht ik ook eens even iets te gaan schrijven over mijn gezin dat, naast mij, bestaat, jullie weten het, uit één echtgenote en twee dochters. De dames willen er nog graag een katertje bij. Ik strijd daar – nog wel – tegen. We hebben een oude poes en ook al een jong katertje … Waarom dan een derde poezenbeest in huis? Die logica kan ik maar niet volgen ….

Eigenlijk had ik ook weer wat te melden over de #blindentribune die langzaam vorm krijgt bij #peczwolle. Ik hoop nog steeds dat de opening kan zijn bij de wedstrijd tegen PSV op 20 augustus, als ik net een dag terug ben van vakantie.

En tot slot had ik eigenlijk nog iets willen vertellen over onze aanstaande vakantie in Frankrijk en de week Ameland die we (nu al) hebben geboekt voor 2017. Want, in het leven moet je genieten van de momenten dat je samen even weg kunt, buiten alle mooie momenten die je ook al door het jaar heen hebt.

Eigenlijk had ik dus over al die onderwerpen willen schrijven maar ik wist niet zo goed te kiezen en dus zullen ze stuk voor stuk nog wel eens terug komen in de komende weken ….

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Eigenlijk… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Ergens eind augustus namen we het besluit dat er een katertje bij moest komen. Onze oude poes Simba had nu jaren het rijk alleen gehad, het werd tijd voor jong vers leven. Na raskatten was ik van mening dat het een pas geboren katertje uit het asiel moest worden. Liefst een mooie rode kater.

Redelijk snel vonden we een lief ogend rood/wit katertje in een asiel bij ons in de buurt. Het bleek een katertje te zijn van enkele maanden oud, samen met zijn broertje gevonden op straat!

We wilden er maar één katertje bij en dus werden onze nieuwste aanwinst en zijn broertje gescheiden. Nu, meer dan een half jaar later, denken we wel eens ‘wat zijn we toch barbaarse mensen geweest door ze te scheiden’. Vraag blijft wel of de oude poezendame dat leuk had gevonden.

Affijn, ik riep al vrij snel ‘dit gaat mijn grote vriend worden’. Dat bleek even anders te lopen. Toetanchamon (roepnaam Toet) vond mij de eerste 2 dagen nog wel leuk, maar dat liep daarna wel even anders. Toet had het niet zo op met Jackson, de grote geleidehond bij ons in huis. Wat Toet niet begreep, was dat Jackson bang voor hem was. Maar goed, na 2 dagen moest Toet niets meer van me weten en weg was mijn idee dat het mijn katertje zou worden.

Ergens heb ik mijn beleidsplan richting Toet aangepast. Sinds een week of 8 kan ik Toet heel goed lijmen met stukjes ham en kaas. Meneer staat al in de koelkast als ik de deur nog maar net open heb. Hij communiceert ook ineens met mij. Nog beter ging het toen hij een weekje bij de opvang was toen wij op Ameland zaten. Sindsdien is meneer erg gesteld op mij. Stampte ik voorheen nog wel eens naar hem toe als hij weer eens in de bank hing met vier poten met alle nagels uit, nu pak ik dat anders aan. Ik loop voorzichtig naar hem toe en ga het gesprek aan.

Het lijkt zijn vruchten af te werpen. Net als Jackson gooit ook Toet graag zijn hele handel bloot en ligt hij graag, pootjes wijd, op zijn rug. Nu mag ik hem kriebelen over zijn buikje en mag ik hem zelfs tillen. Ja ja, langzaam gaat mijn idee werken en worden we meer en meer vriendjes. Als ik thuis kom met Jackson, staat Toet me al op te wachten, al miauwend bij de deur.

Jackson is overigens wel stinkend jaloers. Ook hij wil opgetild worden als ik Toet heb opgetild. Getuige de foto vraag ik me af in hoeverre hij dit nu echt leuk vindt overigens. Jackson blijft mijn kanjer. Heeft me deze week wel mooi weer over CS Utrecht weten te leiden en me strak voor de juiste lift naar het perron neergezet. Blijft bijzonder om mee te maken.

Toch vind ik het stiekem ook wel heel leuk dat Toet mij begint te waarderen. Wie had ooit gedacht, dat ik nog eens zo over een kat zou schrijven, ik niet in ieder geval. Levert ook een gevaar op. Thuis wil men graag nog een katertje erbij, maar daar heb ik niet zoveel zin in, 3 poezen, een hond en ook nog een konijn dat niet dood wil … O, dat vraagt om uitleg…

HoeHoe is ons stokoude konijn. Ooit zo genoemd door onze nu eigenwijze puberdochter., toen nog een klein kleutertje. Het beest is ooit begonnen bij ons in huis, maar bleek zoveel testosteron in zich te hebben dat hij het zelfs gepresteerd heeft de spijlen van zijn hok door te bijten. Je schrikt je wezenloos als je ’s ochtends beneden komt en je konijn staat middenin de woonkamer (toen nog geen hond, anders waren het waarschijnlijk botjes geweest). Dus, HoeHoe naar buiten in een hok.

Daar leeft hij gelukkig, maar al wel heeeeeeel lang. Het hok valt zowat in elkaar maar ik weiger nu al jaren een nieuw hok te kopen, omdat ik van mening ben dat hij snel dood gaat. Dat doet hij maar niet. Uiteraard krijgt hij zijn natje en droogje en zijn we lief voor hem, maar we zijn wel een beetje klaar met konijnen. Dit is de laatste, maar dat kon nog wel eens heel lang gaan duren.

Oké, dat was ‘m weer, tot het volgende blog.

Lees hier eerdere blogs van Frank >>>>

Het bericht Mijn nieuwe vriendje ….. verscheen eerst op .