Ergens in juni vorig jaar besloten we dat we graag in mei (ja ja, jullie lezen het goed) een volle week naar Ameland wilden gaan. We waren er een keer een midweek geweest en later nog eens een dag. We zijn toen op zoek gegaan naar huizen waar we graag zouden willen verblijven. Deze vonden we en dus gingen we bij thuiskomst kijken hoe duur ze waren voor een week. Behoorlijk in shock waren we bij het zien van de huurprijs. Maar goed, we werken allebei erg hard en vonden dat we dit gewoon een keertje moesten doen.

Het is altijd afwachten of het dan ook echt is wat je er voor betaalt. Daar kan ik alleen maar bevestigend op antwoorden. Het was in een woord FANTASTISCH! Het verblijf was dus erg goed en dat was maar goed ook, want heel warm was het natuurlijk niet in de afgelopen week.

We hebben enorm genoten, hebben vele wandelingen, met echte routes, gemaakt, iets teveel strandtenten bezocht en vooral veel genoten van onze dochters die er ook echt even uit waren. En ook niet te vergeten mijn geleidehond Jackson. Ruim tien weken geleden liep hij nog op drie poten, moest hij een zware operatie ondergaan en moest hij negen weken revalideren. Net op tijd mocht hij weer los rennen en dat was maar goed ook. Jackson vond het helemaal te gek dat hij weer vrijheid had, al hebben we hem nog wel wat beperkt om nieuwe ellende te voorkomen.

Uiteraard hebben we ook weer een dag op de tandem gefietst. Vooral met mijn oudste dochter. Ze ging als een echte Max Verstappen door de bochten. Ergens in een bos ging ik even via facetime bellen met onze jongste, onze kleine blonde prinses, zij was live getuige van een afdaling en keek live mee hoe we bijna over de kop gingen. Ook zij heeft op de tandem gefietst met haar moeder maar ook samen met haar grote zus, die op de laatste dag haar vijftiende verjaardag vierde.

Het was een heerlijke week, die we zeer zeker nog eens over gaan doen!

Vergeef me dit ietwat saaie blog, maar in vakantiesferen kom je vaak niet verder dan simpelweg vertellen hoe blij en gelukkig je bent met je gezin !!!

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Ameland … verscheen eerst op .

Laat me met rust! is een theatraal concert van Oorkaan en het Nederlands Kamerorkest voor iedereen vanaf 5 jaar. De 24 strijkers spelen de beroemde ‘Serenade voor strijkers’ van Dvořák. Prachtige muziek voor als je met rust gelaten wilt worden en jouw eigen feestje wilt vieren.

Voor de speellijst, klik hier >>>>

Het bericht Kindervoorstelling 5+ / Laat me met rust! Oorkaan & Het Nederlands Kamerorkest [trailer] verscheen eerst op .

In een week waarin ik een nette aardige sociale PVDA-leider niet anders dan met veel respect tegemoet kan treden maar ik me wel afvraag of hij nu de juiste man is. In een week waarin ik niet onder stoelen of banken steek dat Alexander Pechtold voor mij de enige is die begrijpt wat ik denk en voel en hoe ik tegen de maatschappij aankijk.

In een week ook waarin het liedje bekend werd gemaakt, waarmee de enge zusjes naar het songfestival zullen gaan. In een week ook waarin de katholieken zich weer eens van hun zwarte kant hebben laten zien bij de ontdekking van het massagraf uit begin vorige eeuw in Ierland.

In een week waarin ik eindelijk tot rust leek te komen na twee weken ellende met ons ventilatiekanaal en waarin ik in het stadion bij PEC Zwolle ineens reclame hoorde over de installatie van ventilatiekanalen. In een week ook waarin in datzelfde stadion mijn club ‘gewoon’ even met 3-1 wint van Vitesse en we zowaar omhoog in plaats van naar beneden mogen en kunnen kijken. In een week ook waarin het met mijn geleidehond best goed gaat met zijn herstel.

In een week ook waarin onze jongste dochter, onze blonde prinses, een cadeautje voor mijn verjaardag had besteld, dit werd bezorgd, ze het boven uitpakte en vervolgens beneden kwam. Ik zat in de bank en zij liep naar haar moeder met de woorden ‘kijk eens wat mooi’. En dat ik vervolgens zeg ‘ eh, ik zit er gewoon bij hoor’ en zij reageert met de magistrale woorden ‘nou en, jij ziet het toch niet’.

Nou, in zo’n week heb ik geleefd en dat wilde ik gewoon even met jullie delen …

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Van dit en van dat … [persoonlijk blog] verscheen eerst op .

Ik was even weg, niet in de blog-mood …… Werk, werken aan mezelf, voortdurende hoofdpijnaanvallen van onze kleine blonde prinses, gewoon dus even niet de puf om aan een blog te schrijven. Maar nu heb ik dan toch even dit blog nodig om het volgende dilemma met jullie te delen:

Bekend is dat ik een aanwezige fan ben van PEC Zwolle. Niet zozeer aanwezig in de zin dat ik altijd in het stadion ben maar wel als ik tijdens de wedstrijden mijn mening vorm op twitter. Nu zijn er nog een paar wedstrijden te spelen in de reguliere competitie. En tijdens die wedstrijden valt er nog iets te halen. We, zo noemen we ons allemaal als supporters van PEC Zwolle, kunnen nog in de top 8 eindigen en dat betekent nog een paar wedstrijdjes extra voor een mogelijk ticket voor Europees voetbal. Tot zover de stand van zaken.

Het dilemma zit ‘m in zondag 8 mei. Op die dag is mijn lieve echtgenote, onze rots in de branding, jarig. Laat zij nu absoluut 0,0 van voetbal houden. Juist die middag is de laatste reguliere wedstrijd en die gaat waarschijnlijk nog ergens om.

PEC Zwolle speelt dan tegen PSV, dat mogelijk op die dag nog voor het kampioenschap speelt. Twee clubs dus die op die middag nog flink aan de bak moeten om òf een prijs òf een mogelijk ticket voor Europa in de wacht te slepen.

Ik schijn geen voetbal te mogen kijken. Daarin sta ik simpelweg met 0-3 achter. Ga maar na, naast mijn echtgenote heb ik ook nog eens twee dochters die niets begrijpen van wat papa nou zo leuk vindt aan voetbal.

Ik heb het geprobeerd met een extra mooi cadeau, een etentje, extra lief zijn…..niets lijkt tot nu toe te helpen. Ik kreeg het advies van een vriend de voetbal op te nemen en later te kijken. Zucht, een vriend die niet begrijpt dat je wedstrijden live moet zien voor de spanning. Ik kreeg adviezen voor mijn echtgenote te kiezen en ik kreeg welgeteld één advies gewoon voetbal te gaan kijken……eh, oké, ook een PEC Zwolle supporter.

Ik sta dus echt voor een in mijn ogen onmogelijke keuze. Want, kies ik voor mijn echtgenote dan mis ik mogelijk een fantastisch slot van de competitie. Kies ik voor de voetbal dan heb ik waarschijnlijk echt een probleem met mijn gezin. Dat de wedstrijd maar een paar uurtjes (inclusief voorbeschouwing) duurt lijkt onvoldoende argumentatie …….

Mensen, ik weet het even niet meer. Wat me nog kan redden is dat voor 8 mei al duidelijk is dat er die dag niets meer te halen valt. Ondertussen broed ik verder naar een oplossing …. Kom maar op als je  in positieve zin voor mij mee wilt denken !

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Dilemma…… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Recent vierden we een weekend lang de 9e verjaardag van onze kleine blonde prinses. We hadden het verdeeld over 3 dagen. Door haar epilepsie is ze heel erg moe en om te voorkomen dat de laatste weken school echt een drama voor haar zouden worden, hebben we dus iedereen op andere momenten laten komen. Dat was een groot succes. Naast dat het voor haar rustiger was, gaf het ons de gelegenheid om ook zelf te kunnen genieten van mooi gezelschap zonder te hoeven rennen.

Van ons had de kleine blonde prinses een cruiseschip van Lego Friends gekregen. Ik vind het altijd weer ontroerend om haar zo blij te zien. Dat is ze niet zo vaak meer, de epilepsie hakt er op in. Nog mooier vind ik het hoe ze mij alles laat zien als het weer in elkaar gezet is. Ze pakt dan mijn hand en een vinger en legt die overal op of overheen waar ze iets over wil en kan vertellen. Zonder nadenken is mijn visuele handicap voor mijn kinderen een normaal iets geworden.

Mooi was het bezoek op de zaterdag. De nieuwe vrienden van de kleine blonde prinses kwamen op bezoek. Ik heb daar wederom ontdekt waarom ik vroeger, toen ik nog heel jong was, wilde werken met autistische mensen. Wat een bijzondere jongen was er ook op bezoek. Hij had het naar zijn zin bij ons, zittend op de bank met zijn laptop. Heb een paar keer een gesprek gevoerd met hem en ben onder de indruk van zijn kwaliteiten en mooie karakter. Bijzonder deze lieve jongen nu in mijn vriendenkring te hebben.

Mooi, het woord dat veel voorkomt in dit blog. Denk eens na over het woord ‘mooi’. Er zit veel in. Het woord is ook voor meerdere uitleggen vatbaar. Mooi dat het je gelukt is, ofwel, goed dat het je gelukt is. Of, wat ben je toch een mooie vrouw (ik denk even spontaan aan mijn eigen rots in de branding), hier in de uitleg van, wat ben je toch een knappe vrouw. Maar de mooiste uitleg staat hierboven in het blog. Mooi als ‘bijzonder’, in die ‘mooi’ zit wat mij betreft de meest unieke uitleg van het woord. En zo is het ! Mooi toch?

Klik hier voor eerdere persoonlijke blogs van Frank >>>>

Het bericht Mooi! [persoonlijke blog] verscheen eerst op .