In een week waarin ik een nette aardige sociale PVDA-leider niet anders dan met veel respect tegemoet kan treden maar ik me wel afvraag of hij nu de juiste man is. In een week waarin ik niet onder stoelen of banken steek dat Alexander Pechtold voor mij de enige is die begrijpt wat ik denk en voel en hoe ik tegen de maatschappij aankijk.

In een week ook waarin het liedje bekend werd gemaakt, waarmee de enge zusjes naar het songfestival zullen gaan. In een week ook waarin de katholieken zich weer eens van hun zwarte kant hebben laten zien bij de ontdekking van het massagraf uit begin vorige eeuw in Ierland.

In een week waarin ik eindelijk tot rust leek te komen na twee weken ellende met ons ventilatiekanaal en waarin ik in het stadion bij PEC Zwolle ineens reclame hoorde over de installatie van ventilatiekanalen. In een week ook waarin in datzelfde stadion mijn club ‘gewoon’ even met 3-1 wint van Vitesse en we zowaar omhoog in plaats van naar beneden mogen en kunnen kijken. In een week ook waarin het met mijn geleidehond best goed gaat met zijn herstel.

In een week ook waarin onze jongste dochter, onze blonde prinses, een cadeautje voor mijn verjaardag had besteld, dit werd bezorgd, ze het boven uitpakte en vervolgens beneden kwam. Ik zat in de bank en zij liep naar haar moeder met de woorden ‘kijk eens wat mooi’. En dat ik vervolgens zeg ‘ eh, ik zit er gewoon bij hoor’ en zij reageert met de magistrale woorden ‘nou en, jij ziet het toch niet’.

Nou, in zo’n week heb ik geleefd en dat wilde ik gewoon even met jullie delen …

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Van dit en van dat … [persoonlijk blog] verscheen eerst op .

De verbazing en woede neemt toe in me. Voor de verkiezingen in de Verenigde Staten zei ik nog dat het vast niet zo’n vaart zou lopen als Trump aan de macht zou komen. Zelfs na zijn winst geloofde ik nog in een redelijk normaal opererende president Trump.

Inmiddels kan ik dat niet meer zeggen en vinden en constateer ik dat zijn wijze van handelen in zijn eerste week mij de angst inboezemt dat het land in de totale chaos van een totalitair regime aan het zakken is. Niemand kan toch met droge ogen beweren dat de man, ook vader van een gezin, zich als een normaal denkend president beweegt?

Binnenkort zijn er in Nederland ook verkiezingen. Ik voorspel een keiharde strijd op rechts, waar de VVD nu al mee begonnen is. De ingezonden brief van onze huidige minister-president spreekt boekdelen. De PVV houdt zich nu nog rustig, maar zal terugslaan en hard ook. Ik hou mijn hart vast wat dat met de stemming gaat doen … Het sentiment in Nederland is ook niet overal even prettig. Gesteund door een duistere man aan de macht in de Verenigde Staten zullen veel kiezers hun potlood toch op rechts gaan neerzetten vrees ik.

Wat staat daar tegenover? Dat is volgens mij nu net het probleem. Niet zo heel veel. De PVDA is weg en zal ook niet meer terugkomen tijdens de verkiezingen, zo is mijn stellige overtuiging. D’66 is er nog maar groeit ook nauwelijks. SP, CDA, CU, ze zijn er allemaal wel, maar zwaar onvoldoende.

Één partij noem ik tot nu toe niet, Groen Links. Hoewel ik niet van de afvalscheiding ben, niet zo ecologisch ingesteld ben, is mijn hoop op deze partij en Jesse Klaver gericht. De enige partijleider die zich keihard durft uit te spreken tegen het foute rechts. Een fatsoenlijke partij, waarbij je ook echt gelooft dat wat gezegd wordt ook nagekomen zal worden.

De strijd zal gaan losbarsten en ik zal het met veel belangstelling gaan volgen. Ik heb besloten mijn stemming op een paar thema’s te gaan baseren: vluchtelingen, gelijkheid, onderwijs. Ik hoef er allemaal niet beter van te worden, ik kijk naar het grotere geheel, naar mijn mensvisie, mijn normen en waardenpatroon en de kansen die er zijn voor mijn kinderen.

Ik ga jullie op de hoogte houden van mijn uiteindelijke stem!

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Stemming (makerij) … [persoonlijk blog] verscheen eerst op .

Bijna is het dan zover, de Amerikaanse verkiezingen zijn aanstaande. Op 8 november mogen alle Amerikaanse staatsburgers hun stem uitbrengen. Wordt het Hillary of Donald? Wordt het Clinton of Trump?

Deze verkiezingsstrijd gaat niet om de vraag wie de beste plannen heeft of wie het beste met dit grote land voor heeft. Nee, dit is een strijd om macht, niet meer en minder. Het is in mijn ogen al lang geen vraag meer of het een Democraat of Republikein gaat worden ofwel, iemand met verstand (Democraat) of iemand met …. eh, ja … wat eigenlijk? Want, Republikeinen zijn zo conservatief als maar kan, zweren alles op God, vinden het prima als je met een geweer of pistool rondloopt, voeren oorlog om aan machtsvertoon te kunnen doen en zijn, kortom, volgens mij niet in staat om om moderne politiek te bedrijven.

Maar dit is dan ook al lang niet meer de keuze die is voorgelegd. Het is nu een keuze tussen de foute mailtjes van Clinton en de seksuele escapades van een doorgedraaide dwaas. Waar gaat het in vredesnaam nog om? En dan de leeftijd van beide kandidaten, kom op, dat kan toch niet? Wat is dat toch voor raar land en vanwaar die behoefte om op bejaarde leeftijd nog een keer aan de macht te willen komen? Waar is het mis gegaan bij deze mensen, leiden ze zo’n beroerd privéleven?

Ik verlang nu al terug naar Obama, die nota bene nog niet eens vertrokken is. Een man van deze tijd, sterk in woorden en als je het mij vraagt ook stabiel in politiek bedrijven.

Maar goed, het is dus een keuze tussen haar en hem en als ik dan toch moet kiezen, dan gaat mijn stem uit naar Hillary Clinton. Stemmen op Donald Trump voelt immers als een fout regime steunen!

Amerika, het land waar blijkbaar alles kan en is geoorloofd als het gaat om krijgen van de macht …

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Macht … [persoonlijk blog] verscheen eerst op .