De indeling van dit park is heel goed. Het bestaat uit verschillende ‘werelden’ als Bush, Rimba, Mangrove en Dessert, waar je als vanzelf doorheen geleid wordt over houten bruggen, langs houten observatiehutten, en waarbij je dan ineens weer verschillende overdekte werelden instapt. Het gaf een leuke ervaring van verschillende sferen en sensaties.

Het feit dat er ook veel binnen dingen zijn en overdekte plekken buiten maakt deze dierentuin minder weersgevoelig. Het neemt niet weg dat het buiten ook prachtig is. Op zo’n zonnige dag is het heerlijk vertoeven in de grote hoeveelheid groen en ruimte, speeltuintjes en fijne terrasjes aan leuk opgezette horecagelegenheden.

We bezochten vandaag verschillende werelden maar willen vooral de ‘Ocean’ benoemen. Mijn zoon van 8 omschreef het zo mooi: ‘ik krijg altijd kippenvel als ik dit soort dingen in ga’. Het spannende, donkere, ‘wat zal er gaan komen?’

We liepen langs verschillende grote en kleinere ramen waar achter grote hoeveelheden vissen zwommen. Het leuke was dat je ook het gevoel had steeds dieper onder water te belanden. Je begon langs grote stenen, eerste half boven, half onder water, de volgende donkerder en met ontelbaar veel prachtige vissen.

Langs grappige, bijzondere, tropische vissen en koralen, een groot donker raam met lichtgevende lantaarnvissen, dan verder, dieper naar de haaien en nog verder naar een prachtige tunnel waar enorme roggen over je heen en om je heen zwommen.

Heel bijzonder om de onderwater wereld zo te beleven, zo in verschillende niveaus en ook goed opgebouwd qua mate van bijzonderheid.

Ook heel erg genoten van de bush waar je je serieus in een tropisch regenwoud waant, met leuke kruipdoor weggetjes, een heuse waterval en het verblijf met de heel indrukwekkende python. Wauw, wat een beest!

Maar de mangrove was ook prachtig, met enorme hoeveelheden vlinders die om je heen vliegen. En uiteraard vind je in Burger’s Zoo ook de olifanten, savanne dieren, de apen, en de katachtigen.

Je merkt dat het een park is met historie. Het bestaat al sinds de jaren 30. Dat geeft een bijzondere sfeer maar je zie je dat er nog steeds enorm geïnvesteerd wordt, dat het met de tijd meegaat. Het zit goed in elkaar, is goed doordacht. Gewoon aan de rand van het terras en speeltuin een paar wasbakken om even je handen te kunnen wassen. En dat het terras is aangelegd tegen die speeltuin aan zodat je overzicht hebt. En als het regent is er ook gewoon een binnenspeeltuin. Perfect.

Voor algemene informatie over Burgers´ Zoo, klik hier >>>>

Het bericht Burgers’ Zoo – Burgers’ Ocean [verslag & foto’s van een bezoek] verscheen eerst op .

Ooit van een zeevarken of zeemuis gehoord? Of van een zeekoe? Nee? Ze bestaan echt! Hond heeft zijn verre verre verre neef de zeehond zelfs al ontmoet. Hij vertelt er enthousiast over aan zijn vriendjes. Als er boerderijdieren in zee leven, is er vast ook een zeekip, denkt Kip blij. Ze knutselt een duikpak in elkaar en gaat op zoek.

Recensie
Op zoek naar de zeekip is een erg grappig boek. Het is zo geschreven in kinderlogica. Kip hoort van het bestaan van zeehonden, zeekoeien en zeepaarden en is er van overtuigd dat er dan ook een zeekip moet bestaan. Ze gaat aan de slag om voor zichzelf een duikpak te maken.

Het is één van mijn favoriete platen in dit boek: Zeekip zit als een heus mens aan een grote tekentafel en ontwerpt een prachtig duikpak.

Dan vertrekt ze naar de zee om alle zeedieren te ontmoeten. Grappig detail is dat alle dieren bestaan: zeemuis, zeekat, zeehond, zeepaard en zeekoe. Ook zeevarkens bestaan (een andere naam voor de bruinvis) maar de grap is dat hij er in het boek uitziet als een soort omgetoverd varken.

Vervolgens vindt kip de vliegende vis, die niet echt een betere naam heeft dan dat. Aangezien kip ontdekt heeft dat de zeedieren niet op hun naamgenoten van het vaste land lijken, concludeert ze samen met de vliegende vis dat ze allebei vleugels hebben en dat ze daarmee prima verre nichten kunnen zijn en daarom noemen ze de vliegende vis voortaan de zeekip.

Een erg schattig prentenboek met een leuk verhaal en mooie illustraties.  Heerlijk om keer op keer met je kind te lezen.

Op zoek naar de zeekip – Joke Eikenaar
Hardcover, 32 pagina’s, uitgeverij De Vier Windstreken
Bestel dit boek hier >>>>

Het bericht Op zoek naar de zeekip [recensie] verscheen eerst op .

Koffers de auto in, boodschappen in krat, schoenen, jassen, voer voor Jackson en -niet te vergeten en een ramp als dat wel zo zou zijn ….- mijn Nespresso apparaat! Ik kan me een recente vakantie in Frankrijk herinneren, waar na een fikse onweersbui de stroom er bijna 24 uur uit lag …, dus … geen Nespresso! Noem het verslaafd, maar ik was helemaal de weg kwijt.

Afijn, 1,5 uur te vroeg kwamen we aan bij de boot, zagen nog net hoe de boot, die voor de onze zou vertrekken, te laat vertrok richting Ameland. Veel te vroeg stonden we dus te wachten. Dit tot grote ergernis van onze Jackson. Vol ongeloof zat hij achterin de auto, niet begrijpend waarom we niet gingen rijden. Na ook nog eens extra half uur wachten dan toch de boot op.

Overtocht was zo klaar, Jackson begreep er niets van en leidde me enigszins verdwaasd langs mensen aan tafeltjes en vooral veel honden. Dat is natuurlijk lastig werken, maar het is hem weer naar behoren gelukt.

Aangekomen bij ons appartement stuiterde Jackson als eerste door de deur naar binnen. Het leek of kabouter Plop het appartement had uitgevonden. Nu besef ik me terdege dat wij verwend zijn met een huis dat erg groot is, niet zozeer qua koopprijs (al vind ik het meer dan genoeg) maar wel qua grootte van alle kamers. In de keuken of wat er voor door ging kun je nog net staan, al snel besloten we dan ook uit eten te gaan en aan afhaal te doen.

Ameland is een eiland waar overal bordjes staan dat honden aan de lijn moeten. Da’s handig denk je dan, dat ziet Frank toch niet, dus loslaten dat wilde hert. Maar ja, ik heb 3 wel ziende gezinsleden bij me, dus die smoes kan nooit opgaan. Nou ja, met het risico van een boete toch maar loslaten. En wat doet een goed opgeleide blindengeleidehond dan? Wel, die hoeft even niet te werken en slaat volledig door. Al vliegend op en neer de duin door en als een volslagen gek rondjes rennen.

Ik heb ooit bewust gekozen een hond van de school van Serge Gaus te ‘nemen’. Waarom? Serge leidt heel goede honden op, maar vindt het ook erg belangrijk dat de honden buiten de uren dat ze moeten werken zich mogen gedragen als ‘normale’ huishond. Nou, met Jackson is hij in die missie meer dan zeker geslaagd.

Omdat ik toch nooit boetes kan krijgen voor te hard rijden gewoon de gok genomen op Ameland en dus bordjes genegeerd. Met mijn ’tuig’ waarmee Jackson, als hij dat om heeft, aan het werk is denk ik wel door de mazen van de wet te kunnen glippen. ‘Ach meneer, u begrijpt toch ook wel dat deze hard werkende hond af en toe even zijn vrijheid moet hebben?’.

Ameland is erg mooi, de stranden zijn heerlijk en ook het bos wordt zeer gewaardeerd. In mijn volgende blog over een paar dagen het verhaal van een bijna blinde vader die met zijn oudste dochter per tandem het eiland onveilig maakt. Dat avontuur moet nog starten, dus daar kan ik nu nog niets over vertellen. Inmiddels zijn we er al wel uit dat zij voorop gaat en het stuur ter hand neemt, lijkt ons iets verstandiger!

Tot slot nog even kort iets heel anders: maandag 2 maart zal de website van de Stichting Gebruikers Assistentiehonden online gaan. Althans, dat is het streven. Alleen een vervelende hick-up kan dit nog tegenhouden.

Einde van de middag kun je de site vinden onder www.stichtinggebruikersassistentiehonden.nl! Een Amelandse groet van Frank.

Eerdere blogs van Frank vind je hier >>>>

Het bericht Ameland! verscheen eerst op .