Once you see it, it’ s too late

Bij binnenkomst viel het op dat er een grote opkomst jongelui was om de nieuwe horrorfilm Smile te bekijken. De zaal zat voor een dinsdagavond behoorlijk vol en de sfeer zat er goed in!

Het hoofdpersonage Roos werkt als een psycholoog bij een psychiatrisch noodhulpcentrum, als er een jonge vrouw binnen wordt gebracht met vreemde klachten. Ze beweert dat een duistere entiteit haar volgt en dat ze niet lang meer te leven heeft. Deze entiteit is volgens haar alleen te herkennen aan een sinistere grijns en manifesteert zich als verschillende personen.

Enkele minuten later snijdt de jonge vrouw in het bijzijn van Roos haar keel door in de vorm van een grijns. Vanaf dat moment begint Roos dezelfde verontrustende dingen te zien en zich steeds vreemder te gedragen.

De film neemt de kijker mee in haar gedachtenwereld waarin dromen/hallucinaties en realiteit in elkaar overlopen. Opvallend is het goede acteerwerk van Roos (Sosie Bacon) en aan de special effects is aandacht besteed. Ook de gekozen sound effects kruipen echt onder je huid.

Het hoofdthema zelfmoord (die vaak op lugubere wijze wordt uitgevoerd), is wellicht niet voor iedereen geschikt. Smile geeft je een kijkje in de beleving van mensen met ernstige psychische problemen. Soms is het haast onmogelijk te peilen of een gebeurtenis echt is of ingebeeld is door de hoofdpersoon. Al met al heeft Smile alle facetten die men in een horrorfilm kan verwachten. De uitvoering is naar onze mening minder, niet altijd even smaakvol en soms behoorlijk voorspelbaar.

Algemene informatie
Nadat ze getuige is geweest van een bizar en traumatisch incident met een patiënt krijgt dr. Rose Cotter (Sosie Bacon) te maken met onheilspellende gebeurtenissen die ze niet kan verklaren. Terwijl een overweldigende angst langzamerhand haar leven overneemt, moet Rose haar verontrustende verleden onder ogen zien om te overleven en te ontsnappen aan haar gruwelijke nieuwe realiteit.

Het bericht Smile verscheen eerst op .

Jens baalt ervan dat hij drie weken met zijn moeder en broertje in het toeristische Torremolinos moet doorbrengen. Gelukkig maakt hij al snel nieuwe vrienden, met wie hij graag samen verder wil reizen. Hun ouders gaan akkoord, ook al is Jens’ moeder bezorgd omdat Jens de dood van zijn vader nog niet heeft verwerkt.

Jens trekt met zijn vrienden naar een natuurgebied. Daar wordt hij uitgedaagd tot steeds gevaarlijkere acties. Totdat zijn eigen leven op het spel komt te staan…

Recensie
Annemarie Bon heeft dit boek geschreven voor jongens / meisjes vanaf een jaar of 12. Mijn jongste zoon (11 jaar) heeft het boek gelezen en vond het erg goed. Het is ook een prima idee om het boek zelf ook te lezen, het leest vlot weg en je kunt op die manier met je kind het gesprek aangaan over “peer pressure” en aanverwante onderwerpen.

Mijn zoon van 11 jaar vertelt over het boek Challenge:

“Challenge gaat over een jongen die op vakantie gaat en daar twee nieuwe vrienden maakt. Die vrienden doen soms dingen die een beetje spannend of gevaarlijk zijn. En soms ook echt dingen die niet mogen zoals een portemonnee stiekem stelen (die geven ze daarna dan wel terug, maar het mag natuurlijk niet).

Ze gaan allerlei uitdagingen doen die steeds gevaarlijker worden en de jongen doet steeds mee. Na een tijdje wordt hij uitgedaagd om uit een natuurgebied terug te lopen. En dan gaat het fout…..

Verder moet je het zelf lezen. Ik vond het boek spannend. Ik kan me voorstellen dat je bij vrienden samen dingen doet die je alleen misschien niet zou doen, maar ik zou niet zo ver gaan denk ik.”

Op de leeftijd van mijn tweeling, zijn “challenges” vrij normaal. Zo gaat mijn tweeling regelmatig de keuken in voor de challenge “blind proeven”, wat niet gevaarlijk is maar alleen veel troep oplevert.

Dat het te ver kan gaan, is regelmatig in het nieuws, bijvoorbeeld toen de Cinnamon Challenge een trend leek te zijn. Goed dus om via het onderwerp van dit boek over challenges en andere soorten uitdagingen door leeftijdsgenoten te praten.

Los daarvan is Challenge een goed geschreven, spannend boek wat ook een onderwerp als zelfmoord niet uit de weg gaat. Aanrader!

Challenge – Annemarie Bon
Hardcover, 176 pagina’s, uitgeverij Moon
Bestel dit boek hier >>>>

Het bericht Challenge – Annemarie Bon [recensie] verscheen eerst op .

Tegelijk wordt een bizar spoor van moorden getrokken door Brussel en Parijs. Telkens vinden de speurders bij het slachtoffer hetzelfde briefje: ‘Ceci n’est pas un suicide’…

Recensie
Laat ik beginnen om te zeggen dat ik De zaak Magritte een erg goede boek vond. Het lijkt me niet eenvoudig, de opdracht krijgen om vanwege het Margritte-jaar een boek te schrijven, maar Toni Coppers heeft zich meer dan goed van zijn taak gekweten.

Coppers heeft een misdaadroman geschreven die niet alleen spannend is, maar waarin ook mooie verwijzingen naar Magritte staan en waarin een overtuigende rol is weggelegd voor een rechercheur die gebroken is van verdriet en waarvoor De zaak Magritte oplossen ook een persoonlijke oplossing kan worden.

René Magritte is een Belgisch surrealistisch kunstschilder die dit jaar precies 50 jaar geleden, op 15 augustus 1967 is overleden. Een goede reden om deze schilder, waarvan iedereen zeker een aantal werken kent, te herdenken met allerlei activiteiten. Neem maar eens een kijkje op deze website van WPG.

Het boek De zaak Magritte is ook een van deze activiteiten, speciaal vanwege het Magritte-jaar. Er komt zeker ook informatie over de schilder en zijn schilderijen in voor, maar kennis van kunst of van René Magritte is niet nodig om dit boek te lezen. Alles wordt duidelijk uitgelegd, zo duidelijk dat je de schilderijen voor je kunt zien, wanneer het er over gaat.

Ceci n’est pas une pipe, is een van de bekendere schilderijen van Magritte. Een schilderij waarop een pijp geschilderd staat en waar onder staat: “dit is geen pijp”. Magritte maakt dat je anders naar de werkelijkheid gaat kijken. Het is geen pijp, want je kunt hem niet stoppen en je kunt hem niet roken. Maar wanneer je aan iemand vraagt wat er op het schilderij staat, zullen de meeste zeggen: “een pijp”.

De moordenaar in het boek, laat bij zijn slachtoffers een briefjes achter met de woorden “ceci n’est pas un suicide“, dit is geen zelfmoord. En dat blijkt ook wel. Maar wat hebben de slachtoffers met elkaar te maken? En wat maakt dat de verdachte, een ontsnapt “hulpje” van een criminele bende, ineens is gaan moorden?

Ondertussen leven we mee met Alex Berger, die twee jaar geleden zijn vrouw bij de gruwelijke aanslagen in Parijs verloren is. Hij verhoorde de verdachte van deze moorden, anders was hij bij zijn vrouw in Parijs geweest, en hij neemt het de verdachte nog steeds kwalijk dat hij door dat verhoor zijn vrouw niet heeft kunnen beschermen. Achter de verdachte aan zitten, is voor hem dus ook persoonlijk.

Het lijden van Berger, is erg goed beschreven en blijft erg geloofwaardig. Geen plotse omslag omdat hij ineens bij een zaak gehaald wordt, geen openbaring omdat hij ineens weer een ‘leven’ krijgt. En ook het einde van het boek, wat gelukkig anders was dan ik vreesde, is geloofwaardig en dat maakt dat De zaak Magritte in mijn rijtje van favorieten thuis hoort: een absolute aanrader!

De zaak Magritte – Toni Coppers
Paperback, 288 pagina’s, uitgeverij Manteau
Bestel dit boek hier >>>>

Het bericht De zaak Magritte – misdaadroman van Toni Coppers [recensie] verscheen eerst op .