Uiteraard wenst jullie favoriete blogger jullie een waanzinnig te gek en mooi 2017 toe!

Eigenlijk ben ik niet zo van al dat gelukwensen. Die eerste dag dat je weer op kantoor bent en iedereen ineens een hand van je wil of -nog erger- je geheel tegen je zin in voorziet van twee of drie smakeloze kussen op je wangen, waarbij je nog op moet passen dat je beide aan de goede kant begint. Voor je het weet hangen de lippen van de ander op die van jou. Nee, dat is allemaal niet aan mij besteed, maar kennelijk hoort het erbij.

Het was even vakantie, even helemaal niets hoeven doen, gewoon helemaal niets. Nou, dat werkte prima! Onze rots in de branding is twee weken ziek geweest, eerst een blaasontsteking en daarna heel ordinair de griep! Een hoestende blonde prinses en naar wat deze week bleek, een eigenwijze puberdochter met een heuse voorhoofdholteontsteking. Rust hadden we dus wel, we konden immers niets beginnen. Zelf heb ik tot nu toe de dans weten te ontspringen, hoe lang nog vraag ik me af?!

Tijd gehad dus om veel te lezen. Ik ben een challenge met mezelf aangegaan. Veertig boeken lezen in dit jaar. De eerste drie zitten er al bijna op. Een goede autobiografie van Phil Collins beluisterd, een of andere vage thriller en momenteel een boek getiteld ‘Gegijzeld door IS’. Het waargebeurde verhaal van een Deense jonge fotograaf die dertien maanden gevangen heeft gezeten in Syrië. Een zeer indrukwekkend en huiveringwekkend boek.

Ook hebben we ondanks de ziektes vrijwel dagelijks twee erg leuke nieuwe spelletjes gedaan: Fauna en Terra. Vragen beantwoorden over vaak onbekende dieren (waar komen ze voor, hoe zwaar zijn ze, etc.) en aardrijkskundige/geschiedkundige vragen beantwoorden over van alles en nog wat (waar speelt of speelde het zich af, in welke tijd, etc.). Voor een blinde blogger ook prima mee te doen.

In dit jaar ook weer wekelijkse blogs van mij. Soms gaan ze over niets, geef ik een kijkje in mijn leven. Soms ineens wil ik iets kwijt over wat er in de wereld gebeurt of wil ik gewoon even gal spuwen. Je kunt het allemaal weer verwachten in dit jaar.

Soms zijn berichtjes die ik lees heel klein, maar wel heel waardevol. Zoals de paus, hij rijdt gewoon in zijn Ford Focus door Rome heen zonder extra beveiliging. Ik ben geen aanhanger van de paus, maar vind het toch mooi. Het is maar klein, maar daarmee wel heel veelbetekenend. Niet bang zijn, maar je wel bewust zijn van de risico’s. Datzelfde gold voor de Deense journalist die niet bang was, maar wel van het risico wist toen hij voor een paar dagen in Syrië was. Het kwam hem ook letterlijk duur te staan!!

Ik geloof in een betere wereld en wil dat uitstralen in mijn blogs …

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Daar ben ik weer … [persoonlijk blog] verscheen eerst op .

Piet is ziek is een uniek prentenboek van arts en astronaut André Kuipers en mode-illustrator Piet Paris. De karakteristieke, heldere illustraties en ingetogen tekst verbeelden op bijzondere wijze de emotie van een kind dat voor het eerst naar het ziekenhuis gaat.

Piet is ziek. Morgen wordt hij geopereerd. In zijn buik zitten nare kriebels. Gelukkig mag Knuf mee. Zijn moeder helpt hem met het inpakken: zijn tandenborstel, tandpasta en een kam… En natuurlijk zijn pyjama. Heeft hij nu alles?

Recensie
Naar het ziekenhuis gaan is vaak spannend voor kinderen. En voor ouders! Soms komt een ziekenhuisbezoek onverwachts en moet je ter plekke je kind zo goed mogelijk steunen, begeleiden en gerust stellen, maar vaak weet je al van tevoren dat er een (kleine) ingreep moet plaatsvinden. Dan is het prettig om je kind voor te bereiden. Eén van de manieren waarop dat kan, is met het boek Piet is ziek.

In Piet is ziek wordt op eenvoudige manier in een aantal afbeeldingen met teksten besproken wat er allemaal bij een ziekenhuisopname komt kijken. Daarbij is er aandacht voor praktische dingen, zoals een koffertje inpakken, maar ook voor emoties.

Het boek blijft dicht bij de belevingswereld van kinderen. Zo is er een grote rol voor Knuf, de lievelingsknuffel van Piet. Voor veel kinderen is hun lievelingsknuffel onmisbaar bij spannende dingen, dus ze vinden het erg prettig om te lezen dat die mee mag, wanneer ze naar het ziekenhuis zouden gaan.

Er worden geen onderwerpen gemeden. Zo maakt Piet bijvoorbeeld kennis met een meisje wat erg vaak naar het ziekenhuis moet en is een prikje niet fijn, zodat Piet even moet huilen. Erg eerlijk en veel momenten waarop je als ouder met je kind verder het gesprek kunt aangaan.

Los daarvan: een prima boek met bijzondere tekeningen en een mooie vormgeving. En hetgeen André Kuipers met de opbrengst van het boek verdient, wordt geschonken aan Stichting Steun Emma Kinderziekenhuis AMC.

Piet is ziek – André Kuipers en Piet Paris
Hardcover, 32 pagina’s, uitgeverij Luitingh-Sijthoff
Bestel dit boek hier >>>>

Het bericht Piet is ziek – André Kuipers / Piet Paris [recensie] verscheen eerst op .

Vakantie is genieten met je gezin van elkaar en even helemaal tot rust komen. Het genieten van elkaar doen we zeker en ongetwijfeld komen we ook tot rust maar eenvoudig gaat dat niet.

In de laatste jaren hebben we veel meegemaakt. Ik zal jullie niet gaan vertellen wat zoal maar twee dingen zijn bekend. Gedurende bijna 5 jaren heeft mijn werkgever mij geen ‘normale’ taken kunnen bieden die passen bij mijn handicap. Al die jaren heb ik geweigerd me ziek te melden. Dit zou allerlei vervelende consequenties kunnen hebben waar ik niet eens over na wilde denken. Ik ben ‘fier’ overeind blijven staan met uiteraard mijn ups and downs.

Recent is er eindelijk licht gekomen aan het einde van deze donkere tunnel. Dat zou je toch blij moeten stemmen zou je denken? Ja, op zich wel maar het ‘fier’ overeind blijven staan blijkt een dermate grote inspanning te zijn geweest dat ik daar nu gezellig de tol voor betaal. Slapeloze nachten en een kop vol zorgen. Afijn, daarover maar eens goed in gesprek met werkgever in komende periode.

Tel daarbij op onze grote zorgen over de kleine blonde prinses met haar epilepsie in het afgelopen jaar en nog steeds en het tot rust komen in je vakantie krijgt ineens een heel andere dimensie. Ondanks mijn eigen dingen en ondanks de keelontsteking van mijn lieve echtgenote, onze rots in de branding, hebben we er toch geprobeerd iets van te maken.

Neem onze bezoekjes aan het strand in Normandië! Je zou denken, een Golden Retriever, vindt het water, de zee, fantastisch maar niets is minder waar. Om te gieren als je ziet hoe bang hij is voor de opkomende vloed. Geen pootje gaat de zee in, ben je gek geworden baas!

Of neem het wandelen in kleine stadjes met veel verleidingen voor een grote zwarte hondenneus! Werken voor mij, zijn blinde baasje, is daarmee wel een hele opgaaf geworden. Toch is het mooi om te zien hoe hij meegaat in de vakantiemodes! En wat zal hij moeten wennen als het echte werken weer begint.

De supermarkt zijn we na de eerste dag niet meer in geweest. Op die dag sloeg de paniek toe bij Jackson toen de slager ineens als een wilde begon in te slaan op een heel groot stuk vlees. Binnen 5 seconden had Jackson de uitgang van de supermarkt gevonden om er vervolgens nooit meer in te gaan! Ik zeg, een hond met karakter….

Het zit er op, de vakantie is voorbij. Het gaf misschien niet de rust die we zochten maar het was fijn voor de 10de keer te zijn bij zulke lieve Franse mensen. Een ding staat vast, volgend jaar komen we terug en dan wordt het allemaal beter!

Klik hier voor eerdere, persoonlijke, blogs van Frank >>>>

Het bericht Vakantie is….. [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Zoals bekend kom ik van A naar B dankzij mijn blindengeleidehond Jackson! Het heeft me mijn onafhankelijkheid teruggegeven sinds ik met een blindengeleidehond werk.

Lees hier eerdere blogs van Frank >>>>

Helaas heb ik af en toe wel wat pech. Mijn eerste hond, Dustin, moest na vier jaar helaas naar een ander gezin. Een hernia maakte het werken voor hem onmogelijk. Hij mocht blijven, maar kon niet alleen zijn. Met Jackson, een Golden Retriever, ben ik sinds een jaar superblij ! Hij is zeer stabiel in werken en bovendien een heerlijke druktemaker op de momenten dat hij niet werkt. Helaas is dat deze dagen niet het geval.

Jackson is geopereerd. Het doet er even niet toe waaraan, maar feit is wel dat hij er last van heeft. Rondom de plek van operatie is iets te nadrukkelijk haar weggeschoren. Dat jeukt en prikt nu enorm bij hem. Omdat hij een kap om zijn kop moet dragen kan hij er niet bij, hetgeen hem enorm in de stress laat schieten. Zoveel stress dat hij er in een nacht 5x zijn maaginhoud heeft uitgegooid.

Wat doe je als blinde medemens als je polshoogte gaat nemen in de woonkamer en ineens natte voeten hebt? Wel, dan vloek je eerst hartgrondig om daarna je echtgenote, de rots in de branding, te roepen. Met goede ogen maakt het iets beter schoon zeg maar ….

Op momenten dat je hond even niets kan, is je verworven onafhankelijkheid ineens weg en ben je weer afhankelijk van anderen. Er is dus altijd een zekere mate van kwetsbaarheid die je met je meedraagt. Ik vraag me wel eens, niet te vaak anders word je gek, wat ik moet doen als Jackson spontaan ziek wordt in de trein of bus ?

De kap om zijn kop heeft wel een voordeel … Jackson ervaart nu precies wat ik zie met mijn Retinitis Pigmentosa, kokervisus. Immers, hij kan ook niet goed van opzij zien nu en is beperkt in zijn mogelijkheden.

Ik moet eerlijk zeggen, volgens mij voelt hij nu niet echt die verbondenheid met mij en irriteert het hem alleen maar mateloos om met zo’n kap om te lopen. We proberen er samen maar het beste van te maken. Hopelijk kunnen we snel weer samen de weg op !

Het bericht Onafhankelijk maar toch afhankelijk verscheen eerst op .