image

Vanaf het moment dat we hoorden dat onze kleine blonde prinses epilepsie heeft is er iets veranderd in mij. Aan de oppervlakte zie je dat niet zo goed. In die zin ben ik een echte man, die tonen geen verdriet! Of toch wel?

Van binnen huilt mijn hart en worstelt het met zijn gevoelens. Dat hart klopt nog net zo als al die jaren ervoor, maar toch anders. Epilepsie is natuurlijk iets waar je gewoon oud mee gaat worden, maar toch staat je wereld tijdelijk behoorlijk op zijn kop.

Neem alleen al de vervelende gevolgen die de epilepsie bij onze kleine blonde prinses heeft. Zo’n 3-4 keer per week word ze wakker na net een half uurtje te hebben geslapen. Barstende hoofdpijn of het zien van allemaal sterretjes maken haar weer wakker. De overdag zo stoere bijna 9-jarige grote dochter is dan ineens niet meer dan een vertederend klein verdrietig meisje.

Wat kun je doen behalve dan bij haar zijn, af en toe wat pijnstillers geven en hopen dat de ellende snel weer uit dat mooie hoofdje vertrekt. Iedere keer weer bekruipt me een heel verdrietig gevoel en huilt dat kloppende hart. Alleen slapen durft ze (nog) niet, dat is niet gek als je dit iedere keer meemaakt. Dus slaap of ik of de meest bijzondere vrouw die ik ken bij haar. En zo gaat het al maanden.

Veel onderzoek moet nog gaan plaatsvinden in de komende maanden en dan worden zaken misschien meer duidelijk en kunnen we stappen voorwaarts zetten. Hoe gelukkig kun je zijn met je lieve vrouw en fantastische dochters en hoe kan dit geluk ook zomaar op de proef gesteld worden. Die proef doorstaan wij met de mooiste glans die je je maar kunt bedenken. Ook niet in het minst om de stoere eigenwijze puberdochter die in alles ook een rots in de branding is.

En toch, dat hart blijft kloppen en huilt. Maar waarom huilt het, ik vraag het me constant af. Is het huilen uit onmacht, ja, dat is het ook. Maar het is ook huilen om wat ik heb, om de mensen die me omringen, mijn gezin, mijn alles. Voor hen geef ik mijn hart, mijn kloppende hart. En ineens weet ik het, het hart klopt anders dan voorheen. Het klopt harder en met meer passie en vuur. En zo is het !

Voor eerdere blogs van Trotse Vader Frank, klik hier >>>>

Share