De enorme rekenkracht van het computersyteem maakt het mogelijk om grote hoeveelheden data in te voeren en op een intelligente manier te laten verwerken. Op zich doet Watson wat wij als mensen ook doen: gegevens analyseren en zoeken naar de beste opties. Maar de snelheid waarmee Watson gigantische hoeveelheden data analyseert en combineert kunnen weinigen van ons evenaren.

En deze analytische kracht gaat nu ingezet worden om mee te zoeken naar oplossingen voor individuele patiënten lijdend aan verschillende vormen van kanker. De afgelopen maanden hebben mensen van de medische staf van het M.D. Anderson Cancer Center in Houston informatie ingevoerd in het computersyteem over meer dan 1 miljoen patiënten en alle informatie (op patiëntniveau o.a. onderzoeken, familiegeschiedenis, behandelingen en resultaten, maar ook algemene informatie diverse ziekten, symptomen, behandelresultaten, onderzoeken, publicaties en alles wat maar enigszins relevant kan zijn.

The ability to take context into account during the hypothesis generation and scoring phases of the processing pipeline allows Watson to address these complex problems, helping the doctor — and patient — make more informed and accurate decisions.

Te beginnen met leukemie wordt gepoogd om te kijken of uit alle gegevens de meest waarschijnlijke diagnose en de meest kansrijke behandelvorm gevonden kan worden.

Watson heeft onder andere recepten geproduceerd voor gegrilde asperges met kalfskroketten. James Briscione, instructeur van Chef-koks in Manhattan, heeft de gerechten gemaakt waarna ze geproefd zijn door een groep Wall Street analisten.

Een andere opdracht aan Watson was om iets voor een ontbijt te maken, geïnspireerd door de Spaanse keuken, maar ongewoon èn gezond. Watson kwam met een recept voor een Spaans halve-maan koekje, wat voor de kok een uitdaging bleek omdat er geen boter aan toegevoegd mocht worden. Met een paar kleine aanpassingen is een smakelijke amandelkoek gemaakt met als ingrediënten onder andere honing, zwarte peper, cacaopoeder en safraan. En daarmee heeft IBM de vraag of computers creatief kunnen zijn, positief weten te beantwoorden.

Dit heeft direct tot een aantal stevige discussies geleid, waarbij de meest verwoordde kritiek er op neer komt dat men vindt dat de gezondheidszorg al zo onpersoonlijk is dat het een slechte zaak is dat een computer een deel van het werk van artsen gaat overnemen. Verder wordt gesteld dat wanneer een arts een computer nodig heeft om een diagnose te stellen, hij of zij maar een ander beroep moet zoeken.

Ik vraag me af waarom mensen zo negatief zijn over het idee om een computer in te zetten. Alsof dit nu al niet gebeurt! Artsen weten veel, maar zoeken nu toch ook zaken op waarover ze twijfelen, gelukkig maar. Zou men bij de eerste uitgave van “Anatomy of the Human Body” van Henry Gray in 1918 ook geprotesteerd hebben dat artsen nu de beschikking hadden over een fantastisch naslagwerk? En denkt men nu echt dat iedere zeldzame ziekte waarvan de symptomen bekend zijn, meteen herkend wordt door een willekeurige arts.

Ik denk dat het prachtig is dat er door Watson “meegedacht” wordt over diagnoses. Dat geeft de arts meer tijd voor een persoonlijk gesprek en een goede behandeling. En het “denkvermogen” van Watson kan alleen optimaal gebruikt worden door een goede arts, omdat het nodig blijft om de juiste informatie door te geven en dat betekent nog steeds dat een arts zal moeten kijken en luisteren en uit alle objectieve en subjectieve informatie die gegevens zal moeten halen die tot een goede diagnose kunnen leiden.