Ik ben Eric van den Berk, geboren in het oosten van het Brabantse land en voor de liefde naar Utrecht verhuisd (the things we do for love..).

Ben zelf vader van 3 kinderen en mijn vriendin heeft 2 kinderen. Samen dus 5 kids, allemaal meiden.
Oudste is 26 (Sarah, dochter van mijn vriendin Karin) en de jongste (Tara, mijn dochter) is bijna 20 (jarig in augustus). De rest zit daar tussen in (Demi, mijn dochter, en Julia, Karins dochter zijn 24 en Gillian, mijn dochter, is 22).

Ik ben zelf 55 (kun je dus niet meer omdraaien die cijfers) en Karin is bijna 52 (is in augustus jarig). Ik ben precies een half jaar later weer jarig, beiden op de 26ste.

Ik werk als service coördinator, leuk werk, veel contact met heel veel verschillende bedrijven. Ik lees veel en graag.

Ik dicht graag (heb een eigen dichtbundel uitgebracht en inmiddels voldoende materiaal voor een tweede). Naast lezen en schrijven schilder en teken ik graag.

Ook fotografeer ik graag, dit alles net als Karin (zij heeft ook mijn foto gemaakt bij deze voorstelronde). We houden van wandelen en zijn graag in de natuur (uiteraard niet zonder camera). Mooi dat wij dat allemaal samen delen.

Karin en ik houden ook van rommelmarkten afstruinen, brocante winkels/markten, boekwinkels (uiteraard!), we verzamelen vinyl (singeltjes, zo’n 1400 en een aantal lp’s, een stuk of 200). Oh ja kringloopwinkels zijn voor ons ook niet veilig (hier slepen we heel wat tweedehands boeken weg).

Omdat onze kids op zichzelf wonen hebben wij veel tijd voor onze hobby’s. Vandaar dat het me leuk lijkt om hier een aantal boeken te recenseren.

Het bericht Even voorstellen: Trotse Vader Eric verscheen eerst op .

Het team van Trotse Vaders is veel minder groot dan het team wat voor TrotseMoeders.nl schrijft. Daarom was ik extra blij toen een hele Trotse Vader me benaderde. Hij heeft al vele leuke blogs geschreven op zijn eigen Facebookpagina en gaat nu met enige regelmaat voor TrotseVaders.nl schrijven. 

Dave stelt zichzelf voor:
Ik ben Dave, verdwaald in Den Haag en de weg gevonden in het heerlijke Steenwijk. Ik ben 33 jaar en vader van 6 monsters. Dat hele gebeuren met al die monsters doe ik natuurlijk niet alleen. Ik word bijgestaan door de meest fantastische vrouw die ik ken, Miranda. 6 monsters dus, Rani van 8, Joep van 6, Rama van 6, Nilu van 4, Hira van 3 en Rohan van 10 maanden op het moment van publicatie. 6 eigen typetjes, karikaturen, persoontjes.

Zoals je voor kunt stellen is ons leven met dit gespuis nooit saai. Waar ik de tijd vandaan haal dit te doen is mij ook een raadsel, maar gelukkig voor jullie heb ik het wel. Ik neem jullie mee op reis door ons leven, gezien en beleefd vanuit mijn perspectief. Alles komt aan bod, alle lieve, leuke, grappige, vieze, droevige en fijne momenten. Van Buurman en buurman avonturen tot de Zeekippen van het Haagse Monster, van de watervallen van Judeska tot oudste zus verwachtingspatronen. Het enige wat je nodig hebt is je levendige fantasie, ik doe de rest.

Het bericht Even voorstellen: Trotse Vader Dave verscheen eerst op .

Hallo, mijn naam is Peter. Ik ben een vreemde eend in de bijt op deze site, want ik ben geen (trotse) vader. Mijn vrouw en ik hebben geen kinderen. Wel heb ik 43 jaar als leerkracht en als directeur gewerkt in het basisonderwijs. Ik mag me dus vanaf een andere kant wel een beetje ervaringsdeskundige noemen.

Inmiddels ben ik gepensioneerd en heb ik alle tijd om zo nu en dan recensies te plaatsen. Erg leuk om te doen: ik lees graag, houd van kunst en cultuur in de breedste zin van het woord, vind tuinieren ook nog leuk en het onderwijs blijft een grote passie.

Mogelijkheden genoeg dus om mij te laten horen en je te wijzen op mooie boeken, interessante tentoonstellingen en wat er zoals meer boeiend kan zijn voor een Trotse Vader. Een minpuntje: over sport zul van mij geen bijdragen vinden, want daar heb ik geen verstand van!

Het bericht Even voorstellen: Peter verscheen eerst op .

Dustin
De eerste maanden van 2014 stonden in het teken van Dustin, mijn vorige geleidehond. Bij hem was een hernia geconstateerd, hij kon niet meer werken. Begin januari kwam Jackson bij ons in huis om mij te helpen. Het was de bedoeling dat Dustin zou blijven als huishond. Hij was immers onze eerste hond, iedereen was gek op hem en bovenal was hij super in het troosten als wie dan ook in huis verdriet had. Dan kwam zijn grote witte krullenkop op schoot en die ging pas weg als het verdriet voorbij was.

Zelden heb ik zo’n hond meegemaakt. Karakter had hij ook. Hij wilde mij per sé blijven helpen en kon het niet verkroppen als ik met Jackson wegging. Janken en blaffen was het gevolg en dat ging niet over. Uiteindelijk hebben we met heel veel verdriet hem bij een goede collega van mij kunnen onderbrengen, waar hij nu veel plezier heeft. We missen hem nog iedere dag. Niemand vervangt Dustin, ondanks dat we met Jackson weer een heel lieve en hard werkende hond hebben.

Puberdochter
Het was ook een bijzonder jaar. Onze eigenwijze puberdochter ging een volgende stap zetten in haar nog prille leven. Van de basisschool naar het gymnasium. Wat is het mooi om te zien hoe goed ze het daar doet en hoe ze op haar plek is op de nieuwe school. Met gelijkgestemden om haar heen is ze ineens groot, heel groot en lijkt ze al haar eigen probleempjes achter zich te hebben gelaten. De trots overheerst dan ook als ik haar zie en hoor.

Karate
Ook het eerste examen karate van de kleine blonde prinses vond ik erg bijzonder. Bij aankomst bleek dat ouders er niet bij mochten blijven. De paniek sloeg haar om het lijf. Snel heb ik op haar ingepraat en nog wat nasnikkend ging ze alleen de zaal in. Ik kon op dat moment wel even een tegenstander gebruiken om die met een enorme karateschop uit te schakelen, zo gefrustreerd was ik. Maar ja, karate is een sport van respect, dus dat kon ik helaas niet doen. Immers, als vader moet je het goede voorbeeld blijven geven …

Epilepsie
De laatste maanden van dit jaar zijn samen te vatten als een periode van grote zorg. Ik zie ons nog zitten, in die ambulance, met ons kleine blonde prinsesje. Ik zie haar nog liggen, in het ziekenhuis, een tijdje later en ik zie haar nog gaan, op weg naar de MRI! De zorgen waren er en zijn er nog steeds.

Het is niet niks om op je achtste al epilepsie en migraine te hebben in een zeer vervelende vorm. Maar wat ben ik ook trots op haar. Ondanks de ellende trekt ze zichzelf er doorheen. Met vallen en opstaan, dat wel, maar op een wijze die mij met trots vervult.

Respect
In deze terugblik mag een iemand niet vergeten worden, mijn echtgenote. De wijze waarop zij vooral de laatste maanden omgaat met alle zorgen, hoe ze het hele gezin bij elkaar weet te houden, hoe ze maar door en door gaat, het verdient niets meer dan respect! Ik heb de mooiste en meest bijzondere vrouw die je je als man maar kunt bedenken.

Alle goeds!
Oké, genoeg teruggeblikt, wat gaat 2015 ons brengen? Een boel goeds hoop ik, een beetje meer rust, maar ook vooral veel lol ! Ik zal blijven bloggen, ik zal mijn belevenissen met jullie blijven delen. De ene keer op serieuze toon, de andere keer met meer humor en weer een andere keer beschouwend. Ik zal als Trotse Vader met jullie delen wat ik wil delen, ik zal jullie meenemen in hoe het is om als bijna blinde te leven, ik ga het jullie allemaal vertellen.

Voor nu wens ik iedereen vooral een goede jaarwisseling en alle goeds voor 2015!

Lees hier de andere blogs van Frank >>>>

Het bericht Veel tranen [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Hallo, mijn naam is Frank Maatman, 42 jaar ! Ik ben gevraagd een blog bij te houden op TrotseVaders.nl, iets waar ik met veel enthousiasme ‘ja’ tegen heb gezegd.

Samen met mijn echtgenote heb ik twee dochters. De oudste van 12 zal in mijn blogs door het leven gaan als onze eigenwijze puberdochter en de jongste van 8 jaar als onze kleine blonde prinses.

Ik ben blind en laat me op mijn dagelijkse gang begeleiden door Jackson, mijn blindengeleidehond, ook wel de professor genoemd. In mijn dagelijks leven ben ik werkzaam bij de overheid.

Recent heb ik samen met een blinde medemetgezel de Stichting Gebruikers Assistentiehonden (GA) opgericht. Daarover in een van mijn eerste blogs meer.

In mijn blogs wil ik jullie meenemen in mijn dagelijkse bezigheden en de dingen die ik daarin meemaak. Leuke, grappige, interessante maar ook verdrietige momenten, ik deel ze graag met jullie. Ik heb bijna geen geheimen voor jullie, al zal ik af en toe wel even met mijn echtgenote, de drijvende kracht bij ons thuis, overleggen om eventuele spanningen te voorkomen !!!

Volg mijn blogs dus en je krijgt een mooi inkijkje in het leven van een blinde medemens, die volop meedraait in het gezin waar hij deel van uitmaakt !!

Inmiddels heeft Frank meerdere blogs geschreven, klik <hier> om deze ook te kunnen lezen >>>>

Het bericht Even voorstellen: Frank verscheen eerst op .