De Middeleeuwen spreken tot de verbeelding van veel kinderen. Ridders, kastelen etc…. Maar wat komt er nog meer kijken bij een kasteel? Wie is er nodig om een kasteel te bouwen, wie moet het onderhouden, wie wonen er en wie werken er? Dat zie je allemaal in het prentenboek Aan het werk in het kasteel.

Inhoud
‘Aan het werk in het kasteel’ is een vrolijk prentenboek over de middeleeuwen waarin je van alles leert over belangrijke beroepen uit die tijd, van Rebecca Colby en Tom Froese. De vertaling, heerlijk op rijm, is van Bette Westera.

Wie werken er eigenlijk allemaal in het kasteel van de koning? Nou… het is best veel werk, voordat zo’n kasteel er eenmaal staat. En als het dan af is, zijn er nog steeds een heleboel mensen nodig! De metselaar, timmerman en smid zijn er maar druk mee. Op de binnenplaats lopen ridders en stalknechten rond. En binnen hebben de bakker, bediende en minstreel de hele dag genoeg te doen. En de koning zelf werkt natuurlijk ook.

In dit prentenboek komen allerlei middeleeuwse beroepen langs. Sommige zijn er niet meer, maar heel veel bestaan nog steeds! Een prentenboek over stoere ridders, maar ook over hele gewone bakkers.

Aan het werk in het Kasteel telt 32 pagina’s en is uitgegeven door uitgeverij Gottmer. Bekijk / bestel dit boek hier >>>>

Mening
ik vind dit een prachtig prentenboek, leuk voor kinderen om zelf in te kijken en vooral leuk om voor te lezen. Er is veel te zien en dus ook te leren. De tekeningen zijn prachtig en het is eens een andere insteek naast alle ‘ridderboeken´. Top!

Het bericht Aan het werk in het kasteel verscheen eerst op .

Recensie:
Wat een leuk boek is Wat grote mensen de hele dag doen. Een keer iets heel anders. Geen spannend verhaal wat kinderen meemaken maar eens een boek over volwassenen. En dan op een manier dat het boeiend is voor kinderen.

En de volwassenen beleven geen spannend of gek avontuur maar doen gewoon hun werk. En dat is reuze interessant! Want mijn kinderen willen ook altijd graag weten wat wij doen terwijl zij op school zitten.

En in alle verhalen die ze dagelijks te horen krijgen en filmpjes die ze zien komen wel de hele bekende beroepen voor als de juf, de bakker, de brandweerman, de dokter, de tandarts, de boer en de bouwvakker maar niet de conciërge, de directrice, de verloskundige, de apotheker, de boerenknecht, de architect, de loodgieter, de boekhandelaar en de kostuumontwerper.

In dit boek met wat retro-achtige stijl door het beperkte gebruik van kleuren en het mooie matte papier, komen 14 verschillende werkplekken aan bod. Eerst zie je een plaat van de werkplek en op de volgende bladzijde zijn er mensen uitgenomen die iets over hun werk vertellen. Het is leuk om die mensen dan eerst te zoeken in de plaat. Mooi vind ik ook dat je ziet wat er in totaal nodig is om tot bijvoorbeeld een gebouw te komen: van de ingenieur tot de timmerman. En dat er bij een hotel een hotelmanager werkt maar ook en portier en een chefkok.

Het boek geeft een leuke gelegenheid om eens na te denken over al die verschillende functies die mensen hebben in een geheel. En ook is het leuk dat er wat minder voor de hand liggende werkplekken langskomen als het concertgebouw, de redactie en de afdeling ‘grote mensen in de buitenlucht’ of de ‘gevaarlijke beroepen’.

Behalve dat het leuk is om voor te lezen en er over te praten vindt met name mijn dochter van vijf het heerlijk om er heel lang in te kijken. Zij heeft nu al haar favoriete werkplekken en beroepen daarin als de danslerares en de muzikant. Helemaal passend bij deze leeftijd. In die zin vind ik het niet perse het boek om echt te bedenken wat je wilt worden maar wel een boek om eens verder te denken over het dagelijks leven van heel volwassenen. En kinderen wel mee te geven dat er inderdaad meer is dan de ballerina en de brandweerman.

Wat grote mensen de hele dag doen – Virginie Morgand
Hardcover, 64 pagina’s, Standaard Uitgeverij
Bestel dit boek hier >>>>

Het bericht Wat grote mensen de hele dag doen [recensie] verscheen eerst op .

Nee, ik ben niet zo’n type dat zegt dat hij het zo druk heeft. Integendeel, ik vind dat je zo druk bent als je jezelf maakt. Het was gewoon vanaf dag 1 even flink doorpakken. En eigenlijk was dat ook wel goed. Je weet meteen weer dat het echte leven begonnen is.

Maar, aan het einde van die eerste week begon ik me wel af te vragen of dit het echte leven wel is. Onze jongste dochter, onze kleine blonde prinses, heeft in de afgelopen weken de frequentie van haar aanvallen in de avond flink weten op te schroeven.

Aanvallen van epilepsie die uitmonden in ernstige hoofdpijn, sterren zien, blind zijn en opnieuw ernstige hoofdpijn. Inmiddels maakt ook de professor, bij wie ze onder behandeling is, zich zorgen om haar welzijn.

Terug naar waar ik naar toe wilde …

Ik ben een type dat voor de volle 100% opgaat in zijn taken op het werk. Dat zal ook niet anders worden. Maar ik ben ook een type dat zich daar overal druk om maakt, overal wat van wil vinden en zich openlijk uitspreekt. Daarnaast werk ik in een project dat gaat eindigen en is het nog de vraag wat ik daarna kan gaan doen. Ergens in een blog in het verleden heb ik al eens verteld over de jaren dat mijn werkgever geen taken voor me had passend bij mijn handicap. Ga ik weer zo’n periode in?

Het kan even niet een en/en zijn, het is alleen even dat echte leven dat voorlopig telt. Het enige fijne van mijn huidige werk is, is dat ik mijn taken en bezigheden wel erg leuk vind, een goede afleiding dus.

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Het echte leven … [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Ik ben als adviseur werkzaam in een klein programmateam dat de filosofie van Lean denken en werken in de organisatie uitrolt. Lean betekent in de letterlijke vertaling ‘mager’ en dat is ook precies wat het inhoudt. Het gaat om het continu verbeteren van je werkprocessen door verspillingen eruit te halen en te streven naar perfectie. Dit vraagt veel van een team, vooral als het gaat om houding en gedrag. Tot zover de uitleg van Lean.

Onderdeel van dit Lean denken en werken is het doen van een check-in met je team. Iedere ochtend even bij elkaar staan om te vragen hoe je in je werk zit, of er belemmeringen zijn en hoe je je in zijn algemeenheid voelt. Met dit onderdeel van Lean heb ik niet zoveel, zeg maar gerust dat ik er niets mee heb.

Werk en persoonlijke omstandigheden komen in deze check in samen. Werk oké, persoonlijke omstandigheden deel ik niet in een groep, daar zoek ik de mensen voor op met wie ik dat wil delen. Deze check-in loopt dan ook altijd wat stroef met mij in de buurt. Temeer omdat mijn persoonlijke omstandigheden niet bepaalt prettig zijn te noemen. Ik heb recent dan ook aangegeven werk en privé in de check-in te scheiden en alleen een check in te doen op het onderdeel werk.

De balans in mijn persoonlijke omstandigheden is namelijk zoek. Vooral de zorg om onze 9-jarige kleine blonde prinses is groot. Er is een twijfel uitgesproken of ze wel epilepsie heeft. In een recent gehouden 24-uur EEG is namelijk gebleken dat ze tijdens een aanval (zien van sterretjes) een beeld op het EEG laat zien dat een heel team van neurologen niet begrijpt. Waarom niet? Omdat ze dit nog nooit eerder gezien hebben.

Naast dit soort aanvallen zijn er tegenwoordig ook aanvallen waarbij ze zo’n 10 minuten helemaal niets ziet of, nog recenter, verschrikkelijk zware hoofdpijn aanvallen heeft die haar zo angstig maken dat je er zelf ook bijna niet meer mee om kunt gaan. Wij zijn inmiddels zo ver dat we er multidisciplinair naar willen laten kijken.  Een uitermate zorglijke situatie.

En natuurlijk beïnvloedt dat mijn humeur en mijn kijk op de zakelijke dingen. Het heeft alleen geen zin dat iedere dag te melden.

Gelukkig staan er mooie dingen op het programma waarin we samen, met z’n viertjes, kunnen genieten.

Binnen 3 weken staat Disneyland en een dagje Ameland op het programma. Even alle zorgen parkeren en de balans terug zien te krijgen. Disneyland betekent wel dat ik mijn lieve trouwe Jackson een paar dagen naar een kennel moet laten gaan. Voor hem zwaar, voor mij ook. We zijn onafscheidelijk maar om hem nou mee te nemen in een achtbaan die over de kop gaat …….

Voor persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Check-in niet in balans! [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Ik volg al het nieuws over de vele vluchtelingen en kan er met mijn hoofd niet bij. Waar in vredesnaam is dit mis gegaan? Tuurlijk, ik weet het wel maar begrijp het gewoon niet. En dan ga je vluchten, niet omdat je arm bent maar omdat je de situatie in je land niet meer aan kunt. Verdomme, dat begrijpt toch iedereen? En als je dat niet begrijpt, lees dan eens een boek over de toestanden in dergelijke landen.

Ik lees er veel en begrijp de vluchtelingen. Het gaat mis in deze wereld, de wereld staat in brand en wat doen wij? We doen niet veel, al ben ik blij in de stad Zwolle te wonen met een burgemeester die al vroeg de vluchtelingen wel op wilde nemen.

Wij staan aan de zijlijn en kijken en luisteren toe naar hoe het elders gaat. Maar laten we niet onze ogen sluiten en ons zeker niet laten leiden door dat achterlijke gezwets van meneer Wilders.

Ach, ik weet het ook even niet en dus ga ik genieten van dit weekend, van mijn gezin, van ons leven in absolute vrijheid !

Voor andere persoonlijke blogs van Frank, klik hier >>>>

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Het bericht Zo’n moment… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Vakantie is genieten met je gezin van elkaar en even helemaal tot rust komen. Het genieten van elkaar doen we zeker en ongetwijfeld komen we ook tot rust maar eenvoudig gaat dat niet.

In de laatste jaren hebben we veel meegemaakt. Ik zal jullie niet gaan vertellen wat zoal maar twee dingen zijn bekend. Gedurende bijna 5 jaren heeft mijn werkgever mij geen ‘normale’ taken kunnen bieden die passen bij mijn handicap. Al die jaren heb ik geweigerd me ziek te melden. Dit zou allerlei vervelende consequenties kunnen hebben waar ik niet eens over na wilde denken. Ik ben ‘fier’ overeind blijven staan met uiteraard mijn ups and downs.

Recent is er eindelijk licht gekomen aan het einde van deze donkere tunnel. Dat zou je toch blij moeten stemmen zou je denken? Ja, op zich wel maar het ‘fier’ overeind blijven staan blijkt een dermate grote inspanning te zijn geweest dat ik daar nu gezellig de tol voor betaal. Slapeloze nachten en een kop vol zorgen. Afijn, daarover maar eens goed in gesprek met werkgever in komende periode.

Tel daarbij op onze grote zorgen over de kleine blonde prinses met haar epilepsie in het afgelopen jaar en nog steeds en het tot rust komen in je vakantie krijgt ineens een heel andere dimensie. Ondanks mijn eigen dingen en ondanks de keelontsteking van mijn lieve echtgenote, onze rots in de branding, hebben we er toch geprobeerd iets van te maken.

Neem onze bezoekjes aan het strand in Normandië! Je zou denken, een Golden Retriever, vindt het water, de zee, fantastisch maar niets is minder waar. Om te gieren als je ziet hoe bang hij is voor de opkomende vloed. Geen pootje gaat de zee in, ben je gek geworden baas!

Of neem het wandelen in kleine stadjes met veel verleidingen voor een grote zwarte hondenneus! Werken voor mij, zijn blinde baasje, is daarmee wel een hele opgaaf geworden. Toch is het mooi om te zien hoe hij meegaat in de vakantiemodes! En wat zal hij moeten wennen als het echte werken weer begint.

De supermarkt zijn we na de eerste dag niet meer in geweest. Op die dag sloeg de paniek toe bij Jackson toen de slager ineens als een wilde begon in te slaan op een heel groot stuk vlees. Binnen 5 seconden had Jackson de uitgang van de supermarkt gevonden om er vervolgens nooit meer in te gaan! Ik zeg, een hond met karakter….

Het zit er op, de vakantie is voorbij. Het gaf misschien niet de rust die we zochten maar het was fijn voor de 10de keer te zijn bij zulke lieve Franse mensen. Een ding staat vast, volgend jaar komen we terug en dan wordt het allemaal beter!

Klik hier voor eerdere, persoonlijke, blogs van Frank >>>>

Het bericht Vakantie is….. [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Werknemers met kinderen vanaf de puberteit blijken degene te zijn die de meeste overuren draaien, op de voet gevolgd door alleenstaanden -met of zonder kinderen. Echte workaholics zijn de mensen met een gemiddeld inkomen, tussen de 35 en 50 jaar oud en met kinderen in de basisschoolleeftijd. “Het gevolg is dat er extra druk terecht komt bij de partner waar het gaat om de zorg voor het gezin”, zegt Mirjam Schaap, adviseur en trainer van SBI. Gespecialiseerd in work-life-vraagstukken. “Dat kan bijvoorbeeld leiden tot stress in relaties. Niet voor niets hebben mensen in deze levensfase volgens het CBS relatief het vaakst te maken met een echtscheiding.”

De meeste werknemers vinden het niet erg als de werknemer begint over de balans tussen werk en privé. Maar een kwart van de werknemers vindt dat de werkgevers hier niks mee te maken heeft. Toch bespreekt 80% van de werknemers dit soort onderwerpen (bijna) niet met de werkgever. Mirjam Schaap: “De gezinssituatie speelt bijvoorbeeld een rol. Zijn er kinderen in de basisschoolleeftijd dan wordt het sneller geaccepteerd als de werkgever erover begint, zo laat het onderzoek zien. Is de werknemer een ervaren vader of moeder, dan ligt het weer anders. Vrouwen hebben bovendien meer behoefte om dit onderwerp met de werkgever te bespreken dan mannen.”

Door het lastige combineren van werk en privé van werknemers krijgen zij meer stress waardoor ze alleen maar meer geld gaan kosten voor de werkgever. Uit onderzoek van TNO blijkt dan ook dat er een direct verband is tussen scheiden en ziekteverzuim. Vooral in moeilijke tijden met veel werk en weinig werknemers  wordt het combineren van werk en privé er niet gemakkelijker op. “Werkgevers en werknemers moeten daarom met elkaar in gesprek over de balans tussen werk en thuis”, vindt Schaap. “Dat leidt tot meer begrip en minder kosten.”

Vier op de vijf werknemers denk dat het nuttig zal zijn om extra ondersteuning te krijgen bij het goed in balans brengen van werk en privé. 69% van de werkgevers vind dat de werknemers hier dan financieel aan zou moeten bijdragen of ze nou kinderen hebben of niet. Werknemers vind de taak om een goede balans te vinden samen met de werkgever zou moeten worden gerealiseerd.

Het bericht Balans tussen werk en privé verscheen eerst op .