Als ik onze oudste dochter observeer dan voel ik een verbondenheid die ongekend groot is. Ik voel een emotie die me tot diep van binnen raakt. Bijna 15 jaar, een stoere meid met een hartje van het mooist blinkende goud. Thomas Acda en Van Dik Hout zongen het al eens, ‘Zij maakt het verschil’. Onze oudste dochter maakt echt het verschil!
Ik nam het vroeger altijd op voor de onderliggende partij, het rechtvaardigheidsgevoel was groot. Onze oudste dochter doet dit alles in het driedubbele kwadraat. Ze bouwt tegelijkertijd een muurtje om zich heen. Niet een muurtje waarbij ze niet in contact staat of komt met anderen, het is een muurtje dat aangeeft tot hoever je kunt komen met en bij haar. Liefst gekleed in enkel zwarte kleding en sinds een week met een piercing in haar oor. Het maakt haar net even iets anders dan de gemiddelde vijftienjarige. Dat gevoel en het uitdragen ervan herken ik. Ik was en ben wie ik ben, take it or leave it. Die killers mentaliteit heeft zij ook.
Raak haar niet in haar hart, ze vermorzelt je waar je bij staat, je hebt geen tijd om te knipogen. Allemaal figuurlijk bedoeld natuurlijk, maar het zegt alles over mijn grote trots, mijn en onze bloedeigen mooie dochter.
En dan zien we haar fietsen samen met haar kleine zusje, die ver van huis een nieuwe fiets kreeg maar nog niet alleen naar huis kon fietsen, te ver weg en nog te gevaarlijk. Samen fietsten ze naar huis, wat trots waren wij en hoe gelukkig prijzen we onszelf met zulke mooie dochters, met zo’n fantastisch grote zus die altijd bezorgd is over haar kleine zusje.
En deze week gaan we samen op pad! Een week Ameland is ons vooruitzicht. Daar ga ik samen met haar op de tandem het eiland over. Ik uiteraard achterop, zij volhardend in de strijd dat fietsen op een tandem is, voorop … aan het stuur … de touwtjes in handen hebbend!! Ik heb er nu al zin in …
Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>
