November 2017. Het leven van Alex Berger, een Brusselse rechercheur, staat in de wacht sinds zijn vrouw Camille overleed bij de terroristische aanslagen in Parijs, bijna twee jaar geleden. Ze werd neergeschoten op het terras van Le Carillon, waar ze met vriendinnen aan het aperitieven was. Sinds die dag is Berger een emotioneel wrak. Een man zonder hoop die te veel drinkt en om weinig of niets geeft. Zijn dromen zijn gevuld met gruwelijke nachtmerries waarin zijn vrouw hem telkens smekend komt vragen waarom hij haar niet gered heeft.
Tegelijk wordt een bizar spoor van moorden getrokken door Brussel en Parijs. Telkens vinden de speurders bij het slachtoffer hetzelfde briefje: ‘Ceci n’est pas un suicide’…
Recensie
Laat ik beginnen om te zeggen dat ik De zaak Magritte een erg goede boek vond. Het lijkt me niet eenvoudig, de opdracht krijgen om vanwege het Margritte-jaar een boek te schrijven, maar Toni Coppers heeft zich meer dan goed van zijn taak gekweten.
Coppers heeft een misdaadroman geschreven die niet alleen spannend is, maar waarin ook mooie verwijzingen naar Magritte staan en waarin een overtuigende rol is weggelegd voor een rechercheur die gebroken is van verdriet en waarvoor De zaak Magritte oplossen ook een persoonlijke oplossing kan worden.
René Magritte is een Belgisch surrealistisch kunstschilder die dit jaar precies 50 jaar geleden, op 15 augustus 1967 is overleden. Een goede reden om deze schilder, waarvan iedereen zeker een aantal werken kent, te herdenken met allerlei activiteiten. Neem maar eens een kijkje op deze website van WPG.
Het boek De zaak Magritte is ook een van deze activiteiten, speciaal vanwege het Magritte-jaar. Er komt zeker ook informatie over de schilder en zijn schilderijen in voor, maar kennis van kunst of van René Magritte is niet nodig om dit boek te lezen. Alles wordt duidelijk uitgelegd, zo duidelijk dat je de schilderijen voor je kunt zien, wanneer het er over gaat.
Ceci n’est pas une pipe, is een van de bekendere schilderijen van Magritte. Een schilderij waarop een pijp geschilderd staat en waar onder staat: “dit is geen pijp”. Magritte maakt dat je anders naar de werkelijkheid gaat kijken. Het is geen pijp, want je kunt hem niet stoppen en je kunt hem niet roken. Maar wanneer je aan iemand vraagt wat er op het schilderij staat, zullen de meeste zeggen: “een pijp”.
De moordenaar in het boek, laat bij zijn slachtoffers een briefjes achter met de woorden “ceci n’est pas un suicide“, dit is geen zelfmoord. En dat blijkt ook wel. Maar wat hebben de slachtoffers met elkaar te maken? En wat maakt dat de verdachte, een ontsnapt “hulpje” van een criminele bende, ineens is gaan moorden?
Ondertussen leven we mee met Alex Berger, die twee jaar geleden zijn vrouw bij de gruwelijke aanslagen in Parijs verloren is. Hij verhoorde de verdachte van deze moorden, anders was hij bij zijn vrouw in Parijs geweest, en hij neemt het de verdachte nog steeds kwalijk dat hij door dat verhoor zijn vrouw niet heeft kunnen beschermen. Achter de verdachte aan zitten, is voor hem dus ook persoonlijk.
Het lijden van Berger, is erg goed beschreven en blijft erg geloofwaardig. Geen plotse omslag omdat hij ineens bij een zaak gehaald wordt, geen openbaring omdat hij ineens weer een ‘leven’ krijgt. En ook het einde van het boek, wat gelukkig anders was dan ik vreesde, is geloofwaardig en dat maakt dat De zaak Magritte in mijn rijtje van favorieten thuis hoort: een absolute aanrader!
De zaak Magritte – Toni Coppers
Paperback, 288 pagina’s, uitgeverij Manteau
Bestel dit boek hier >>>>
