Ik werd er toch even stil van, bij het lezen van het bericht. Toch een stukje verleden dat nu echt verdwijnt. Ik las het ’s ochtends vroeg, genietend van een eerste kop nespresso.
De VHS-recorder wordt niet langer gemaakt! De laatst overgebleven fabriek stopt met de productie. Afgelopen jaar werden er nog 750.000 van deze prachtige grote dozen gemaakt en wat hebben we daar plezier van gehad. Mijn kinderen zullen zich echt afvragen waar hun vader het over heeft, zij hebben ze niet meer gekend. Ik wel …
Rijen vol met videobanden had ik, netjes genummerd op zowel band als doos. Ik hield er een hele boekhouding op na. Op band 1, horend bij doos 1 stond bijvoorbeeld voor 3 weken GTST. Iets wat ik toen keek, toen lange tijd niet en tegenwoordig weer wel kijk met mijn dochters.
Ik hield ook precies bij waar precies iedere aflevering begon. Op 31 minuten en 20 seconden bijvoorbeeld. Godzijdank kon ik toen nog wel iets zien, waardoor ik goed kon zoeken. Op band 2, horend bij doos 2 stonden dan bijvoorbeeld twee mooie films. Die kijk ik nu niet meer, tot groot verdriet van mijn echtgenote. Maar ja, ik zie het niet meer en dus vind ik het ook niet leuk meer.
Die oude mooie videorecorder, de tijd van ieders leven. Eigenlijk doet het best wel een beetje pijn zo’n mooi groot apparaat te moeten missen. Natuurlijk heb ik ‘m zelf ook niet meer, maar ik geloof dat ik er zeker zo’n vijf of zes versleten heb.
Nu is het digitaal dat de tijd bepaalt. Een apparaat, veel kleiner dan de VHS-recorder waarop je digitaal kunt kijken, terugkijken, terugspelen, films op kunt zoeken en – al dan niet tegen betaling – kunt kijken en, jawel, ook nog kunt opnemen. Nu zijn er Netflix, Videoland en HBO om via je iPad te kijken naar films en series. De mogelijkheden zijn onbeperkt.
Met de VHS-recorder wist je wat je had. Een recorder en een band en daar moest je het maar mee doen, overzichtelijke tijden eigenlijk wel!
Het ga je goed recorder!
Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>
