Enkele weken geleden werd ik gebeld door een verslaggever van weekblad Voetbal International. Hij had gehoord van de blindentribune bij PEC Zwolle en wilde graag een artikel over me schrijven. Even had ik het gevoel dat ik dit niet moest doen, maar met een artikel en foto’s in dit weekblad staan … dat kun je toch gewoon niet weigeren.
Afgelopen woensdag is de verslaggever anderhalf uur bij mij thuis geweest en hebben we over voetbal gepraat, van vroeger tot nu. Ik kan er nu van alles over gaan vertellen, maar het artikel zal voor zich spreken en is vanaf woensdag overal te koop in de winkel.
Dit weekend zat hij ook naast me op de blindentribune. Er was ook de hele wedstrijd een fotograaf aanwezig. Die hoopte erg op een doelpunt van PEC zodat hij foto’s van mijn gejuich kon maken. De beste man werd op zijn wenken bediend en mocht na een klein half uur aan het werk. Daarna bleef een leuk resultaat helaas uit en eindigde de wedstrijd in een gelijkspel.
Ik heb nog een tijd met de verslaggever gesproken over de vraag hoe het toch kan dat ik met mijn hoofd precies daar kijk waar het spel zich ook bevindt. Hij vindt dat heel fascinerend. Als ik daar over nadenk ik eigenlijk ook wel. Ik zie namelijk echt geen speler op dat veld. Het zijn de goede commentatoren die bij ons op de tribune zitten die me meenemen bij elke bal, waardoor ik alles volg en precies op de goede momenten iets roep of juich. Wat ik me ook realiseerde is dat ik vroeger natuurlijk het spelletje wel kon zien en dus weet hoe het werkt en me erin kan verplaatsen.
Affijn, ik ben benieuwd naar het resultaat als het artikel af is.
Leuk hoor al die aandacht en -zo langzamerhand- ook nationale roem. Het is me een jaar geweest. Zo’n elf maanden geleden begon ik met een simpele tweet en kijk eens wat er allemaal is gebeurd sindsdien. Van de krant tot radio Oost, van een officiële opening tot radio 3FM en nu de slagroom op de taart, een artikel in Voetbal International. Ik ben een blij mens maar adem gewoon door en ben vooral blij dat ik niet alleen voor mezelf, maar ook voor een aantal andere visueel gehandicapten, een avondje PEC weer mogelijk heb gemaakt. Uiteraard met alle mooie medewerking en ondersteuning van de fantastische mensen bij deze mooie club!
We gaan ons opmaken voor de laatste zes wedstrijden van dit seizoen en voor het volgende seizoen voor een nieuwe ronde met nieuwe kansen … op de blindentribune !
Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>