De onderwereld heeft Brabant in zijn greep
Brabant is de drugsschuur van Europa; jaarlijks wordt er voor 1 miljard euro aan wiet geproduceerd. De criminaliteit in het zuiden is een bedrijfstak, die al jaren kan voortbestaan doordat boven- en onderwereld zich hand in hand weinig lijken aan te trekken van het gezag. Hoe kan dat en waarom gebeurt dat in Brabant?
In verschillende dorpjes in het zuiden, zoals het kleine Hulten, lijkt alle criminaliteit samen te komen: liquidaties politie-invallen drugsproductie georganiseerde motorclubs die doen en laten wat ze willen wapenhandel
Steeds vaker zijn in kleine gemeenschappen recreatieparken, jachthavens, verlaten industrieterreinen en woonwagenparken plekken van zorg. De trend is al jaren zichtbaar.
Journalist Bram Endedijk laat zien wat de oorzaken zijn van deze trend en concludeert dat de onderwereld zich diep heeft ingevreten in de Brabantse samenleving. De typische cultuur van Brabant ‘ons kent ons en we regelen het wel onder elkaar’, de historische factoren en de infrastructuur maken dat de Brabantse misdaad al jaren een hoofdpijndossier is voor de overheid. Het boek geeft op deze manier een opmerkelijk beeld van de wanpraktijken in het zuiden van het land.
Recensie
We regelen het zelf wel heeft als ondertitel: de Brabantse onderwereld, een kijkje achter de deur van de drugsschuur van Europa. Ik nam het boek mee naar mijn ouders, die in het “criminele” Zundert wonen, waar ik ben opgegroeid.
Ook toen ik mijn jeugd in Brabant doorbracht, was het bekend dat de grensstreek een gebied was waar veel gebeurde: veel sex-shops (of de wat “nettere gelegenheden, zoals het bekende Sauna Diana), veel smokkelaars, of het nu professionelen waren, of Belgen-buren die bij ons de goedkopere spullen zoals boter kwamen halen in grote hoeveelheden en Nederlanders die de grens over gingen om sigaretten te halen. Nog vroeger werd er ‘vee´ gesmokkeld.
Een grensgebied tussen landen is vaak ook een grensgebied tussen “goed en kwaad”.
Zundert is bekend van het jaarlijkse bloemencorso en als geboorteplaats van Vincent van Gogh. Maar het is ook een gemeente waar vroeger al “afrekeningen” binnen het criminele circuit plaatsvonden. En de laatste jaren is het dorp geterroriseerd geweest door allerlei groepen mensen die (gewelddadige) overvallen pleegden. Een paar dagen geleden was het trouwens weer bijna raak, maar de politie was er op tijd bij. Fort Oranje, een aantal kilometer verderop, is ook volop in het nieuws. Kortom: het leven is goed in het Brabantse land, maar er gebeurt ook een heleboel!
In We regelen het zelf wel staan nog veel meer gemeenten in Brabant beschreven, allemaal met een eigen verhaal. Van afrekeningen tot boerenschuren vol drug. Het ene verhaal is nog heftiger dan het andere en dat voor het grootste gedeelte op het platteland van Noord-Brabant. De politie staat grotendeels machteloos, hoewel ze wel op een bijzonder professionele manier aan de slag zijn.
Moterbendes, criminele organisaties, prostitutie, drugsbendes…. En dat allemaal in Brabant. Alsof het een populaire serie op Netflix is. In Brabant, op straat weten ze het wel: zet het leger in en kam de hele provincie uit. Toch lijken de mensen zich niet echt druk te maken. Gemoedelijke Brabanders: leven en laten leven. Maar ondertussen verplaatst de handel zich van schuur naar schuur, van erf naar erf.
In We regelen het zelf staan een groot aantal verhalen die goed te lezen zijn. Ze beschrijven stuk voor stuk een andere criminele situatie, veelal drugsgerelateerd. Heftig om te lezen hoe grootschalig het probleem is. En voor mij, als Brabantse, vrij onwaarschijnlijk.
Ook wanneer je niet uit Brabant komt, is dit echt een eye-opener en los daarvan “smeuïg” om te lezen. Bizar dat dit zich allemaal in Nederland afspeelt!!
We regelen het zelf wel – Bram Endedijk
Paperback, 195 pagina’s (inclusief pagina’s met kleurenfoto’s), uitgeverij Spectrum
Bestel dit boek hier >>>>
