En daar zit je dan, met je hond op een bankje in Lisieux, ergens in Normandië, middenin een winkelstraat. Je echtgenote en kinderen zijn vrouwendingen aan het doen en bevinden zich in een winkel vol lippenstiften, oogschaduws en meer van dat soort snuisterijen.
Even besefte ik me dat ik onwillekeurig met mijn slechte ogen naar de dichtstbijzijnde ingang van een winkel zocht. Want, er zou hier maar een psychische gek of terrorist (wat is het verschil?) de winkelstraat inkomen. Je doet het toch, ook al wil je het liever niet. Heb later toch maar even met mijn gezin overleg gehad, dat in zo’n situatie ze niet om mij moeten denken maar vooral zelf ook dekking moeten zoeken.
Tot zover de serieuze toon van dit blog …
Normandië, we komen er al tien jaar en al evenzoveel jaren op dezelfde plaats. Een fantastisch huis op het landgoed van lieve Franse mensen. Ze zijn beide over de zeventig, maar nog kwiek en enorm bij de tijd. Het voelt echt als thuiskomen, alsof het een beetje van ons is. Een huis dat ingericht is met allemaal spullen van de rommelmarkt, maar wel allemaal goed, schoon en degelijk. Het is een hobby van de eigenaresse. Thuis zou ik er niet aan moeten denken. Maar hier is het mooi, omdat het er bij hoort.
We doen tot nu toe zeer weinig. Waarom zouden we ook? De kinderen vermaken zich met lezen, knutselen en we doen veel spelletjes. Zo ben ik gestart met een heuse Yahtzee competitie. Iedere dag minstens twee potjes en dan aan het einde van de vakantie alles bij elkaar optellen. Natuurlijk zie ik niet wat ik gooi en dus vertellen mijn kinderen me dat. Nee, ze zijn eerlijk en neppen me niet. Zo kan ik toch spelletjes met ze doen.
Natuurlijk gaan we ook nog wel op pad. Het strand, mooie stadjes en naar een oorlogsmuseum. Jackson vermaakt zich ook prima, is veel op ontdekkingstocht al mag hij niet heel ver weg. De eigenaren hebben twee honden en Jackson had het met een aan de stok had vorig jaar, tien minuten voor we vertrokken. De strijdbijl lijkt begraven, maar we blijven voorzichtig.
Dan nog een dingetje. Moderne mensen als wij vinden het erg lastig om verstoken te blijven van nieuws en in mijn geval twitter, Facebook en het weer. Daarom allemaal een abonnementje om toch via de telefoon te kunnen meedraaien in de maatschappij, stel je voor dat je iets mist …
In het huisje is geen wifi of internet, niet verkrijgbaar op de rommelmarkt denk ik. Verder zijn er ongeveer vier Franse tv-zenders en dus staat dat ding niet aan. Er is geen verbinding in het huisje, maar als je buiten wat met je telefoon rondloopt, vang je signalen op. Daardoor kon ik de eerste wedstrijd van PEC Zwolle volgen en sta ik in contact met mijn voetbalvrienden. Tja, een beetje terug gaan in de tijd is prima maar niet op ieder vlak …
We hebben nog twee weken en dus volgende week weer een blog over onze belevenissen …
Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>
