Mijn geleidehond Jackson is nu net iets meer dan drie jaar bij me en in die jaren heeft hij al verschillende keren vervelende ongemakken gehad. Allemaal ongemakken die je in de categorie ‘pechvogel’ kunt zetten.
Tweemaal is een onrustig vetbultje bij hem weggehaald onder narcose. Eenmaal besloot hij in een razend tempo door huis te glijden en kwam hij met de zijkant van zijn lichaam tegen de punt van een vensterbank. Effect was een enorme onderhuidse ontsteking die uiteindelijk tot heel diep moest worden weggehaald, onder narcose.
Jackson kon ook ongelooflijk stinken, het gevolg van constant ontstoken anaalklieren. Ik zal hier verder niet op in gaan, maar deze klieren zijn verwijderd waarbij helaas een zenuw is geraakt. Hierdoor zal hij de rest van zijn leven moeite houden met poepen, ergens richting de uitgang zit een stukje zonder gevoel. Ook deze operatie uiteraard onder narcose.
In september 2015 scheurde hij vervolgens zijn kruisbanden omdat hij in een enthousiaste draai verkeerd terecht kwam. Een heel zware operatie met 8 weken herstel was het gevolg. Jullie raden het al, onder narcose. In plaats van kruisbanden heeft hij nu titanium in zijn achterpoot. Hij loopt weer als een kievit.
Of althans, hij liep als een kievit tot zo’n 1,5 weken terug. Ik schreef het vorige week ook al. Hij had moeite met opstaan en het duurde enkele stappen voor hij op gang was. De dierenarts constateerde verrekte kruisbanden, in zijn andere achterpoot. Veel rust en voorlopig niet los en niet rennen.
Hoe sneu is dat nu er al dagen sneeuw ligt en hij zo graag zijn energie kwijt wil? Ook komt mijn afhankelijkheid van hem weer eens stevig om de hoek kijken. Want, rustig aan doen betekent kleine stukjes lopen en dus even niet werken op kantoor. Lastig? Zeker, maar in tijden van digitalisering kun je tenminste wel vanuit huis werken. Toch blijft het iedere keer weer even wennen als je niet weg kunt en word je met de neus op de feiten gedrukt dat je zo afhankelijk bent van je geleidehond.
Mijn afhankelijkheid staat echter in het niets bij de pech die Jackson heeft in zijn leven. Het arme beest is zo enthousiast en vrolijk en werkt als een gek om mij overal te brengen waar ik moet zijn. Het is een echte kanjer en daarom des te sneuer dat zijn leven zo vaak wordt beïnvloed door pech.
Hopelijk kunnen we snel de Zwolse wegen weer onveilig maken samen …
Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>
