Eindelijk is het dan zover, eindelijk staan de tuinstoelen weer op de plek waar ze horen, in de tuin. De laatste dagen hebben zelf de kussentjes er in gelegen. Niet voor de sier, nee, om ook echt op te kunnen zitten. Want, mochten jullie het nog niet door hebben, de lente is nu echt begonnen.
Ineens leeft de buurt weer, lijkt iedereen vrolijk en lukt het je weer om wat vrolijker op te staan. Het is en blijft een mooi gegeven. Het gegeven dat de kwaliteit van het weer behoorlijk bepalend is voor hoe de mens zich over het algemeen voelt.
Ik ben daar het levende voorbeeld van. Bij slecht en donker weer voel ik me vaak moe, ben niet vooruit te branden. Pas als dan ’s avonds de gordijnen dicht gaan en de lampjes aan begint het in mijn hoofd weer wat op te klaren. Als ik nu, in de lente, de gordijnen opentrek komt het licht me tegemoet.
Ik hoor jullie denken, die Frank is toch blind? Ja, dat klopt wel zo ongeveer. Licht en donker kan ik echter nog heel goed onderscheiden.
Ik voel me ook de weerman van het gezin. Op vakantie in Frankrijk geef ik om de vijf minuten een weersvoorspelling. Hoe ik dat doe? Nou, gewoon door naar boven te kijken, de lucht in en op basis daarvan mijn oordeel te vellen. Slaat nergens op, klopt ook vaak niet maar is zo leuk om te doen. Mijn gezin wordt er gek van en verklaart me voor gek.
Lente is ook naar je takken en bomen in de tuin kijken. Die moeten echt gekortwiekt worden. Dat gaat met behulp van een heggeschaar, zo’n groot hapgraag scherp ding. Zoals bekend is mij een verbod opgelegd er mee te spelen, ik ben afhankelijk van anderen in mijn gezin die me willen helpen.
Zo ook de schuur. Die moet een nieuwe laag verf. Er ligt een offerte voor het schilderen van ons huis inclusief de schuur. Vooral wat gevraagd wordt voor de schuur vind ik nogal veel. Ik heb mijn dochters een flinke bonus beloofd als zij mij helpen. Ik de grote stukken en zij het meer precieze werk. En raad eens? Ze gaan het doen, ergens in de zomer!! Moet ik wel zeggen dat ik de deal in eerste instantie met onze oudste had gesloten. Afgelopen week fietste onze jongste naar school en vlak na het opstappen zei ik haar nog dat ik met haar zus de schuur ga schilderen. Toen ik zei wat ze daarvoor kreeg remde ze, stapte af en gaf me te kennen dat het toch wel belachelijk is dat zij daarvoor niet is gevraagd. Daaorm nu die deal met beide dochters …
Lente, ik hou ervan !!
Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>
