Zo groot ben je al geworden (Eric van den Berk – 24 juli 2006)
Zo groot ben je al geworden,
ik herinner me nog je jeugd,
wat kan ik me nog goed
herinneren hoe klein je ooit was.
Nu ben je zoveel groter,
voel jij je soms onbegrepen,
is het zelfs nog maar één jaar
vertoeven in de hoogste klas.
Dan ga je verder met je studie,
verder in de volgende klas,
zul je een nieuw leventje beginnen,
met nieuwe vriendschappen.
Je tranen zie ik aan met lede ogen,
de pijn raakt ook mijn hart,
ik reik je mijn beider handen aan,
verzoek je naast me mee te stappen.
Zo groot ben je al geworden,
maar eigenlijk toch nog zo klein,
zo zelfstandig als je wil zijn,
o, hoe aanhankelijk ben je nog altijd.
Je angst om groter te worden,
is gebaseerd op je angst mensen te verliezen,
je opa en oma, je ouders en je zusjes,
maar die raak je nimmer kwijt.
Dan ga je verder met je leven,
wordt je een jonge vrouw,
volwassen en vol levensvreugde,
beleef je dag na dag na dag.
Met een doekje dep ik je tranen,
samen lachen onze harten weer,
hand in hand lopen we verder
en in het zonlicht klinkt je lach!
