In 1984 is de kleine Riad zes jaar oud en nog altijd een betoverend mooie man, met de blonde haren van zijn Franse moeder. Een man die voor de grootste uitdaging van zijn leven staat: hij gaat naar school. En niet in Frankrijk, nee, in het land waar zijn vader vandaan komt, het Syrië van Hafez al Assad.

Recensie
Evenals het eerste deel, is ook dit boek een combinatie van humor en verhalen die niet alleen ontroerend zijn maar ook schrijnend. Een jongen tussen twee culturen, tussen twee landen, tussen twee totaal verschillende sferen.

Schooltijd voor een jong kind is al een indriukwekkende ervaring. Wanneer je er dan anders uitziet dan anderen, een andere achtergrond hebt, brengt dat nog veel meer indrukken met zich mee. De boeken van Riad Sattouf zijn echte aanraders. Een mooie, luchtige manier om een uniek kijkje te nemen in de jeugd van een Frans-Syrisch kind.

De Arabier van de toekomst – deel 2 – Riad Sattouf
Een jeugd in het Midden-Oosten (1984 – 1985)
Graphic novel, paperback, 160 pagina’s, uitgeverij De Geus
Bestel dit boek hier >>>>

We hebben ook het eerste boek: De Arabier van de toekomst 1 (1978 – 1984) gerecenseerd, zie:

https://trotsevaders.nl2015/12/de-arabier-van-de-toekomst-deel-1/

Riad Sattouf (1978), zoon van een Syrische vader en een Franse moeder, werd geboren in Parijs, maar bracht zijn jeugd door in Libië en Syrië. Hij publiceerde acht jaar lang de strip La vie secrète des jeunes in het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo.

In 2014 verliet hij het blad om de strip Les cahiers d’Esther te gaan maken voor de wekelijkse krant l’Obs. Ook publiceerde hij verschillende succesvolle stripboeken. Sattouf is tevens cineast; in 2010 ontving hij voor Les beaux gosses de César in de categorie beste film.

Het bericht De Arabier van de Toekomst – deel 2 verscheen eerst op .

Wat hebben een haan, een eend en een schaap te maken met de eerste luchtballon? Hoe probeerden de broers Michelin hun autobanden te verkopen? Waarom is het in Frankrijk verboden om je varken Napoleon te noemen? Verbluffende en grappige weetjes over het vakantieland bij uitstek voor gezinnen: Frankrijk.

Recensie
Op de vooravond van ons vertrek naar Parijs voor een mini-vakantie, gaan de tweeling en ik er eens voor zitten met het boek De Eiffeltoren is 540 stokbroden hoog – en andere weetjes over Frankrijk. We willen natuurlijk wel ons verblijf in de Franse hoofdstad goed voorbereiden!

Al snel (er staat een gekleurde kaart van Frankrijk voorin het boek), komen we er achter dat dit boek niet alleen over Parijs gaat. Waren we even op het verkeerde been gezet door de Eiffeltoren…. Het maakt dit boek nog leuker!

In plaats van een saaie inhoudsopgave staat er een weg getekend, met alle onderwerpen die besproken worden. Ieder onderwerp, als vraag geformuleerd, beslaat een dubbele bladzijde, waarin tekst en afbeeldingen en soms ook foto’s zijn verwerkt.

We lezen over een stenen-verzamelende postbode, over schimmelkaas, Jules Verne en over valsspeler tijdens de Tour de France.

Dan besluiten we dat dit boek mee moet naar Parijs, om er samen in verder te lezen op ons dakterras! Het is echt een leuk boek, waar ik zelf ook nog wat uit opsteek!

De Eiffeltoren is 540 stokbroden hoog – en andere weetjes over Frankrijk – Peter Slabbynck
Illustraties van Wendy Panders
Hardcover, 80 pagina’s, uitgeverij Lannoo
Bestel dit boek hier >>>>

Het bericht De Eiffeltoren is 540 stokbroden hoog [recensie] verscheen eerst op .

Ons vakantiehuis bevindt zich dus op het landgoed van een Franse familie. Heel veel hectare grond met hun huis, ons vakantiehuis en nog een kleiner vakantiehuis verderop. Er lopen veel paarden rond, die meedoen aan races. Laatst heeft er eentje een wedstrijd in Parijs gewonnen.

Afijn, we zitten rustig een boekje te lezen (ik luisteren) en ineens horen we van rechts iets in galop aankomen. Klonk toch anders dan anders en dus keken we op. Vlak voor ons komt een paard in volle galop met een touw nog aan zich vast voorbij rennen. Eh, da’s niet goed dachten wij. Eerst Jackson naar binnen gedirigeerd, die keek ook al op.

Wat bleek? Het paard, een veulen, was losgekomen bij het begeleiden naar de stal. Ergens in het bos naast het landgoed is hij snel teruggevonden. Alle paarden waren in opstand en luid aan het hinniken toen het veulen terugkwam, begeleid door degene die dat ook had moeten doen naar de stal. Ik bedacht me nog even, je zou maar net komen aanrijden met je auto of met je hond op dat pad lopen … Is het geen terrorist, is het een paard!

Onze vakantie is heerlijk.
We doen niet veel, bezoeken het strand, een stadje of wandelen wat door een stadje. Met de Yahtzee competitie gaat het ook goed. We zitten ergens in de 1600 met onze punten. Wie er voorstaat, geen idee, dat verandert met de dag.

Via ons mobiele abonnementje proberen we de ontwikkelingen op de Olympische Spelen bij te houden. Wat deed Yuri van Gelder die nacht toch allemaal? Tja, het zal niet slim zijn geweest, maar om daar nu een sporter voor naar huis te sturen. Ik heb toch het gevoel dat de andere sporters toch een beetje van slag zijn geraakt.

Ik heb ook wel een mening over Daphne Schippers en haar niet geslaagde 100 meter. Dat kan gebeuren, helemaal niet erg. Maar, dan met vage verklaringen komen die vol geheimzinnigheid zitten, dat vind ik toch wel een beetje een zwaktebod. Als er echt iets was, sta je sterker door dan niet mee te doen of gewoon keihard te zeggen wat er aan de hand is.

Ook probeer ik PEC Zwolle te volgen, maar dat had ik beter niet kunnen doen. De eerste twee wedstrijden waren niet goed. Zaterdag ben ik er voor het eerst live bij op de #blindentribune. Ik ben erg benieuwd hoe dat zal gaan en vertel jullie er alles over in het volgende blog.

Voorlopig zitten wij nog even te genieten. Doen we nog een paar leuke dingen en proberen we het record Yahtzee spelen en lezen nog wat te breken. Voor mij is het nu nog een week en dan weer aan het werk. De rest van het gezin heeft nog een week langer …

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Op hol geslagen… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

En daar zit je dan, met je hond op een bankje in Lisieux, ergens in Normandië, middenin een winkelstraat. Je echtgenote en kinderen zijn vrouwendingen aan het doen en bevinden zich in een winkel vol lippenstiften, oogschaduws en meer van dat soort snuisterijen.

Even besefte ik me dat ik onwillekeurig met mijn slechte ogen naar de dichtstbijzijnde ingang van een winkel zocht. Want, er zou hier maar een psychische gek of terrorist (wat is het verschil?) de winkelstraat inkomen. Je doet het toch, ook al wil je het liever niet. Heb later toch maar even met mijn gezin overleg gehad, dat in zo’n situatie ze niet om mij moeten denken maar vooral zelf ook dekking moeten zoeken.

Tot zover de serieuze toon van dit blog …

Normandië, we komen er al tien jaar en al evenzoveel jaren op dezelfde plaats. Een fantastisch huis op het landgoed van lieve Franse mensen. Ze zijn beide over de zeventig, maar nog kwiek en enorm bij de tijd. Het voelt echt als thuiskomen, alsof het een beetje van ons is. Een huis dat ingericht is met allemaal spullen van de rommelmarkt, maar wel allemaal goed, schoon en degelijk. Het is een hobby van de eigenaresse. Thuis zou ik er niet aan moeten denken. Maar hier is het mooi, omdat het er bij hoort.

We doen tot nu toe zeer weinig. Waarom zouden we ook? De kinderen vermaken zich met lezen, knutselen en we doen veel spelletjes. Zo ben ik gestart met een heuse Yahtzee competitie. Iedere dag minstens twee potjes en dan aan het einde van de vakantie alles bij elkaar optellen. Natuurlijk zie ik niet wat ik gooi en dus vertellen mijn kinderen me dat. Nee, ze zijn eerlijk en neppen me niet. Zo kan ik toch spelletjes met ze doen.

Natuurlijk gaan we ook nog wel op pad. Het strand, mooie stadjes en naar een oorlogsmuseum. Jackson vermaakt zich ook prima, is veel op ontdekkingstocht al mag hij niet heel ver weg. De eigenaren hebben twee honden en Jackson had het met een aan de stok had vorig jaar, tien minuten voor we vertrokken. De strijdbijl lijkt begraven, maar we blijven voorzichtig.

Dan nog een dingetje. Moderne mensen als wij vinden het erg lastig om verstoken te blijven van nieuws en in mijn geval twitter, Facebook en het weer. Daarom allemaal een abonnementje om toch via de telefoon te kunnen meedraaien in de maatschappij, stel je voor dat je iets mist …

In het huisje is geen wifi of internet, niet verkrijgbaar op de rommelmarkt denk ik. Verder zijn er ongeveer vier Franse tv-zenders en dus staat dat ding niet aan. Er is geen verbinding in het huisje, maar als je buiten wat met je telefoon rondloopt, vang je signalen op. Daardoor kon ik de eerste wedstrijd van PEC Zwolle volgen en sta ik in contact met mijn voetbalvrienden. Tja, een beetje terug gaan in de tijd is prima maar niet op ieder vlak …

We hebben nog twee weken en dus volgende week weer een blog over onze belevenissen …

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Rust… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Iedere dag, iedere minuut en iedere seconde komt de vakantie dichterbij!

Je kent het wel, met kinderen op het voortgezet onderwijs en de basisschool gaat dat ook echt stap voor stap. Onze mooie lieve puberdochter heeft inmiddels soort van vakantie. Nog even boeken wegbrengen, rapport ophalen en nog twee uitjes met de klas en het is klaar. Nou ja, ik vind dat het dus eigenlijk nu al klaar is. Echt inspannen hoeft ze zich niet meer.

Daarna, over een paar dagen, start de vakantie van onze kleine blonde prinses. Met wat jaloerse blikken kijkt ze af en toe naar haar grote zus. Het is volgens haar niet geheel eerlijk dat die al wel die soort van vakantie heeft terwijl zij nog moet ploeteren op school. Tja, jouw tijd komt ook nog wel.

Zelf werk ik nog twee weken en onze rots in de branding, mijn lieve echtgenote, moet er zelfs nog drie. Daarna zijn we samen drie weken vrij waarin we onder andere onze reis naar Frankrijk zullen beginnen. Voor mij was dat vorig jaar een mindere vakantie.

Eigenlijk zat ik in een beginnende burn-out, hetgeen niet echt gezellig was voor mijn gezin. Uiteindelijk is het zover gelukkig niet gekomen, omdat ik met mezelf aan de slag ben gegaan. Een pittig maar wel mooi proces, waar ik op dit moment absoluut sterker uit gekomen ben. De komende vakantie zal me leren of ik er echt in geslaagd ben weer op het goede pad te lopen.

Vakantie zal ook deels in het teken blijven staan van de aanstaande blindentribune. Dat die er bij PEC Zwolle gaat komen is nagenoeg een feit. Ik heb veelvuldig contact met mensen van de club en verwacht dat er deze of volgende week witte rook zal zijn. Er staan meer mooie dingen te gebeuren, die een rechtstreekse link hebben met mijn in april geplaatste tweet over de blindentribune die nu al maanden onderwerp van gesprek is. Ook dit weekend tijdens de open dag van PEC Zwolle werd ik regelmatig aangesproken en is iedereen even enthousiast.

Vakantie is ook veel, heel veel lezen. Uiteraard doe ik dat met luisterboeken. Heb inmiddels een mooie verzameling thrillers klaar staan van voornamelijk Scandinavische schrijvers. Deze weten mysterieuze boeken te schrijven die niet altijd even makkelijk te doorgronden zijn. Heerlijk om in weg te zakken met een goede nespresso of koude mooie witte wijn !!!

Uiteraard is vakantie ook genieten van onze kinderen, onze mooie meiden! We gaan leuke dingen doen en vooral veel plezier maken.

Ook over een paar weken vanuit Frankrijk zal ik me wekelijks laten horen in een blog. Dan uiteraard met vakantie avonturen die ongetwijfeld ook zullen gaan over die andere grote superheld in ons huis, Jackson!

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Aftellen… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Eigenlijk had ik ook willen schrijven over het succes van onze zuiderburen. Want het is toch wel gaaf dat een landje zo dichtbij Nederland het zo goed doet op het EK in Frankrijk als je als polderlandje zelf niet mee kunt doen. Maar ja, op het moment van daarover willen schrijven zijn deze zuiderburen vakkundig uit het EK geknikkerd door het prachtige Wales. Wales? Jawel, ook onderdeel van Europa, of toch weer niet….

Eigenlijk dacht ik ook eens even iets te gaan schrijven over mijn gezin dat, naast mij, bestaat, jullie weten het, uit één echtgenote en twee dochters. De dames willen er nog graag een katertje bij. Ik strijd daar – nog wel – tegen. We hebben een oude poes en ook al een jong katertje … Waarom dan een derde poezenbeest in huis? Die logica kan ik maar niet volgen ….

Eigenlijk had ik ook weer wat te melden over de #blindentribune die langzaam vorm krijgt bij #peczwolle. Ik hoop nog steeds dat de opening kan zijn bij de wedstrijd tegen PSV op 20 augustus, als ik net een dag terug ben van vakantie.

En tot slot had ik eigenlijk nog iets willen vertellen over onze aanstaande vakantie in Frankrijk en de week Ameland die we (nu al) hebben geboekt voor 2017. Want, in het leven moet je genieten van de momenten dat je samen even weg kunt, buiten alle mooie momenten die je ook al door het jaar heen hebt.

Eigenlijk had ik dus over al die onderwerpen willen schrijven maar ik wist niet zo goed te kiezen en dus zullen ze stuk voor stuk nog wel eens terug komen in de komende weken ….

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Eigenlijk… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Wintersportvakantie! Heerlijk, actief zijn in de sneeuw, ontspannen bij de après-ski, met een grote groep vrienden afdalen en ’s avonds gezellig eten… Zo was het voor veel Trotse Vaders voordat ze kinderen kregen. Maar waarom zou je als Trotse Vader niet meer op wintersportvakantie kunnen? In de Franse Bergen zijn volop mogelijkheden om met het hele gezin te genieten van sneeuw en van elkaar!

Ski-in, ski-out
Een reden om naar de Franse bergen te gaan is het feit dat veel accommodaties ski-in, ski-out zijn. Dit houdt in dat je vanaf je kamer zo op de piste staat en je niet ‘s ochtends met de auto naar boven hoeft te rijden of in de rij voor de gondel hoeft te staan. Geen lange wachtrijen = geen verveelde kinderen = geen stress.

Families met kinderen vanaf 18 maanden
In de Franse wintersportgebieden zijn er volop activiteiten en diensten om het je zo aangenaam mogelijk te maken. Het Franse Ministerie voor Toerisme bedacht zelfs een speciaal keurmerk, het Famille Plus label. Dit label geeft aan dat de faciliteiten en diensten van een accommodatie uitstekend geschikt zijn voor families. Door de resortdiensten en -faciliteiten in de Franse bergen te verbeteren wil het keurmerk de behoeften van families met kinderen vanaf 18 maanden tegemoet komen.

Gratis e-magazine
Of je nu coole tieners hebt of kleine hummels die hun eerste stappen in de sneeuw zetten, er is altijd een passende activiteit. Plus, het geeft jou en je partner even wat welverdiende quality time als de kinderen even een paar uurtjes zoet zijn. Klinkt dit als muziek in je oren? Lees dan hier verder in het gratis magazine >>>>

Wil je gratis skipassen winnen voor seizoen 2015 / 2016? Klik dan hier voor onze winactie >>>>

Het bericht Wintersportvakantie in de Franse bergen, hoe doe je dat met kinderen? verscheen eerst op .

De kleine Riad, blond als zijn Franse moeder, groeit op in de Arabische wereld van zijn vader: het Libië van Khadafi en het Syrië van Assad. Dat zijn nou echte, moderne mannen, vindt Riads vader. Zo moet zijn zoon ook worden: een Arabier van de toekomst.

Recensie
Een “stripverhaal” voor volwassenen, in dit geval, een boek wat ‘graphic novel’ genoemd wordt en wat op een grafische manier een verhaal vertelt. Het verhaal van de kleine, blonde Riad die in Frankrijk geboren wordt. Zijn vader is in Frankrijk gaan studeren en kwam daar zijn moeder tegen. Na de promotie van zijn vader, vertrekt het gezin naar Libië.

Tussendoor komen ze nog even terug naar Frankrijk om vervolgend naar Syrië te gaan, het land van de vader van Riad. Aan het eind van het boek, is het gezin, waar inmiddels een tweede zoon geboren is, even terug in Frankrijk, maar daar wordt al aangekondigd dat ze terug naar Syrië gaan waar Riad naar school zal moeten. Daarover kun je in het tweede deel meer lezen.

Wat dit een bijzonder boek maakt, is dat het verteld wordt vanuit de kleine Riad. Op een kinderlijke, pure manier worden de gebeurtenissen verteld. Er is oog voor details, erg mooi, omdat dat vaak is wat een kind opvalt, maar doordat je ‘op de achtergrond’ meer informatie krijgt, krijg je een goed beeld van de wereld waarin Riad opgroeit.

Je ziet de verschillen in de diverse landen, en de invloed die het verleden van de vader van Riad op hem heeft. Je ziet de invloeden van de verschillende culturen en geloven en de manier waarop de vader er mee omgaat. De moeder lijkt zich aan te passen, maar zorgt er wel voor dat ze ingrijpt wanneer de vader in haar ogen te veel ‘doorslaat’ in zijn denkbeelden.

Je ziet de manier van leven in de diverse landen, de gebruiken, en hoe een kind zich vermaakt. Kinderen passen zich uiteraard aan, maar de kleine Riad neemt veel waar en in dit boek deelt de volwassen Riad middels tekeningen zijn herinneringen. Dit doet hij zonder te oordelen, gewoon, zoals hij het als kind beleefd heeft. En dat is een prachtige manier van vertellen. Als lezer ben je vrij om je eigen mening te vormen, of om, net als kleine Riad, waar te nemen.

De tekeningen zijn prachtig, ze lijken eenvoudig, maar geven veel informatie die echt iets toevoegt aan de geschreven teksten. Het is een vriendelijke boek, ook al zijn sommige gebeurtenissen vrij heftig. En zéér interessant om op deze manier een kijkje te nemen in de jeugd van een kind wat in een aantal zeer verschillende werelden opgroeit.

Je krijgt uiteraard een idee van de politieke situatie in de diverse landen, van de manier waarop er naar Khadafi en Assad gekeken wordt, maar ook van de manier waarop de Arabische landen naar het Westen kijken en andersom. Omdat de schrijver / tekenaar niet oordeelt en beide kanten laat zien, is het geen politiek belanden boek en geen statement, maar juist zeer interessant, zéker in deze tijd!

De Arabier van de toekomst – deel 1 – Riad Sattouf
Een jeugd in het Midden-Oosten (1978 – 1984)
Graphic novel, paperback, 160 pagina’s, uitgeverij De Geus
Bestel dit boek hier >>>>

Inmiddels is het tweede boek: De Arabier van de toekomst 2 (1984 – 1985) ook verschenen:

Riad Sattouf (1978), zoon van een Syrische vader en een Franse moeder, werd geboren in Parijs, maar bracht zijn jeugd door in Libië en Syrië. Hij publiceerde acht jaar lang de strip La vie secrète des jeunes in het Franse satirische weekblad Charlie Hebdo.

In 2014 verliet hij het blad om de strip Les cahiers d’Esther te gaan maken voor de wekelijkse krant l’Obs. Ook publiceerde hij verschillende succesvolle stripboeken. Sattouf is tevens cineast; in 2010 ontving hij voor Les beaux gosses de César in de categorie beste film.

Het bericht De Arabier van de Toekomst – deel 1 verscheen eerst op .

Als ik naar een restaurant ga hoop en verwacht ik me te kunnen vermaken en me al het lekkers goed te laten smaken…..

Als ik vroeger naar een voetbalwedstrijd ging dan had ik plezier met mijn vrienden en zag ik mannen met plezier achter een bal aanrennen…..

Als ik een wandeling maak door de stad dan geniet ik van de geuren, de mensen en het feit dat ik in vrijheid kan lopen waar ik wil….

Als ik naar het theater ga doe ik dat om me te amuseren met een goede voorstelling…..

Bij dit alles denk ik niet aan de gevaren die dat kennelijk met zich meebrengt. Ik ga niet op pad met de gedachte dat een paar volslagen idioten die uit naam van een of ander geloof zich menen te kunnen permitteren bloedbaden aan te richten. Een geloof dat volgens mij niet eens bestaat. Ik wil er namelijk niet in geloven dat je uit naam van welk geloof dan ook dit soort verachtelijke daden aanricht als nu weer in Parijs.

Het is niet de islam die ons bang maakt al zijn er politici die anders beweren. Het wordt in mijn ogen slechts gebruikt als dekmantel. Maar een dekmantel voor wat?

De wereld rent in hard tempo achteruit. Op teveel plekken komt het onheil op de mensen af. Het lijkt normaal te zijn wild om je heen te schieten, hoofden af te hakken of andere gruweldaden te verrichten. Er is sociaal iets goed mis in onze wereld.

De haat is dichtbij. Parijs ligt op 5 uurtjes rijden van ons land. In Parijs wonen vrienden van ons die de helikopters boven hun hoofd hoorden en die de straat afgesloten zagen worden. Het is heel dichtbij.

Er is niets dat mij tegen zal houden een romantisch weekend in Parijs door te brengen of ons in maart aanstaande bezoek aan Disneyland af te zeggen. De kracht van mensen ligt in het doorgaan ondanks de paar idioten die het dus ook net zo makkelijk op jou gemunt kunnen hebben. Deze paar op de wereld rondlopende gekken krijgt de mensheid niet klein, nooit!

Het bericht Dichtbij….. [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Vakantie is genieten met je gezin van elkaar en even helemaal tot rust komen. Het genieten van elkaar doen we zeker en ongetwijfeld komen we ook tot rust maar eenvoudig gaat dat niet.

In de laatste jaren hebben we veel meegemaakt. Ik zal jullie niet gaan vertellen wat zoal maar twee dingen zijn bekend. Gedurende bijna 5 jaren heeft mijn werkgever mij geen ‘normale’ taken kunnen bieden die passen bij mijn handicap. Al die jaren heb ik geweigerd me ziek te melden. Dit zou allerlei vervelende consequenties kunnen hebben waar ik niet eens over na wilde denken. Ik ben ‘fier’ overeind blijven staan met uiteraard mijn ups and downs.

Recent is er eindelijk licht gekomen aan het einde van deze donkere tunnel. Dat zou je toch blij moeten stemmen zou je denken? Ja, op zich wel maar het ‘fier’ overeind blijven staan blijkt een dermate grote inspanning te zijn geweest dat ik daar nu gezellig de tol voor betaal. Slapeloze nachten en een kop vol zorgen. Afijn, daarover maar eens goed in gesprek met werkgever in komende periode.

Tel daarbij op onze grote zorgen over de kleine blonde prinses met haar epilepsie in het afgelopen jaar en nog steeds en het tot rust komen in je vakantie krijgt ineens een heel andere dimensie. Ondanks mijn eigen dingen en ondanks de keelontsteking van mijn lieve echtgenote, onze rots in de branding, hebben we er toch geprobeerd iets van te maken.

Neem onze bezoekjes aan het strand in Normandië! Je zou denken, een Golden Retriever, vindt het water, de zee, fantastisch maar niets is minder waar. Om te gieren als je ziet hoe bang hij is voor de opkomende vloed. Geen pootje gaat de zee in, ben je gek geworden baas!

Of neem het wandelen in kleine stadjes met veel verleidingen voor een grote zwarte hondenneus! Werken voor mij, zijn blinde baasje, is daarmee wel een hele opgaaf geworden. Toch is het mooi om te zien hoe hij meegaat in de vakantiemodes! En wat zal hij moeten wennen als het echte werken weer begint.

De supermarkt zijn we na de eerste dag niet meer in geweest. Op die dag sloeg de paniek toe bij Jackson toen de slager ineens als een wilde begon in te slaan op een heel groot stuk vlees. Binnen 5 seconden had Jackson de uitgang van de supermarkt gevonden om er vervolgens nooit meer in te gaan! Ik zeg, een hond met karakter….

Het zit er op, de vakantie is voorbij. Het gaf misschien niet de rust die we zochten maar het was fijn voor de 10de keer te zijn bij zulke lieve Franse mensen. Een ding staat vast, volgend jaar komen we terug en dan wordt het allemaal beter!

Klik hier voor eerdere, persoonlijke, blogs van Frank >>>>

Het bericht Vakantie is….. [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Het is de 10e keer dat we nu op hetzelfde vakantieadres zijn en nu de tweede keer met hulphond Jackson! Deze jongeman vermaakt zich prima. Ga maar na, alleen maar weilanden om zich heen, geen afleiding en niet hoeven werken omdat hij lekker los kan lopen. Kortom, een mooi en opgeruimd hondenleven.

Maar goed, soms willen het blinde baasje en zijn gezin toch ook wel even op pad. Bijvoorbeeld naar het mooie pittoreske havenplaatsje Honfleur ! Deze keer ging dat erg goed en heeft mijn grote vriend me goed weten te geleiden. Wat wel opvalt is de invasie van vele truttige hondjes met zo mogelijk nog truttigere baasjes.

Die snerthondjes met hun snertbaasjes weigeren om er iets aan te doen als hun trouwe viervoetertje snuffelt aan mijn grote vriend die me op dat moment wil helpen maar een lekker sappig hapje van zo’n truttig hondje niet kan weerstaan. Begrijp me goed, op zich heb ik niets tegen zo’n hondje maar die baasjes hier in Frankrijk denken dat dergelijke hondjes dan ook meteen alles mogen en de koning of koningin van Honfleur zijn. Nou, dat is natuurlijk niet zo, dat is namelijk sir Jackson !

Zonder gekheid, het was mooi om te zien dat ondanks die hondjes Jackson mij heel goed wist te helpen. Een paar dagen later aan het strand dachten we hem even te kunnen laten rennen en ravotten. Helaas, het was enorm vloed en dus was die mogelijkheid er niet. We lieten hem even los maar al dat zeewater was niet aan hem besteed, ‘dat is toch eng baasje’!

Buiten deze twee uitjes doet Jackson niets dan luieren, eten en snoepen. Tja, ook hij heeft zijn vakantie verdiend!

Klik hier voor eerdere, persoonlijke, blogs van Frank >>>>

Het bericht Soms….. [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Afgelopen vrijdag was het dan zover! Om exact 9.10 uur zijn we vertrokken naar Normandië. Daar betrekken we al 9 jaar en nu voor de 10e keer een prachtig vakantiehuis op het landgoed van een lieve Franse familie. Normaal komen we op zaterdag aan maar deze keer wilden we graag op vrijdag reizen in verband met de drukte.

Omdat het gevaarlijk kan zijn als ik als blinde medemens achter het stuur kruip zijn we afhankelijk van onze rots in de branding, mijn lieve echtgenote. Vrijdag reizen is rustiger, zo waren we van mening, en dus dagje eerder weg.

Helaas konden we niet een dag eerder in ons vakantiehuis maar daar had de Franse familie wel een oplossing voor. We zouden in hun huis mogen slapen en we zouden worden voorzien van alles dat we nodig zouden hebben. Via de mail sputterden we nog wel wat tegen maar dat werd niet geaccepteerd. We zijn als familie voor hen en dus stonden ze erop dat we bij hen zouden slapen.

De reis ging inderdaad voorspoedig. Jackson (mijn blindengeleidehond) vond de ruimte wat beperkt. Sinds enkele weken rijden we in een nieuwe auto die inderdaad wat kleiner is maar meneer had genoeg ruimte en dus vonden wij het piepen in het begin lichtelijk overdreven.

Om exact 17.15 uur waren we over. De snelste tijd zou 15.55 uur zijn geweest dus met wat stops prima gedaan dus! Bij aankomst bleken ze 2 nieuwe – wat vervaarlijk uitziende – honden te hebben. Maar de meest boos uitziende bleek gek op mannen te zijn en dus was het allemaal al snel goed tussen ons, Jackson en de honden.

Nog een blije verrassing was dat het kleinere vakantiehuis vrij bleek te zijn en dat voor ons was ingericht voor de eerste nacht. Het welkom was warm. We hebben samen met de familie iets gedronken. De familie bestaat uit een man en vrouw van rond de 60 jaar met een uit huis wonende zoon. Ze wonen op een landgoed van 2 hectare en doen veel met renpaarden.

Na wat gedronken te hebben werden we uitgenodigd om paar uurtjes later bij hen te komen eten. Dat is uniek in Frankrijk. Nederlanders klagen vaak steen en been over de afstandelijke arrogante fransen maar deze ervaring hebben wij niet. Die avond zaten we zowel in de woonkamer als in hun eetkamer en hebben we genoten van een lekkere maaltijd met goede wijn.

Ik moest besluiten met een kopje echte espresso gemalen met bonen. Men weet dat ik altijd mijn eigen nespresso apparaat meeneem maar wilden me toch ook hun koffie laten proeven. Die was zo lekker – en dat was kennelijk zichtbaar – dat ik de volgende ochtend om 10 uur weer werd uitgenodigd om koffie te komen drinken.

Het was een mooi begin van onze vakantie, we kwamen echt weer thuis. Dat voelt goed. Ik ben niet zo’n vakantiebeest en ben eigenlijk liever in mijn eigen huis. Ga maar na, leuke dingen bezichtigen is er voor mij niet bij en ook voor Jackson is lopen in een vreemde omgeving spannend. Maar om dan zo thuis te komen…..

In de komende 2 weken wat vaker een blog over belevenissen in Normandië!

Klik hier voor eerdere, persoonlijke, blogs van Frank >>>>

Het bericht Thuis komen….. [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Noormannen
Normandië dankt zijn naam aan de Noormannen in de 10e eeuw na Christus. De Noormannen hadden in deze periode de macht over het gebied.

D-Day
Normandië is echter vooral bekend geworden tijdens de Tweede Wereldoorlog. De geallieerden landden op 6 juni 1944 op de stranden van Normandië en hebben op deze plek zware gevechten geleverd met de Duitsers. Niet voor niets is de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog voor veel mensen een reden om deze streek in Frankrijk te bezoeken tijdens hun vakantie.

De invasiestranden van Normandië
De invasiestranden van de streek zijn ingedeeld in 5 sectoren: Utah, Gold, Omaha, Juni en Sword. Ben jij geïnteresseerd in de geschiedenis van de Tweede Wereldoorlog, dan mag een bezoek aan de invasiestranden eigenlijk niet ontbreken.

Bayeux is de eerste grote stad die tijdens D-Day bevrijd werd.

Hier ligt eveneens Bayeux War Cemetery, de militaire begraafplaats waar duizenden soldaten van de strijd in Normandië begraven liggen.

Een plek van inspiratie voor beroemde schilders
Toch zijn het niet alleen de invasiestranden die Normandië tot een bijzondere streek maken. Zo is Normandië ook een belangrijke plek geweest voor grote schilders zoals Boudin en Monet. Deze hebben hier ongelofelijk veel inspiratie geput uit de prachtige natuur en historische steden. De haven van Honfleur is hier een voorbeeld van. Ook de krijtrotsen mogen zeker niet vergeten worden. Ze worden afgewisseld met kiezel- en zandstranden.

Deelgenoot worden van de geschiedenis in Normandië
Wil jij graag een unieke vakantie beleven in Normandië, boek dan een camping in Frankrijk en verzeker jezelf van een bijzondere ervaring. Door je vakantie hier door te brengen, word je een klein beetje deelgenoot van de indrukwekkende geschiedenis die hier heeft plaatsgevonden.

Neem je zoon of dochter eens mee naar deze plek en je weet zeker dat je met elkaar een onvergetelijke vakantie-ervaring zult beleven.

Het bericht De indrukwekkende geschiedenis van Normandië verscheen eerst op .