Deze week vroeg de kleine blonde prinses, rijdend langs een paar scholen….’mogen een katholieke en christelijke school wel naast elkaar staan van de ‘christische mensen’? Door de uitleg van haar moeder werd haar duidelijk dat dat wel mag. Want, was een van de redenaties, ze geloven in dezelfde God. Daarmee was het gesprek nog niet ten einde … ‘wie is God eigenlijk’ ? ‘is God dan Jezus’? Daar werd het gesprek lastig, God is God namelijk. Dat werd geaccepteerd. Naadloos werd doorgeschakeld op de buren, gelovige mensen. Volgens de kleine blonde prinses word je daar het huis uitgezet als je daar iets zegt dat niet mag van God. Nou, niet handig voor een man als ik, die zich nog wel eens iets wil laten ontvallen dat doorgaans niet als echt handig wordt gezien in christelijke sferen.
Maar goed, wat kan een gesprek ineens waarde krijgen. Nog geen dag later was er gedurende vijf minuten een ware oorlog gaande in Parijs. In naam van het geloof werd zo ongeveer een hele redactie uitgemoord. Uit wraak, omdat met spotprents niet een mening mag worden verkondigd. Soms ben ik blij niets te kunnen zien op tv. De beelden van de moordpartij waren, zo vernam ik, huiveringwekkend. Voor mij waren het geschreeuw en het salvo aan schoten een aanslag op mijn heilige geloof in vrije meningsuiting.
Ik leef in een vrij land, in een westerse maatschappij waar het recht op een vrije meningsuiting zeer hoog staat aangeschreven. Met tranen in mijn ogen lees en hoor ik de berichten over het uitroeien van een school vol kinderen in Pakistan of het uitmoorden van hele dorpen in Nigeria.
Het is niet mijn kijk op hoe je met vrije meningsuiting omgaat. Het woord zegt het al, een mening mag je hebben. Of die mening nu radicaal of niet is, van mij mag het. Maar, de mening omzetten in verachtelijke daden, dat is niet mijn uitleg van vrije meningsuiting. Het is waanzin om te denken dat je uit naam van het geloof kunt moorden wat je wilt of mensen de keel kunt doorsnijden. Het is echter helaas de bizarre werkelijkheid waarin we leven, nu ook dichtbij.
Accepteer elkaar in wie of wat je bent en in wie of wat je gelooft. Leef naast elkaar zonder te oordelen en laat elkaar met rust. Ik weiger te capituleren en blijf mijn mening geven. En ja, op zeer kleine schaal wordt daarop ook wel eens naar mij in felle bewoordingen gereageerd. Dat dan vooral als ik het heb over mijn favoriete voetbalclub PEC Zwolle en daarover tweet. Maar ik ga het gesprek aan en merk dat de reactie dan normaal wordt, zo kan het dus ook.
Nee, dan liever dat soort gesprekjes met de kleine blonde prinses, onschuldig. Reageren kunnen we wel en dus konden we ook vertellen dat je vast niet zomaar het huis uitgestuurd wordt als je een keertje vloekt. Immers, we blijven mensen of we nu christen, moslim, boedhhist of zoals wij ongelovigen zijn…..
Lees hier de andere blogs van Frank >>>>
