Heeft een van jullie wel eens op een kameel of dromedaris gezeten? Zo’n 30 jaar geleden was ik met mijn ouders in Tunesie, toen nog prima te doen als vakantieland. Een van de uitjes gedurende de rondreis daar was op een dromedaris door de woestijn. Zo’n beest ligt dan op de grond, jij gaat er op zitten en dan komt ‘ie overeind. Je weet niet wat je meemaakt, eerst de – ik geloof – achterpoten en dan uiteindelijk als je er zelf bijna bent afgekukeld ook nog de voorpoten. Prima, daar zit je dan hoog in de lucht met allemaal woestijnmensjes om je heen.
Waar wil ik toch naar toe met deze belachelijke opening van mijn blog? Nou, ik vervolg …..
Het lopen van zo’n beest gaat erg hobbelig en bonkig. Vooral het op gang komen en daar is wat ik eigenlijk wil zeggen. Jackson is na 4,5 weken herstel na zijn operatie ook net een dromedaris. Op zich gaat het erg goed, ofwel, het lijkt of het erg goed gaat. We kunnen niet in die poot kijken maar denken dus dat het wel gaat. Het opstaan en de eerste passen is alleen identiek aan hoe een dromedaris dat doet. We noemen Jackson dan ook wel ons kameeltje …. ja kom, een kameel of een dromedaris, behalve die ene bult zijn ze toch identiek?
Als hij eenmaal op gang is loopt mijn kameeltje behoorlijk normaal. Inmiddels mag ik me ook een zwaargewicht noemen. Mijn spiermassa is enorm vergroot de laatste weken. Ga maar na, 5-6 x per dag til ik hem van ons trapje voor de deur af om naar buiten te kunnen en – uiteraard – er ook weer op. 5-6 x per dag 34 kilo tillen, ga er maar aan staan. Ik val op: jassen en truien passen niet meer, echt niet normaal 😀 Wat ga ik dat missen als over 1,5 weken blijkt dat hij het zelf weer mag doen.
Maar, zonder gekheid……
Het gaat goed met Jackson, ik hoop snel het lopen te kunnen opbouwen. Gek word ik wel van het vele thuiszitten en vanuit huis werken. Ben blij als ik ’s ochtends onze kleine blonde prinses naar school mag brengen. Dat doe ik met mijn geleidestok. Dat is toch echt geen hond, ik vertrouw dat ding ook niet.
Het mooie is, nog beter dan met een hond gaat iedereen voor je aan de kant of stopt voor je. Ook wel verstandig, bij het oversteken van de weg hoor je die stok recht vooruit te steken als teken dat je oversteekt. Vooral fietsers remmen dan heel hard, bang die stok tussen de spaken te krijgen.
Maar toch, wat zal ik blij zijn als we weer samen op pad kunnen, mijn wereld is klein. En als ik zelfs al spontaan meega naar de winkel dan is het echt tijd voor snel herstel …..
