Deze is al van een tijd geleden, maar ik moest er aan denken toen ik over het ‘zelluf haren knippen‘ schreef… Een aantal kinderen van me, gelukkig niet allemaal, heeft zich op de een of andere manier uitgeleefd op onze meubels. Van het met pen versieren van een houten bedrand, tot het met poep insmeren van de spijltjes van de box, we hebben al verschillende onbedoelde kunst voorbij zien komen.
En net toen we dachten dat we het ergste achter de rug hadden en onze stoffen bank, die al lang niet meer okergeel was, maar gelig met vlekken van eten er op, de kamer verliet, ging het mis. We hadden, verstandig geworden door de eerdere ervaring met kinderen die op de bank mogen eten, een leren bank gekocht, met een vochtige boek afwasbaar.
Hij stond nog niet eens een week in de kamer toen ik een diepe snee in een van de armleuningen ontdekte. Mijn brul schrok de kinderen kennelijk af, want niemand kwam vrijwillig melden dat hij of zij dit gedaan had. Gelukkig is mijn vrouw een stuk tactischer en kwam zij later die dag met een huilende zoon aan de hand bij me. Hij ‘mocht’ zelf vertellen wat er was gebeurd.
“Ik wilde alleen maar ontdekken wat er IN de bank zat“, was de reden. Tja, en daar kun je, wanneer je je kinderen aanmoedigt om zelfstandig de wereld te ontdekken, natuurlijk niet kwaad om worden.
Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>
