Ik heb dit weekend de verklaring gevonden voor mijn huidige karakter. Naast het feit dat ik een heleboel mooie positieve karaktereigenschappen heb, zijn er ook een aantal met een dubieus gehalte. Extreme eigenwijsheid, koppigheid en de overtuiging dat ik altijd gelijk heb bijvoorbeeld. Het maakt me absoluut niet tot een minder mens, sterker nog, het brengt me heel ver. Maar ik weet nu wel waar de basis voor deze eigenschappen is gelegd!
Rond mijn twaalfde vonden mijn ouders het verstandig dat ik leerde stoklopen. Dat moest ik dan leren op een blindeninstituut, toen heel normaal. Dat betekende twee weken intern. Dat idee stond me al voor geen meter aan, maar goed, mijn ouders leek het goed. Dus vooruit …
Al na twee dagen ging ik dwars doen. Naast het stoklopen was het ook goed dat ik leerde hoe ik moest koken en dat soort onzin. En dus ging ik een appeltaart maken. Ik vond dat volslagen belachelijk, maar het moest en het zou mijn zelfstandigheid goed doen. Nooit heb ik sindsdien meer een appeltaart gebakken.
Dan het stoklopen …
Ik zag in die tijd nog vrij goed en dus vertrouwde ik tijdens het oefenen op mijn ogen. Dat had mijn begeleidster door en die stelde voor dat ik met een donkere afgesloten bril zou gaan lopen, dan zou ik het veel beter leren. Ik herinner me dat ik haar aan keek en de volgende woorden zei: ‘Zolang ik nog zie, neem ik alles waar dat ik kan zien en ik doe niet aan nepsituaties‘. Dat vond ze niet zo leuk maar het werd geaccepteerd. Wat zal ze gedacht hebben van zo’n twaalfjarig jochie?
Drie dagen later was ik helemaal klaar met dat interne gedoe. Ik ben een kamer ingeslopen en heb mijn ouders gebeld. Ik weet nog dat ze niet thuis waren en ik me herinnerde dat ze naar oma waren. Laat ik daar nu het nummer van uit mijn hoofd kennen … Ik belde oma, moest huilen en vertelde dat ik naar huis wilde. Toen kreeg ik mijn moeder en die ging, al dan niet onder invloed van oma, direct overstag. Ze zouden me de volgende dag komen halen.
Zo geschiedde … en zo werd mijn karakter gevormd tot een eigenwijze zeer zelfbewuste persoon die volledig zijn eigen regie in handen heeft. Ben ik er een minder persoon door geworden? Nee, dat denk ik zeker niet, hooguit wat lastig voor mijn gezin en soms voor mijn baas maar ach, dat compenseer ik met heel mooie lieve eigenschappen …
Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>
