….met een muts op haar hoofd en uitsprekend dat iedereen stom is liep onze eigenwijze puberdochter laatst door het huis. Het ging allemaal even niet zoals zij dat wilde en dus moest alles en iedereen het ontgelden. Het zijn van die momenten dat ik enorm geniet als vader. Ik zie haar dan worstelen en weet dat ik er op dat moment niets aan kan doen. Want, ik ben immers ook stom!
Tegelijkertijd weet ik ook dat er op die dag een moment komt dat ik naar haar kamer ga, bij haar ga zitten, we nog wat bekvechten maar daarna mooie gesprekken voeren. Ik kom dan met, in haar ogen, zogenaamd eigenwijze woorden en bespiegelingen maar ik weet, ze herpakt zichzelf. Daarna is het voorbij, gaat de muts af en ziet ze de zon weer schijnen. Volgens mij het typische pubergevoel.
We hebben een schat van een puberdochter. Ze weet wat ze wil en is een groot voorstander van rechtvaardigheid. Dat werd maar weer eens bevestigd tijdens de eerste oudergesprekken op haar nieuwe school. In het team was besproken dat ze zeer gedreven is, perfectionistisch maar bovenal gaat voor eerlijkheid. Ik zat daar met trots mensen, niet te geloven. Dat stukje opvoeding lijkt nu dus al geslaagd.
Bovenal is het een zeer behulpzaam en lief kind. Het is niet makkelijk te leven met een bijna blinde vader die toch wel eens geholpen moet worden. Of bij het plaatsen van iets op internet, of bij het zoeken naar iets of om iets voor te lezen. Van jongs af aan weten onze dochters niet beter. Ook onze kleine blonde prinses is zeer behulpzaam, maar nog jong. Onze eigenwijze puberdochter leeft al vier jaar langer met me en dat zie je. Leven met een vader die een lastige handicap heeft is niet makkelijk, veel kan niet zoals anderen dat doen maar toch komt er veel voor in de plaats !!
Nee, ik ben trots op onze eigenwijze puberdochter, dat kan niet vaak genoeg gezegd.
Deze week ineens verrassend nieuws van mijn werk. Door mijn handicap kon ik mijn huidige functie niet langer uitvoeren. Al 3,5 jaar wordt er voor mij gezocht naar een passende functie. Dat is tot nu toe kennelijk erg moeilijk gebleken. Maar ineens is er perspectief vanaf februari/maart, volgende keer meer daarover en in relatie daarmee ook meer over waar ik dan zoal in beperkt ben.
Lees hier de andere blogs van Frank >>>>
