Vroeger zei mijn moeder herhaaldelijk: “kijken doe je met je ogen” en meestal nog daar achteraan: “en niet met je handen!” Als braaf meisje trok ik dan natuurlijk onmiddellijk mijn handen terug van welk aantrekkelijk voorwerp ik dan ook in de winkel nader wilde onderzoeken. De grap is echter dat je helemaal niet “met je ogen” kijkt……
Natuurlijk zijn je ogen een onmisbaar instrument om te kunnen kijken, maar het echte zien gebeurt in je hersenen, waar de signalen die via je ogen, het netvlies en de oogzenuw de hersencellen bereiken, een logisch beeld doorgeven aan je bewustzijn. En dit prachtige proces, wat de meesten van ons grotendeels onbewust de hele dag doen, wordt door Sony nagebootst om met een gebruiksvriendelijke handycam zelf dezelfde 3D beelden vast te kunnen leggen als je de hele dag ziet. Maar wat voegt dit nu werkelijk toe?
Zien moet je leren. Althans, je leert -vanaf dat je geboren bent- om de signalen die via je ogen naar je hersenen gaan, te interpreteren in hun juiste context. Je leert afstanden inschatten (voorwerpen die verder weg staan lijken kleiner), beelden compleet maken (iemand die half achter een deur staat, is meestal toch een volledig persoon) en ook leer je 2D beelden converteren naar 3D (de leeuw in je dierenboek is in het echt niet plat). En iedereen kent wel voorbeelden van “gezichtsbedrog”, optische illusies waarbij je hersenen in feite in de war raken door de informatie die ze krijgen.
Dat proces van leren “zien” gaat vanzelf en maakt dat je een film of een foto in 2D in je hersenen “vertaalt” naar 3D beelden, reële beelden. Waarom dan een 3D camera, wanneer je hersenen het zo goed kunnen omzetten?
Ik vergelijk de stap tussen 2D camera’s en 3D camera’s met de overgang van zwart-wit naar kleur in de fotografie- en filmwereld. Wanneer we vroeger naar zwart-wit televisie zaten te kijken, dachten we heus niet dat alle mensen een grijze kleur hadden en dat de natuur uit alle grijsgradaties tussen wit en zwart bestond.
Onze hersenen interpreteerden mens en omgeving vanuit een context die we kennen. Ik dacht zelfs te weten wat de kleur was van de jurk die de koningin droeg op 30 april, hoewel een dag later in de krant vaak bleek dat ik het niet helemaal bij het juiste eind had. En daar zat nu juist de beperking van zwart-wit. Als er geen referentie is, geen context, m.a.w. als je niet kunt weten wat de echte kleuren zijn, zullen je hersenen een invulling geven. Dat is natuurlijk niet erg, een film wordt er niet minder spannend of boeiend door, maar wat nu wanneer je uit wilt leggen hoe prachtig de kleuren waren op de Azoren en je hebt alleen maar een zwart-wit foto?
Hoeveel woorden heb je tot je beschikking om precies die kleur blauw (of was het groen) van de zee uit te leggen? En hoe leg je uit welke schakeringen rood er in de rozen zaten die je op je eindexamen kreeg. En welke kleur de ogen van je grootmoeder hadden, wanneer je alleen maar een zwart-wit kiekje van haar hebt. En die informatie kunnen we vasthouden en delen sinds er kleurenfotografie bestaat.
De technologie van 3D filmen en fotograferen geeft wat mij betreft een zelfde verrijking aan de manier van herinneringen opslaan en delen. Want dat is toch wat de meeste mensen beogen bij het maken van (privé) films en foto’s. Momenten vastleggen. En dan liefst zo natuurgetrouw mogelijk. 3D maakt het mogelijk om de bolle wangen van een baby echt vast te leggen, om diepte te geven in foto’s zoals hierboven (want het was hoog, daar op die klif!), om mensen en gebeurtenissen die je wel in je geheugen zou willen branden, voor altijd vast te leggen in een digitaal geheugen.
Ik heb op de Azoren het genoegen gehad om met de Full HD 3D Camcorder (Sony, modelnummer HDR-TD10) te mogen experimenteren. En daarbij bleek dat -indien het budget het toelaat- het voor iedereen mogelijk is om alles wat je vast wilt leggen, in 3D te filmen of te fotograferen. Je hoeft er geen cursus voor te volgen of handleiding voor te openen, deze camera is zo logisch en intuïtief dat je er meteen mee aan de slag kunt. Zelf vind ik deze mogelijkheid om (toekomstige) herinneringen levensecht vast te kunnen leggen een zeer waardevolle ontwikkeling.
Natuurlijk zijn je ogen een onmisbaar instrument om te kunnen kijken, maar het echte zien gebeurt in je hersenen, waar de signalen die via je ogen, het netvlies en de oogzenuw de hersencellen bereiken, een logisch beeld doorgeven aan je bewustzijn. En dit prachtige proces, wat de meesten van ons grotendeels onbewust de hele dag doen, wordt door Sony nagebootst om met een gebruiksvriendelijke handycam zelf dezelfde 3D beelden vast te kunnen leggen als je de hele dag ziet. Maar wat voegt dit nu werkelijk toe?
Ik heb op de Azoren het genoegen gehad om met de Full HD 3D Camcorder (Sony, modelnummer HDR-TD10) te mogen experimenteren. En daarbij bleek dat -indien het budget het toelaat- het voor iedereen mogelijk is om alles wat je vast wilt leggen, in 3D te filmen of te fotograferen. Je hoeft er geen cursus voor te volgen of handleiding voor te openen, deze camera is zo logisch en intuïtief dat je er meteen mee aan de slag kunt. Zelf vind ik deze mogelijkheid om (toekomstige) herinneringen levensecht vast te kunnen leggen een zeer waardevolle ontwikkeling.