Van ‘zo erg is alcohol niet, mam’ tot ‘van zijn ouders mag het wel!’. Je hebt het als ouder vast allemaal gehoord. Heb jij ook pubers in huis en kan je wel wat tips gebruiken om het gesprek over alcohol aan te gaan? Hersenwetenschapper Erik Scherder en alcoholexpert bij Trimbos Ninette van Hasselt geven je in dit artikel 4 tips om het gesprek met je puber aan te gaan.

De invloed van alcohol op de hersenen

Over de invloed van alcohol op de hersenen is de afgelopen jaren veel meer bekend geworden. Hersenwetenschapper Erik Scherder: “De hersenen van pubers zijn nog volop in ontwikkeling. De puberteit kan een leeftijd zijn van onzekerheden en je niet altijd fijn voelen. Als je dan eenmaal ervaren hebt dat alcohol die vervelende gevoelens doet afnemen, wil je het de volgende keer heel graag weer. Geen nare gevoelens meer hebben, is heel belonend. Alleen heb je steeds méér alcohol nodig om dat belonende gevoel te bereiken. Je neemt dus nog een of meerdere extra glaasjes. Stoppen met alcohol wordt dan steeds moeilijker, omdat de ontwenning extra nare gevoelens met zich meebrengt. En het gevaarlijke is dat de rem op het drinken van alcohol bij pubers nog kan ontbreken. Daar ligt een belangrijke rol voor de ouders. De ouders zijn de rem. We willen allemaal onze kinderen een zo goed mogelijke start in het leven geven, toch?”

1. Grenzen stellen helpt
   Ninette van Hasselt, alcoholexpert bij het Trimbos Instituut: “De rem kan jij als ouder zijn door duidelijke grenzen te stellen en afspraken te maken over alcoholgebruik. Het is dan ook niet slim om je puber thuis een eerste keer alcohol te laten proeven. Ouders denken misschien ‘dan ben ik erbij om te kijken hoe mijn kind reageert’. Maar wat je dan eigenlijk doet, is de natuurlijke drempel weghalen om te gaan drinken. Hierdoor zullen ze ook eerder op andere plekken drinken. En drinken ze vaak meer.”
2. Creëer een goed moment
   Praten met je puber over alcohol is belangrijk, maar hoe doe je dat? Van Hasselt: “Iedere puber is natuurlijk anders. De kunst is om een goed moment te creëren waarop jouw kind zelf vertelt wat hem/haar/hen bezighoudt. Over alcohol, maar ook over andere dingen die mogelijk spelen. Bij mij werkt bijvoorbeeld een ritje in de auto naar de woonboulevard. Dat is net lang genoeg om even niks anders te hoeven en tot een gesprek te komen. En je zit naast elkaar en hoeft elkaar niet per se aan te kijken. Toon ook vooral interesse in waar je puber mee bezig is en wat hij met zijn of haar vrienden doet.”
3. Boos worden werkt vaak averechts
   Is het een keer misgegaan en komt je puber dronken thuis? Dan heb je al snel de neiging om boos te worden. “Laat je puber eerst de roes uitslapen en zeg dat jullie het er morgen over gaan hebben,” zegt Van Hasselt. “Probeer je kind vooral mee te nemen in waarom jij het belangrijk vindt. En leg uit dat je de grenzen stelt uit zorg voor je kind. Niet om vervelend te zijn. Denk samen na over manieren om te voorkomen dat het nog een keer mis gaat.”
4. Drink niet in het bijzijn van je kinderen
   “Als je drinkt waar je kinderen bij zijn, op verjaardagen en ’s avonds bij het eten, dan associëren zij alcohol al snel met gezelligheid. En dat begint al wanneer je kinderen klein zijn,” zegt Van Hasselt. Scherder vult aan: “Als je toch een drankje wil doen, dan kan je dat beter doen wanneer je kinderen op bed zijn. Al kan je het ook heel erg gezellig hebben met een glas water of iets anders!”

Het bericht Praten met je puber over alcohol: 4 tips van alcoholexperts  verscheen eerst op .

Mijn 14-jarige zoon heeft momenteel twee grote hobby’s: gamen en ‘survivallen’. Nu gaat het mij te ver om met alleen een touw, een pan, een vuursteen, een zeil en een mes de natuur in te gaan, maar kamperen komt dicht genoeg in de buurt.

Bij Campzone kun je een mooie combi maken: kamperen EN gamen.

Naar Noord-Limburg dus, waar een veld waar normaal gesproken paarden lopen, omgebouwd is tot een paradijs voor gamers. Sneller internet dan thuis, voldoende stroom en andere basale voorzieningen zoals toiletten en douches en zelfs een zwemplek om af te koelen. Maar het belangrijkste zijn de vele tenten waarin gamers kunnen zitten.

Iedereen kan een eigen plek vinden en gaan spelen wat hij of zij wil (ja, er waren ook veel vrouwen!). Samen, via Discord of gewoon alleen. En welke game je maar wilt. Of het nu de nieuwste versie van een online game is of een oude PC-game, maakt niet uit. Gewoon datgene wat jij wilt.

Mijn zoon en ik kwamen redelijk laat aan op maandagavond, maar tijden zijn geen probleem bij Campzone. We merkten meteen hoe relaxed de sfeer was en hoe vriendelijk (en behulpzaam) de mensen zijn die daar al dan niet als vrijwilliger betrokken zijn. In no-time hadden we een plekje voor onze tent en wisten we waar we alles konden vinden of vragen.

Nadat we onze tent hadden opgezet en wat gegeten hadden, zijn we gaan slapen om de volgende dag vroeg te kunnen gaan beginnen met…. gamen.

Uit de slaapzak direct de “Tent voor Tentloze Nerds” in rollen en beginnen te gamen. Dat is het ultieme begin van een vakantiedag voor mijn zoon! Ondertussen geniet ik in de rust die nog over het terrein hangt van koffie en een boek. Op Campzone zijn veel groepen te vinden die een eigen game-tent hebben gehuurd. Voor wie, net als wij, “los” komen, is er de ‘Tent voor Tentloze Nerds’.

In die tent zitten mensen te gamen, maar er is ook een hoek waar je kunt chillen (zowel binnen als buiten). Er staat een gezamenlijke koelkast en de sfeer is er heerlijk: rustig (iedereen zit te gamen) maar wel met het gevoel van kameraadschap.

Dat is me eigenlijk het meest bij gebleven: de fantastische sfeer. Ik heb het vaker gemerkt: wanneer je mensen bij elkaar zet met maar één gemeenschappelijke factor (in dit geval een passie voor gamen) vallen andere ‘verschillen’ weg. Leeftijd, geslacht, het maakt allemaal niet uit, iedereen is er met hetzelfde doel: een mooie tijd hebben.

Er zijn overigens nog een heleboel andere dingen te doen, zoals bij de tenten van de sponsoren die zeker een bezoekje waard zijn. Ook is er iedere dag een agenda waarop activiteiten vermeld staan. Wij hebben enorm genoten van Live Duck Hunt, waarbij je buiten op een gigantisch “scherm” op “eenden kon schieten”. De dag erna was er een soort “wipe-out” baan, dus denk maar niet dat gamers nooit bewegen

Ook ’tinkering’ tenten ontbreken niet: je kunt er leren hacken, maar ook solderen of aan de slag met een arduino. Wat je maar wilt.

Er is ook volop ruimte om met drones te vliegen, met een frisbee te gooien of watergevechten te houden. In de ruimte die normaal als gigantische paardenstal in gebruik is, zijn de avondactiviteiten. Gewoon rondlopen op het terrein is al gezellig. Wanneer je ergens in een tent binnenloopt, krijg je meteen contact en vaak ook iets te drinken.

Vanwege de warmte / droogte gingen de kampvuren niet door, maar door bijvoorbeeld een barbeque te organiseren bij de Tent voor Tentloze Nerds, kwamen we toch in een grote groep terecht waar het ook gezellig en ontspannen was. Natuurlijk, het ging over gamen, maar toch was het even op een andere manier contact dan in de tent zelf.

En zo blijkt CampZone meer dan gamen alleen. Het is een ontmoetingsplek voor mensen die van gamen houden. Ook mensen die erg op zichzelf zijn maken middels gamen contact en de sfeer is dusdanig goed dat iedereen zich welkom voelt. Er waren gamers die al jaren komen en nu ook hun jonge kinderen meenemen en er waren vriendengroepen die samen een tent huurden. Maar ook voor individuen is ruimte en alles is goed: ben je graag alleen dan kan dat, maar de drempel om samen activiteiten te ondernemen of te gamen is uiterst laag.

Voor mij was CampZone een ervaring die ik niet had willen missen: mijn oudste zoon bezig zien met een van zijn favoriete bezigheden in een hele relaxte en vriendelijke omgeving. Mijn eigen zoon kan nog niet alleen naar CampZone, maar ook als ouder-die-niet-gamet heb ik me vermaakt. En mijn zoon? Kijk maar naar de foto’s hierboven! Volgend jaar komen we zeker terug!

CampZone wordt jaarlijks georganiseerd en is geschikt voor iedereen die van gamen houdt. Maar ook voor Trotse Vaders die het fijn vinden om met één of meerdere kinderen ergens heen te gaan waar je vrij bent om te doen wat je wilt: van voetballen en kamperen tot gamen en gamen! Voor meer informatie over CampZone kun je de website Campzone.nl bezoeken. Neem ook eens een kijkje bij de filmpjes en verslagen van CampZone 2018 >>>>

https://trotsevaders.nl2018/06/vaderdag-tip-campzone/

Het bericht Campzone 2018 – méér dan gamen [verslag] verscheen eerst op .

Op een dag krijgt journalist Chris Kooi een brief, van zichzelf. Het is een brief die hij 30 jaar geleden verstuurde aan zijn grote vlam Cath, die plots uit zijn leven verdween. Later volgen nog twee brieven en dan een postkaart: Hotel Falstaff, Brussel, zondag, 22 uur.

Geïntrigeerd trekt Chris naar het centrum van de hoofdstad, waar uit vrees voor een terroristische aanslag een ‘lockdown’ aan de gang is. Deze afspraak in surreële omstandigheden brengt bij Chris verdwenen herinneringen naar boven. Wat hij ontdekt, heeft implicaties voor zijn eigen leven, maar ook voor de toekomst van het land.

Recensie
Laat ik beginnen met zeggen dat ik Lockdown een bijzonder goed geschreven thriller vind. Ik moest er even inkomen en had wat moeite met het steeds omschakelen van vroeger naar nu (eigenlijk vooral omdat ik al direct geïntrigeerd was door de ontwikkelingen in het leven van ‘de jonge Chris’) maar op een gegeven moment wilde ik beide verhaallijnen even graag volgen.

In het boek wordt een periode uit het leven van Chris Kooi verteld vanaf zijn puberjaren. Jaren in een dorp vlakbij Brussel, met de typische sfeer en omgangsvormen in zo’n dorp. En dan komt er een nieuw gezin wonen, met een trieste geschiedenis (een ontvoerd zoontje). Er zijn twee dochters (Caroline en Cath) en al snel draait het hele leven van Chris en zijn beste vriend Peter om Cath.

In het “nu” is Chris journalist en getrouwd met Caroline, de zus van Cath die dan al zo’n 30 jaar spoorloos verdwenen is. Chris slikt vrij veel tabletten in verband met ernstige hoofdpijnklachten na een zwaar ongeval 30 jaar geleden, inderdaad rond dezelfde tijd dat Cath verdween. Hij weet niets meer van het ongeluk en van wat er direct aan vooraf ging.

In het “nu” krijgt Chris brieven bezorgd die hij zelf vroeger aan Cath geschreven heeft. Ze triggeren zijn geheugen (en als lezer komt er ook steeds meer duidelijkheid door de afwisseling met het verleden).

Uiteindelijk komen verleden en heden samen en wordt er veel duidelijk. Erg heftig, vooral ook omdat het geheel zich afspeelt in periodes die in ons geheugen gegrift staan. “Vroeger”, de tijd dat ‘De Bende’ (De bende van Nijvel) actief was. Ik weet nog goed hoe ik, woonachtig in een dorp anderhalve kilometer van de Belgische grens, gechoqueerd was door de gewelddadigheid en de schijnbare willekeur van de talloze moorden. Ik volg dan ook met interesse de ontwikkelingen die er ook nu nog zijn in de zoektocht naar de daders en de meest recente berichten daar over, maken dat het verhaal gebaseerd lijkt op feitelijke gegevens.

Ook de periode in het ‘nu’, geplaatst net na de terroristische aanslag in Parijs en de zoektocht naar een van de daders, inclusief een ‘lockdown’ van de stad Brussel, komt behoorlijk geloofwaardig over, waardoor het verhaal nog meer binnenkomt dan anders gebeurd zou zijn. Absoluut een aanrader!

Lockdown – W.A. Dehairs
Paperback, 271 pagina’s, uitgeverij Lannoo
Bestel dit boek hier >>>>

Het bericht Lockdown verscheen eerst op .

Heb jij er ook zo een thuis? Zo’n puber, met van die lange armen en lange benen? Zo’n puber, die vertederend lief is, maar oh zo stoer doet? Zo’n puber, die tussen kind en volwassen zit en zich soms groot, soms klein voelt?

Ik heb er zo eentje thuis en geniet enorm van hem. Maar wanneer ik hem vraag of hij een verlanglijstje wil maken voor sinterklaas, krijg ik de inmiddels bekende “mahaaam-blik” en de bijbehorende diepe zucht. Want puber wil heus wel cadeautjes, maar hij zou niet weten wat. Ja, games, die wil hij wel, maar voor speelgoed is hij te groot. Vindt hij. En ik vind dat hij ook nog een beetje kind is en ik weet dat er een heleboel te koop is waar hij nog erg blij mee zal zijn. Herkenbaar?

Bol.com heeft een prima oplossing hiervoor: de Cadeaumachine! Een online tool die erg eenvoudig werkt en waar je kind zelf een verlanglijstje op kan maken. Eerst naam, leeftijd en maximaal 5 interessegebieden invullen en de Cadeaumachine genereert een groot aantal suggesties voor cadeaus. Die kunnen uitgebreid bekeken worden wanneer er meer informatie nodig is, en aan het verlanglijstje worden toegevoegd.

Mijn zoon was erg enthousiast. Sommige suggesties werden meteen overgeslagen, anderen verdwenen in de verlanglijst. Uiteindelijk had hij zo’n 30 items, maar na een kritische blik werden er weer een heleboel verwijderd.

Gelukkig zijn er nog voldoende over voor Sinterklaas om – naast games- een aantal hele leuke cadeaus te kunnen geven op pakjesavond!

Om zelf een verlanglijstje te (laten) maken, klik hier >>>>

Het bericht Cadeaumachine, voor de puber die niet weet wat hij moet vragen aan Sinterklaas verscheen eerst op .

Het was even stil, het was even wennen, het was gewoon raar. Deze week had onze eigenwijze puberdochter een 24-uurssessie op haar school. Dit alles in het kader van 24 uur niet eten en alleen drinken voor een goed doel. Les, hangen op school, films kijken op school, ongeveer een uurtje slapen op school, ontbijten en nog een lesdag. Klinkt allemaal normaal en heel gezellig. Toch zat de spanning er in …

Jarenlang heeft ze iedere avond geslaapwandeld, tot twee jaar terug. Om die reden sliep ze nooit ergens anders dan veilig thuis bij ons. Het was dus een heel grote stap voor haar om toch mee te doen op school. Het motto was ‘we gaan toch niet slapen’. Haar jongere zusje, onze kleine blonde prinses, vond het allemaal maar niets zonder haar grote zus. Ook wij vonden het wat vreemd en hebben onrustig geslapen.

Maar, ze heeft het wel geflikt en daar zijn we super trots op! Ergens rond een uurtje of vijf in de ochtend kon ik niet meer slapen en keek ik op mijn telefoon. Heel gezellig om daar allemaal berichtjes uit school te kunnen lezen. Het ging allemaal erg goed. Ze heeft het niet eten ook nog nagenoeg volgehouden. Een halve sultana, dat was het. Dit terwijl er toch heel wat zakken chips en zelfs hamburgers doorheen gingen. Nee, zij en een vriendin wilden het doel halen, geen eten !!!

En ik maar denken dat ze chagrijnig en moe thuis zou komen. Moe, best wel, maar chagrijnig totaal niet. Het mooiste verhaal vond ik nog wel de lerares Latijn, die het goed vond dat de leerlingen die mee hadden gedaan even gingen slapen tijdens haar les. Ergens in die les vond ze ook weer dat ze wakker moesten worden. Ze had een stem opgezet van een kukelende haan waarop onze dochter geschrokken klaarwakker was geweest. Toch mooi, een ervaren docent van over de zestig die dit perfect oppakt na zo’n nacht …

Trots overheerst!

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht 24 uur … [persoonlijk blog] verscheen eerst op .

Bekend is dat mijn gezin, echtgenote en twee dochters, niets met voetbal hebben en dat ik van hen in principe geen begeleiding hoef te verwachten. Voor de grap vroeg ik laatst aan onze mooie lieve eigenwijze puberdochter of ze me misschien wil begeleiden bij de wedstrijd tegen AZ, afgelopen zondag. Tot mijn verbazing zei ze direct dat ze dat wel een keer wilde.

En dus zaten we afgelopen zondag naast elkaar op de blindentribune. Ze had al aangegeven veel met haar telefoon bezig te zullen zijn, maar dit viel best mee. Ze zat in alle rust naast me en was nogal verbaasd dat er mensen boos omkeken toen ik me even liet gaan omdat het wederom niet goed liep bij PEC Zwolle. Ze was niet verbaasd over mijn enorme stemverheffing, dat is ze wel gewend zei ze … Eh, daar moet ik dan toch eens over nadenken …

Grappig ook dat ze vond dat alle voetballers wel heel snel gaan liggen als ze ook maar iets aangeraakt worden. Pubers zijn pubers en soms wil je ze echt even niet in je directe omgeving. Maar pubers zijn ook pubers omdat ze zo leuk zijn. En in mijn geval ben ik ook nog eens supertrots op het feit dat ze mij altijd wil helpen als het om ‘kijken’ gaat.

Bij thuiskomst vroeg ik haar of ze nog een keertje mee zou willen, het antwoord was ‘ja hoor’. Binnenkort is de officiële opening van de blindentribune, waar niet alleen zij maar ook onze kleine blonde prinses en mijn lieve echtgenote bij aanwezig zullen zijn. In dit blog mag ik er nog niets over zeggen, dat volgt de volgende keer.

Het was, ondanks weer een verlies, super gaaf om met mijn dochter tussen de andere 12.898 mensen te zitten!

Voor persoonlijke blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Super gaaf … [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

De lievelingskleur van mijn oudste zoon is groen, en de keuze was ditmaal dus niet moeilijk, ondanks het grote aanbod van Trackstyle: stoere schoenen in grijs en zwart MET groen. Zoonlief kan uiteraard veters strikken, maar het is niet zijn hobby, dus koos ik bewust voor schoenen met veters, zodat ze goed aan zijn voeten passen, maar ook met een rits, zodat ze snel aan- en uitgetrokken kunnen worden. Hieronder kun je de reactie van mijn zoon zien toen hij de schoenendoos opende:

Mijn oudste heeft wat bredere voeten dan zijn jongere broertje. Een groot voordeel van de schoenen van Trackstyle is dat ze verschillende breedtematen hebben. voor mijn oudste koos ik 3,5 en dat bleek perfect passen. Kortom: zoonlief kan lekker verder puberen op zijn nieuwe coole schoenen!

Schoenen van het merk Trackstyle zijn te koop in de betere schoenwinkels. Vraag naar de verschillende breedtematen zodat je zeker weet dat ze perfect passen bij de voeten van je kind(eren)!

Het bericht Hoe reageert een bijna-puber op nieuwe Trackstyle schoenen? [video] verscheen eerst op .

Een van de andere dingen die kennelijk bij deze leeftijd horen is het nogal nonchalant worden met bepaalde spullen. Het in een tas proppen van alles wat je mee wilt nemen, zonder er rekening mee te houden of het überhaupt in één tas past is een voorbeeld.

Een ander voorbeeld is het uittrappen van schoenen zonder de veters los te maken. Het subtiel wijzen op de veranderingen in pasvorm die schoenen bij een dergelijke behandeling doormaken, leidt weer tot “ma-haam” en dus was ik oprecht blij toen ik zag dat van het kwaliteitsmerk Braqeez (BQZ) een groot deel van de hun collectie kinderschoenen in de grotere maten ook voorzien is van klittenband.

Waar ik toen mijn kinderen klein waren, meestal koos voor veters (zodat ze niet steeds zelf hun schoenen uittrokken, bijvoorbeeld terwijl ze achterop de fiets zaten), kies ik vooral voor mijn oudste bewust voor schoenen met klittenband.

Pubers, en ook lieve pre-pubers, zoals mijn zoon, vinden het heerlijk wanneer dingen niet te ingewikkeld gemaakt worden. En klittenband vastmaken is prima haalbaar, en losmaken ook, zodat de nieuwe schoenen van mijn zoon meerdere seizoenen mee kunnen gaan (wanneer er geen nieuwe voeten-groeispurt komt uiteraard). En ze zijn nog leuk ook!

Voor deze en andere schoenen van het merk Braqeez / BQZ, klik hier >>>>

Het bericht Puberbestendige schoenen van BQZ [recensie] verscheen eerst op .

Een tijdje geleden heb ik me voorgenomen meer te genieten van de kleine dingen. Een vrij lastige opgaaf voor iemand die zich altijd en overal druk om maakt. Of het nou werk gerelateerd is of het vluchtelingenprobleem. Of het nou familieperikelen zijn of de oneerlijk verdeelde welvaart in de wereld. Er is altijd wel iets waar ik me bovenmatig druk om maakte. Daardoor vergat ik nog wel eens waar het echt om gaat, die kleine dingen dus …..

Ik zag ze altijd wel, had er ook zeer zeker aandacht voor maar eigenlijk te weinig om ze echt het belangrijkste te laten zijn. Nu doe ik echt mijn best die zaken te scheiden. Want, het vluchtelingenprobleem los ik in mijn eentje niet op. Deze wereld staat in brand, mensen zoeken een veilige plek en in Nederland gaan we die mensen bedreigen die open staan voor deze vluchtelingen.

Op mijn werk begrijp ik er soms niets van, doe niet zo moeilijk denk ik vaak. Familie krijg je gratis en voor niets, ik zoek ze zelf niet uit. Het kan goed gaan of gewoon niet lekker lopen. En, ik woon in een van de rijkste landen van de wereld en weet dat er vele plekken zijn waar dat totaal anders is. Maar verander ik zelf wat aan die zaken? Het is niet zo dat ik er nu nonchalant mee omga maar toch probeer ik het anders te doen.

Ik merk echt dat ik geniet van mijn gezin. Mijn fantastische lieve echtgenote die lang geleden op mijn pad kwam en voor wie ik viel als een blok. Of neem de 2 geschenkjes die we hebben gekregen in de vorm van onze dochters. De een, nu puber, fantastisch presterend op het gymnasium en zo zelfverzekerd dat je daar alleen maar trots op kunt zijn. Of onze lieve kleine blonde prinses, de kranigheid waarmee zij zich door – een inmiddels al een ellendig jaar van – aanvalletjes en hoofdpijn heen weet te werken.

Ruim een jaar geleden hield ik haar mee dood dan levend in mijn armen, diagnose epilepsie. Nog steeds iedere avond een kleine aanval en nog steeds zoekende naar de juiste medicatie. Ze blijft maar doorgaan. Nu net begonnen met lessen saxofoon. Inmiddels is er eentje gehuurd en o, wat klinkt dat lekker. Overigens komt er meer herrie uit dan je op voorhand zou denken. Maar hé, de buren zijn niet die kleine dingen dus ik maak me er niet zo druk om.

Dit zijn de kleine dingen waar het om gaat. Natuurlijk mag ik mijn trouwe hulp Jackson niet vergeten. De operatie aan zijn kruisbanden is geslaagd, we mogen weer samen op pad !

Mooi hè, die kleine dingen?

Voor persoonlijke, blogs van Trotse Moeders, klik hier >>>>

Voor andere persoonlijke blogs van Trotse Vaders, klik hier >>>>

Het bericht Saxofoon [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Braqeez heeft schoenen vanaf maatje 20 t/m schoenen maat 40/42. Allemaal van goede kwaliteit en binnen de collectie een complete lijn voor meisjes èn voor jongens. Mijn kinderen hebben al heel wat schoenen van dit merk “versleten”, waarbij ik erbij moet zeggen dat ze na intensief gebruik niet kapot zijn gegaan, maar we wel, laat ik het mild uitdrukken, gedragen uitzien.

Dat ze niet kapot gingen is voor mij een verrassing. Het is niet de eerste keer dat ik dacht te kiezen voor ‘duurdere-dus-vast-betere’ schoenen voor de kinderen, in de hoop dat ze minimaal een seizoen mee zouden gaan, maar dat ik aan het eind van het seizoen alsnog een tweede paar schoenen moest kopen.

Bij Braqeez heb ik dat nog nooit gehad. Sterker nog: nu de voeten van de kinderen niet meer zo snel groeien, kunnen ze ze zelfs langer dan één seizoen dragen.

Mijn pre-puber, 11 jaar, begint steeds meer inspraak te krijgen in wat hij wel en niet aan wil. Voor mij even wennen, ik leg eigenlijk gewoon kleding klaar voor de volgende dag en had alleen met mijn dochter wel eens discussies (“néé, in de winter kun je niet in een rokje zonder maillot naar school!”). De jongens trokken braaf aan wat klaar lag. Wel leuk dat ze nu een eigen smaak krijgen en die mening ook uiten.

Gelukkig vielen de schoenen die ik -zonder overleg- voor mijn oudste had besteld in goede aarde: uit ‘gaaf’, ‘vet cool’ en andere uitdrukkingen bleek dat ze een schot in de roos waren. Ze zijn dan ook erg leuk, sportief, stoer en weer van goede kwaliteit. Ze zitten volgens mijn zoon heerlijk en zoals je op de foto ziet, kun je er behalve op lopen en rennen, ook prima mee springen en ‘stunten’.

Deze en andere schoenen van Braqeez kun je hier bekijken >>>>

Ze zijn te koop in de betere schoenwinkels.

Het bericht BQZ voor mijn pre-puber verscheen eerst op .

De eerste (hoe hang je een toiletrol op, klik hier om deze video te zien) was een onverwachte hit op internet en ook onderstaande video is al bijna een half miljoen keer bekeken:

Alle “instructievideo’s” van deze Trotse Vader bekijken? Klik hier >>>>

Het bericht Instructievideo voor pubers: de vaatwasser inruimen verscheen eerst op .

Heel erg snel ben ik niet stil te krijgen, maar een aantal dagen geleden was dat wel het geval. Onze kleine blonde prinses, 8 jaar, had een liedtekst geschreven over verliefdheid. Dit was niet alleen mooi, het was onvoorstelbaar mooi en knap! Als dit is waar ze nu al toe in staat is, wat schrijft ze dan als ze richting de 18 of 20 jaar gaat?

Onze kleine blonde prinses, het meisje dat het de afgelopen maanden en nog steeds zo moeilijk heeft. Epilepsie, migraine, een paar avonden per week met of het een of het ander wakker worden uit je slaap, wat een verdriet om je meisje zo te zien worstelen. Maar dan ineens die tekst, poëzie tot in de fijnste finesses.

Ik vroeg haar of ik de tekst in mijn blog mocht plaatsen. Haar directe antwoord was NEE! en dat heb ik maar te respecteren. Maar geloof me, als Miss Montreal dit zou uitbrengen, zou het een hit zijn geworden!

Kijk toch eens aan, ik heb een mooi (overigens gemeend) ezelsbruggetje gevonden. Deze week met onze eigenwijze puberdochter van 12 naar de theatervoorstelling van Miss Montreal geweest. Voorste rij middenvoor.

Fantastische avond gehad en maar weer eens het bewijs dat onze puberdochter echt groot aan het worden is. Ze heeft zitten genieten, filmpjes gemaakt en mij tussendoor op de hoogte gehouden van de tussenstand bij PEC Zwolle. Ze had met haar telefoon een rechtstreekse what’s app verbinding met een klasgenoot die in het stadion zat. Een prachtige winst werd het voor mijn cluppie!

De avond zijn we samen geëindigd op het podium op uitnodiging van Miss Montreal! Nee, niet wij alleen, het was iedereen toegestaan. Maar goed, we zaten tegen het podium aan en stonden er dus als eerste….

Het was een mooie week, waarin ik ook nog eens voorzichtig aan het werk ben gegaan in mijn nieuwe project. Na 4 jaren van doffe ellende heeft mijn werkgever het licht gezien en zijn we samen tot een project gekomen waar ik in mee ga draaien en straks ook nog in een functie die, als het goed is, toekomstbestendig is.

Voor andere persoonlijke blogs van Frank, klik hier >>>>

Het bericht Een lach en een traan… [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Dustin
De eerste maanden van 2014 stonden in het teken van Dustin, mijn vorige geleidehond. Bij hem was een hernia geconstateerd, hij kon niet meer werken. Begin januari kwam Jackson bij ons in huis om mij te helpen. Het was de bedoeling dat Dustin zou blijven als huishond. Hij was immers onze eerste hond, iedereen was gek op hem en bovenal was hij super in het troosten als wie dan ook in huis verdriet had. Dan kwam zijn grote witte krullenkop op schoot en die ging pas weg als het verdriet voorbij was.

Zelden heb ik zo’n hond meegemaakt. Karakter had hij ook. Hij wilde mij per sé blijven helpen en kon het niet verkroppen als ik met Jackson wegging. Janken en blaffen was het gevolg en dat ging niet over. Uiteindelijk hebben we met heel veel verdriet hem bij een goede collega van mij kunnen onderbrengen, waar hij nu veel plezier heeft. We missen hem nog iedere dag. Niemand vervangt Dustin, ondanks dat we met Jackson weer een heel lieve en hard werkende hond hebben.

Puberdochter
Het was ook een bijzonder jaar. Onze eigenwijze puberdochter ging een volgende stap zetten in haar nog prille leven. Van de basisschool naar het gymnasium. Wat is het mooi om te zien hoe goed ze het daar doet en hoe ze op haar plek is op de nieuwe school. Met gelijkgestemden om haar heen is ze ineens groot, heel groot en lijkt ze al haar eigen probleempjes achter zich te hebben gelaten. De trots overheerst dan ook als ik haar zie en hoor.

Karate
Ook het eerste examen karate van de kleine blonde prinses vond ik erg bijzonder. Bij aankomst bleek dat ouders er niet bij mochten blijven. De paniek sloeg haar om het lijf. Snel heb ik op haar ingepraat en nog wat nasnikkend ging ze alleen de zaal in. Ik kon op dat moment wel even een tegenstander gebruiken om die met een enorme karateschop uit te schakelen, zo gefrustreerd was ik. Maar ja, karate is een sport van respect, dus dat kon ik helaas niet doen. Immers, als vader moet je het goede voorbeeld blijven geven …

Epilepsie
De laatste maanden van dit jaar zijn samen te vatten als een periode van grote zorg. Ik zie ons nog zitten, in die ambulance, met ons kleine blonde prinsesje. Ik zie haar nog liggen, in het ziekenhuis, een tijdje later en ik zie haar nog gaan, op weg naar de MRI! De zorgen waren er en zijn er nog steeds.

Het is niet niks om op je achtste al epilepsie en migraine te hebben in een zeer vervelende vorm. Maar wat ben ik ook trots op haar. Ondanks de ellende trekt ze zichzelf er doorheen. Met vallen en opstaan, dat wel, maar op een wijze die mij met trots vervult.

Respect
In deze terugblik mag een iemand niet vergeten worden, mijn echtgenote. De wijze waarop zij vooral de laatste maanden omgaat met alle zorgen, hoe ze het hele gezin bij elkaar weet te houden, hoe ze maar door en door gaat, het verdient niets meer dan respect! Ik heb de mooiste en meest bijzondere vrouw die je je als man maar kunt bedenken.

Alle goeds!
Oké, genoeg teruggeblikt, wat gaat 2015 ons brengen? Een boel goeds hoop ik, een beetje meer rust, maar ook vooral veel lol ! Ik zal blijven bloggen, ik zal mijn belevenissen met jullie blijven delen. De ene keer op serieuze toon, de andere keer met meer humor en weer een andere keer beschouwend. Ik zal als Trotse Vader met jullie delen wat ik wil delen, ik zal jullie meenemen in hoe het is om als bijna blinde te leven, ik ga het jullie allemaal vertellen.

Voor nu wens ik iedereen vooral een goede jaarwisseling en alle goeds voor 2015!

Lees hier de andere blogs van Frank >>>>

Het bericht Veel tranen [persoonlijke blog] verscheen eerst op .

Wanneer je oudste zoon “al” 10 jaar is, kun je natuurlijk niet meer wegkomen met Spiderman schoenen, of met andere schoenen waarbij meteen gezegd wordt: “mamaaa, dat zijn KINDER-schoenen!!

Maar ja, er zullen toch nieuwe, goede schoenen gekocht moeten worden, want hoewel mijn zoon zich al heel groot voelt (en dat natuurlijk ook is), is hij nog steeds in de groei en hebben zijn voeten goede ondersteuning nodig. En hoewel mijn zoon zich al heel groot voelt (en dat natuurlijk ook is), speelt hij gelukkig nog graag met LEGO of ander speelgoed op de grond en wil hij ook nog steeds in bomen klimmen of met onze hond spelen.

Schoenen zoeken dus, die wel voor kinderen zijn, maar dat niet te veel uitstralen….. Gelukkig begrijpen ze Braqeez precies wat ik daarmee bedoel en ben ik al vrij snel geslaagd voor mijn oudste zoon. Schoenen van zeer goede kwaliteit, in een “echte mannenkleur” en met een stoere uitstraling. En ze zitten nog lekker ook!

Even nog paniek, want het zijn ‘veterschoenen’, tot hij ziet dat er een rits aan de zijkant zit waarmee hij eenvoudig en vooral snel aan en uit kan doen. Laat de winter maar komen voor deze grote jongen!

Deze, en andere mooie schoenen kun je op de website van Braqeez bekijken, klik hier om daar direct heen te gaan >>>>

Voor mijn 8-jarige tweeling is de keuze op winterschoenen / laarsjes van Twins & Trackstyle gevallen. Lees <hier> waarom en kijk vooral naar de foto’s waarop je kunt zien dat kinderen met deze schoenen prima kunnen klimmen….. Klik hier voor de recensie van Twins & Trackstyle >>>>

Het bericht Stoere, stevige jongensschoenen van Braqeez verscheen eerst op .

Of zijn eigen kinderen er iets van hebben geleerd, is niet duidelijk, maar de “instructie-video” voor zijn tieners “Toilet Roll Changing” is inmiddels al miljoenen keren bekeken

Alle “instructievideo’s” van deze Trotse Vader bekijken? Klik hier >>>>

Het bericht Trotse Vader maakt “instructie-video” voor zijn kinderen verscheen eerst op .

Groeien
Tussen de leeftijd van 12 tot 18 jaar gebeurt er van alles in het lichaam van jongeren. Ze ondergaan een groeispurt, de hormoonhuishouding verandert en ook hun voedingspatroon wisselt met enige regelmaat. Jongeren hebben daarom een andere vitamine- en mineralenbehoefte dan kinderen en volwassenen.

Meer nodig
Pubers krijgen te maken met groeispurten, van soms wel 12 centimeter per jaar. En groeien vraagt nu eenmaal  veel van een tiener. Precies de reden dat ze af en toe heel moe zijn en gaan hangen. Irritant misschien, maar heel normaal. En als een lichaam zo snel groeit, kan het af en toe best wat extra ondersteuning gebruiken van essentiële vitaminen en mineralen. Zo hebben tieners, door al dat gegroei, bijvoorbeeld over het algemeen meer behoefte aan ijzer en meisjes in het bijzonder omdat ze gaan menstrueren.

Hersenen
Misschien zou je het niet direct zeggen, maar naast de lichamelijke groei, ontwikkelt het brein zich ook snel. Maar waarom nemen jongeren dan af en toe toch meer risico, terwijl ze echt wel beter weten? Waarom rijden ze scooter zonder helm? Waarom drinken ze soms zoveel? Dat komt omdat de hersengebieden die het gedrag in toom moeten houden, nog niet volledig ontwikkeld zijn. Als tieners 15 of 16 jaar zijn, is de pubertijd in principe afgerond. Maar de hersenen groeien nog zo’n tien jaar door voordat ze volledig volwassen zijn!

Extra ondersteuning: Davitamon Multi Boost 12+
Door de enorme ontwikkelingen die tieners doormaken, hebben ze veel  energie nodig. Een meisje tussen de 2200-2500 calorieën en een jongen zo’n 2900 tot 3300 per dag. Die energie halen ze vaak uit ongezonde snacks; zo wordt chocola niet meer per stukje gegeten maar per reep en stapelen de flessen cola zich op. Waarom? Omdat ze tieners zijn en hun puberbrein nog niet volledig ontwikkeld is om ‘nee’ te zeggen tegen deze heerlijkheden. Bij dit alles kan jouw tiener dus wel wat extra ondersteuning met multivitamines gebruiken. Daarom heeft Davitamon speciaal voor tieners Davitamon Multi Boost 12+ ontwikkeld: een uitgebalanceerde combinatie van alle belangrijke vitamines en mineralen die jouw kind kan gebruiken ter aanvulling op de voeding. Davitamon Multi Boost 12+ is verkrijgbaar als kauwtablet in de lekkere smaken pepermunt en aardbei.

Dus haal die basketbal maar van de zolder en je schaatsen uit het vet. Eens kijken wie er energieker is!

Het bericht Tieners ook gezonder door het leven verscheen eerst op .