Toegegeven: als opvoeder sta ik zelf regelmatig verbaasd over mijn eigen onkunde. Maar daar gaat het hier niet over. Wel over het verbijsterende onvermogen van veel moderne ouders om hun kind op een realistische manier op te voeden voor de toekomst. Ik zal uitleggen wat ik bedoel.
Tot de orde roepen
Laatst bracht ik een jong gezin met de auto naar huis. Vader, moeder en een tweeling van vijf. We kwamen van een feestje, dus de sfeer was opgewonden. Maar he: ik moest wel rijden! En denk niet dat de ouders hun kroost tot de orde riepen toen die op de snelweg met ballonnen tegen mijn hoofd begonnen te slaan. Dat moest ik zelf doen.
Shit happens
Bij het uitstappen knalde een van de ballonnen, waarna het kind getroost en toegesproken werd alsof er een geliefd huisdier of een vriendje van school was overleden. Mijn God, shit happens! Grijp zo’n gelegenheid toch aan om dat levensfeit eens onder de aandacht van je kind te brengen!
Kinderen die door volwassen heen praten, nog zo iets. Vroeger leerden wij: als grote mensen praten, houden kinderen hun ….? Juist.
Onbeleefd
Tegenwoordig kun je niet meer op de koffie, borrel of vergadering komen zonder dat elk gesprek meermalen bruut wordt onderbroken door om (nog meer) aandacht jengelende koters. En alsof dat nog niet erg genoeg is: in plaats dat het kind wordt gecorrigeerd, en duidelijk gemaakt dat zoiets onbeleefd is, draait in negen van de tien gevallen vader of moeder zich abrupt af van de gesprekspartner alsof die niet meer bestaat. Vaak midden in een zin! Over onbeleefd gesproken…
Beschermen
Dit waren een paar voorbeelden, maar het probleem zit natuurlijk dieper. Ouders zijn in hun ijver om hun kinderen te beschermen zover doorgeschoten, dat ze hun zelfs het kleinste ongemak ontzeggen, en liefhebben gaan verwarren met gaarpamperen. Op het lulligste krasje komt een pleister met de afbeelding van een lief diertje, als er een tandje doorkomt krijgt het kind een zetpilletje, en als het hoest meteen een astmapuffertje.
Realistisch
Op die manier bereid je je kind in mijn ogen niet realistisch voor op de toekomst. De wereld is nu eenmaal geen roze besuikerde frambozentaart waar je elke dag gratis uit de limonadefontein kunt drinken. In de werkelijkheid krijgt je kind te maken met verkeringen die uitgaan, beenbreuk, een vervelende chef die je eigenlijk op zijn bek wil slaan, wat dan weer niet mag vanwege wetten en bezwaren. Kortom, allerhande pech en ongerief. Bereid het daarop voor. Gun je kind eens rottigheid, om vast op te oefenen.
